மீண்டும் பள்ளிக்குப் போகலாம் [தொடர்பதிவு] பகுதி-3

மீண்டும் பள்ளிக்குப் போகலாம்

[தொடர்பதிவு]
பகுதி-3

ஆறாம் வகுப்பு முதல் பதினோறாம் வகுப்பு வரை [VI Std. to XI Std SSLC] வரை நான் படித்தது என் வீட்டருகே இருந்த “தேசியக்கல்லூரி உயர்நிலைப்பள்ளி” [National College High School] தற்சமயம் அந்தப் பள்ளி இருந்த வளாகம் முற்றிலுமே மாறி திருச்சியில் மிகப் புகழ்பெற்ற “ஸ்ரீமதி இந்திரா காந்தி மகளிர் கல்லூரி” ஆக மாற்றப்பட்டுள்ளது.

தற்போதய ஸ்ரீமதி இந்திரா காந்தி மகளிர் கல்லூரியின் 

கிழக்குப் பார்த்த நுழைவாயில், படத்தில் காட்டப்பட்டுள்ளது.

இதன் மேற்கு பார்த்த மற்றொரு 

நுழைவாயிலின் வழியே வெளியே சென்றால் 

திருச்சி சத்திரம் பேருந்து நிலையம், உடனே தென்படும்.

இதன் மேற்கு பார்த்த நுழைவாயிலின் எதிர்புறம் 

மிகப்பிரபலமான St. Joseph College இன் 

பிரதான நுழைவாயிலும் தெரியும்.

1960 முதல்1966 வரை 
நான் இங்கு நுழைந்து படித்த காலத்திலும்
அதன் பிறகு பல்லாண்டுகள் வரையிலும் கூட
"NATIONAL COLLEGE HIGH SCHOOL"
என்றே எழுதப்பட்டிருந்தது.
ஆண்கள் மட்டும் படிக்கும் பள்ளியாக இது இருந்து வந்தது.

அந்தக்காலத்தில் நான் படித்த இந்த தேசியக்கல்லூரி உயர்நிலைப் பள்ளியின் மிகப்பெரிய விளையாட்டு மைதானத்தில் தான், சேங்காலிபுரம் ப்ரும்மஸ்ரீ அனந்தராம தீக்ஷதர், தூப்புல் ஸ்ரீ லெக்ஷ்மி நரசிம்மாச்சாரியார், திருமதி சிவானந்த விஜயலக்ஷ்மி, திரு. கிருபானந்த வாரியார், புலவர் திரு. கீரன் போன்ற மிகப் பிரபலமான உபன்யாசகர்களால் புராணக்கதைகள் அடிக்கடி சொல்லப்படும். 


பலநாட்கள் தொடர்ந்து இரவில் நடைபெறும் இந்தக் கதைகள் கேட்பதில் எனக்கு அந்த நாட்களில் மிகுந்த ஆர்வம் உண்டு. 


அதுபோலவே, இதே பள்ளியின் மைதானத்தில், கோடை விடுமுறை காலங்களில் தொடர்ச்சியாக சுமார் ஐந்து ஆண்டுகளுக்கு மேலாக ஸ்ரீ காஞ்சி காமகோடி பரமாச்சார்யாள் ஸ்ரீ மஹாபெரியவா முகாமிட்டு தினசரி பூஜைகள் செய்வார்கள். 


திவ்ய தரிஸனம் செய்து அவர்கள் திருக்கரங்களால் பூஜை செய்த தீர்த்தம் வாங்கிக்கொண்டு மகிழ்ந்ததுண்டு. அவர்கள் முகாமுடன் நிறைய யானைகள், பசுமாடுகள், கன்றுகள், ஒட்டகங்கள் முதலிய பிராணிகளும் அங்கு வந்து தங்க வைக்கப்பட்டிருக்கும். தினமும் கோபூஜை, கஜபூஜை எல்லாம் நடைபெறும். சிறுவயதில் எனக்கு யானைகளையும், ஒட்டகங்களையும் நன்கு பக்கத்தில் நின்று பார்த்து மகிழ்வதில் மிகுந்த ஆவலாக இருக்கும்.

பள்ளிக்கூட வாசலில் குச்சி ஐஸ், எலந்தவடை, அரிநெல்லிக்காய், சீத்தாப்பழம், எலந்தைப்பழம், நவாப்பழம், கலாக்காய், கலாப்பழம், சுட்ட சோளக்கருதுகள், வேர்க்கடலை, பஞ்சு மிட்டாய் என என்னென்னவோ விற்பார்கள்.சற்று சுகாதரக்குறைவாக இருப்பினும் வசதியுள்ள பல  மாணவர்களும் அவற்றை விரும்பி வாங்கிச் சாப்பிடுவார்கள்.

ஜவ்வு மிட்டாய்க்காரர் ஒரு கெட்டியான வழவழப்பான உலக்கை போன்ற குச்சியின் தலையில் மஃப்ளர் கட்டியது போல, கலர் கலராக [தற்போதைய டூத் பேஸ்ட்டுகளில் சில வெள்ளையும் சிவப்புமாகச் சேர்ந்து வருமே அது போல] ஜவ்வு மிட்டாயை ஒட்டிவைத்து நின்று கொண்டிருப்பார். 


அவரிடம் காசு கொடுத்தால், அந்த ஜவ்வு மிட்டாயைக்கொஞ்சமாக கை விரல்களால் இழுத்து, கைக்கெடியாரம், பதக்கம், செயின், மோதிரம் என ஏதேதோ செய்து சிறு பையன்களின் கைகளின் / உடம்பின் மேல் ஒட்டி விடுவார். 


கொஞ்சம் நேரம் அழகு பார்த்து விட்டு, அந்தப் பையன்கள் தங்கள் வியர்வையுடன் கூடிய அந்த ஜவ்வு மிட்டாயை தின்று விடுவார்கள்.  அது இழுக்க இழுக்க ஜவ்வு போல வந்து கொண்டே இருக்கும். அதனால் தான் அதற்கு ஜவ்வு மிட்டாய் என்று பெயர்.    

மற்றொருவர் ஒரு நாலு சக்கர சைக்கிள் வண்டியை நிறுத்தி வைத்துக்கொண்டு, அதைச்சுற்றிலும், சர்பத் பாட்டில்களாக அடுக்கி வைத்திருப்பார். மரத்தூளுடன் இருக்கும் பெரிய பாறை போன்ற ஐஸ்கட்டிகளை, தண்ணீர் ஊற்றி அலம்பிவிட்டு, அதை அப்படியே கேரட் சீவுவது போல அழகாகச் சீவி, சீவிய தூள்களை ஒரு கெட்டித்துணியில் பிடித்து சேகரித்து, அந்த ஐஸ் தூள்களை ஒரு கெட்டிக்குச்சியில் ஒரே அழுத்தாக அழுத்தி, கலர் கலராக ஏதேதோ சர்பத்களை அதன் தலையில் தெளித்து, கும்மென்று பெரியதாக பஞ்சுமிட்டாய் போல ஆக்கித் தருவார். 


ஆரம்பத்தில் இனிப்பாக சுவையாக உறிஞ்சிக் குடிக்க ஜாலியாக ஜில்லென்று இருக்கும். பிறகு போகப்போக, சர்பத் எல்லாம் காலியாகி வெறும் ஐஸ் கட்டிகள் மட்டுமே இருந்து அவையும் வலுவிழந்து நாம் கையில் பிடித்திருக்கும் கெட்டிக்குச்சியிலிருந்து தொப்பென்று கீழே விழுந்து விடுவதுண்டு. 


அந்தக் கீழே விழுந்த பனிக்கட்டிகளின் மேல் செருப்பு அணியாத கால்களை வைத்து காலுக்குக் கொஞ்சம் ஜில்லாப்புப் பெறுவதும் உண்டு. 


அந்த நாட்களில் இந்த சர்பத் கலந்த ஐஸ் தூள்கள் எனக்கு மிகவும் பிடித்ததோர் தின்பண்டமாகும். அந்த வியாபாரி பெரிய பாறையான பனிக்கட்டிகளை வேக வேகமாகச் சீவும் போது நான் அருகிலேயே நிற்பேன். அந்தத் தூள்கள் என் முகத்தில் அவ்வப்போது தெளிக்கும். அதுவே குற்றால அருவியில் குளித்தது போன்ற குதூகலத்தை எனக்கு ஏற்படுத்தும்.

ஆறாம் வகுப்பு ஆசிரியர் பெயர்: N. சுந்தரம். 


அந்த ஆண்டு தான் புதிதாக ஆசிரியராகப் பொறுப்பேற்றவர். மிகவும் ஸ்டைலாக இருப்பார். ஏதேதோ தன்னைப்பற்றி சொந்த அனுபவங்களை அழகாக கதை கதையாகச் சொல்லுவார். அவர் தன் கையெழுத்தை சுருக்கமாகப் போடும்போது NS என்பதில் முதலில் S போட்டுவிட்டு, பிறகு கையை எடுக்காமலேயே முன்புறம் இழுத்து N போடுவார்.

ஏழாம் வகுப்பு ஆசிரியர் பெயர்: பட்டாபிராமன் 

எட்டாம் வகுப்பு ஆசிரியர் பெயர்: S M பசுபதி ஐயர் 


இவர் ஒரு வயதான கிழட்டு வாத்யார். இவரால் எனக்கு பிற்காலத்தில் மிகப்பெரிய தொல்லை ஒன்று ஏற்பட்டது. பின் பகுதியில் அதைப்பற்றிக் கூறுவேன்.

ஒன்பதாம் வகுப்பு ஆசிரியர் பெயர்: V துரைராஜ் 


VD என்ற பால்வினை நோயின் பெயரால் அழைக்கப்பட்டவர். இவர் தான் எங்கள் வகுப்பு ஆசிரியர். முரட்டு மனிதர். நல்ல குண்டு. நல்ல சிவப்பு. சினிமா நடிகர் ஜெமினி கணேசன் போல இருப்பார். பள்ளியின் விளையாட்டு ஆசிரியரும் [P.T. MASTER] இவரே.

பத்தாம்  வகுப்பு ஆசிரியர் பெயர்: R ஸ்ரீநிவாஸன் [ R SRI என்பார்கள் ]

பதினோறாம் வகுப்புக்கும் மேற்படி R. ஸ்ரீநிவாஸன் என்பவரே எனக்கு வகுப்பு ஆசிரியர். ஆங்கிலமும், கணிதமும் மட்டுமே இவர் வகுப்பு எடுப்பார். மற்ற பாடங்களுக்கு வெவ்வேறு ஆசிரியர்கள் வருவார்கள்.


இந்த 10th + 11th வகுப்பு ஆசிரியர் ஆர்.ஸ்ரீ அவர்கள் நல்ல உயரம். மாநிறம். நெற்றியில் V Type நாமம் இட்டிருப்பார். அவருக்கு எப்போதுமே, கடுகடுப்பான மூலக்கடுப்பெடுத்த முகத்தோற்றம். கண்டிப்புக்கும் கறாருக்கும் பெயர் போனவர். இவரைப் பார்த்தாலே மாணவர்கள் எல்லோருக்கும் மிகவும் பயம் உண்டு.  

இந்த ஆர். ஸ்ரீ. என்பவர் யாரையும் பளாரென்று கன்னத்தில் அறைவதற்கு அஞ்சவே மாட்டார். அறை வாங்கிய கன்னத்தில் அவரின் விரல்கள் பதிந்து போகும். இவரே அந்தப் பள்ளியின் NCC [ARMY] MASTER வேறு. மாணவர்களில் பலர் இவரை ஏனோ ”பட்டறை” என்ற பட்டப்பெயருடன் அழைத்து வந்தார்கள்.  


{ NCC [ NAVAL ] MASTER வேறொருவர் கோவிந்தராஜன் என்ற பெயரில் இருந்தார். }

NCC யில் சேர்ந்து காலை PARADE க்கு வராதவர்களை, தேடிக்கண்டு பிடித்து காலை முதல் மாலை வரை பெஞ்ச் மேல் ஏறி நின்று கொண்டே இருக்க வேண்டும் என்று உத்தரவு இட்டு விட்டு, அது பற்றி அந்தந்த வகுப்பு ஆசிரியருக்கும், வகுப்பு மாணவத் தலைவனுக்கும் கூட உத்தரவு போட்டு விட்டு, அது நடைமுறை படுத்தப்படுகிறதா என்பதையும் அவ்வப்போது வந்து கண்காணிப்பார், இந்த ஆர். ஸ்ரீ. என்ற NCC வாத்யார். 

ஒரு முறை நாய் கடித்து விட்டதால் NCC PARADE க்கு வர முடியவில்லை என்று எவ்வளவோ கெஞ்சிக் கேட்டுக்கொண்டும், வேலாயுதம் என்ற என் வகுப்பில் படித்த ஒரு மாணவனை, ஒரு நாள் முழுவதும் பெஞ்ச் மேல் நிற்க வைத்து விட்டார், இந்த ஆர்.ஸ்ரீ. என்ற புண்ணியவான். 


அவனைப் பார்க்க எனக்கு மிகவும் பரிதாபமாக இருந்தது. ஈவு இரக்கம் கொஞ்சமும் இல்லாதவரான இவர் கொடுத்த கடும் தண்டனைக்கு முன்னால், நாய்க்கடியே தேவலாம் என்று ஆகிவிட்டது அவனுக்கு.

மிகவும் கடுமையாக நடந்து கொள்வதால் இந்த ஆர். ஸ்ரீ. வாத்யாரை யாருக்குமே பிடிக்காமல் போய் விட்டது. இம்போஷிஸன் கொடுக்கவும் அஞ்சவே மாட்டார். ஏதாவது முதல் நாள் நடத்திய பாடத்தில் கேள்வி கேட்பார். 


பதில் சொல்ல முடியாதவர்களை 100 முறை அதையே எழுதிக்கொண்டு வா என்பார். எழுதி வராவிட்டால் மறுநாள் வட்டி சேர்த்து அதையே 200 முறைகள் எழுதி வரவேண்டும் என்று சொல்லி விடுவார். மேலும் இம்போஷிஸன் கொடுத்தவர்களை, வகுப்பை விட்டு வெளியே நிற்க வைத்து விடுவார். அவரிடம் மாட்டினால் தப்பவே முடியாது. 

நான் எப்போதுமே வகுப்பில் முதல் பெஞ்சில் முதல் மாணவனாக உட்காருவது வழக்கம். ஒவ்வொரு ஆசிரியர் நடத்தும் பாடங்களையும் உன்னிப்பாக கவனித்துக் கொண்டு இருப்பேன்.  அதிலேயே எனக்கு பலவிஷயங்கள் மனதில் பதிந்து விடுவதுண்டு. வீட்டுக்குப்போய் திரும்பத்திரும்ப படிப்பதெல்லாம் அதிகம் கிடையாது. 

நான் இந்த ஆர். ஸ்ரீ. வாத்யாரிடம் எதற்குமே நேரிடையாக மாட்டிக்கொண்டு அவஸ்தைப்பட்டது கிடையாது.  Class Teacher ஆன இவர் ஆங்கிலம் மற்றும் கணிதம் மட்டுமே எடுப்பார். அந்த இரண்டும் எனக்கு மிகவும் பிடித்த ஆர்வமுள்ள பாடங்கள் ஆக இருந்ததால், எனக்கும் இவருக்கும் மோதல் ஏதும் ஏற்பட்டது இல்லை. 

நான் 10th + 11th படிக்கும்போது,  என்னுடன் படித்தவர்களில் ஒரு சில முரட்டு மீசை வளர்ந்த மாமாக்கள் என் வகுப்பில் உண்டு. அவர்களுக்கும் இந்த ஆர்.ஸ்ரீ வாத்யார் இம்போஷிஸன் கொடுத்து விட்டு, அவர்கள் எழுதி வந்தார்களா என்பதை என்னை விட்டு சரி பார்த்து, அவருக்கு அறிக்கை கொடுக்கணும் என்று சொல்லி படுத்துவார் என்னை. 

என் பாடு மிகவும் தர்மசங்கடமாகிப் போனதுண்டு. அந்த முரட்டு மீசை ஆசாமிகளைக் கண்டு அவருக்கே சற்று பயம் என்றால் எனக்கு எவ்வளவு பயம் இருக்கும் என்பதை தயவுசெய்து கற்பனை செய்து பாருங்கள். 

இந்த முரட்டு மாமாக்களில் ஒருவர் பெயர் கணேசன் அவரே 'SCHOOL PUPIL LEADER'  வேறு.

மற்றொருவர் பெயர் ”இராமலிங்கம்” முரட்டு மீசையை பளபளவென்று எண்ணெய் தடவி முறுக்கிக்கொண்டே இருப்பார். உறையூர் மின்னப்பன் தெருவில் வசித்து வந்தார். சற்று குள்ளம். கருப்பு நிறம். நல்ல தமிழ் புலமை வாய்ந்த பேச்சாளர். அறிஞர் அண்ணாத்துரை அவர்கள் போல அருமையாகப் பேசுவார். தமிழைத் தவிர மற்ற பாடங்களில் அவர் அடிக்கடி மாட்டுவதுண்டு. இவர் தான் அன்று ASST. 'SCHOOL PUPIL LEADER' 

மூன்றாவது ஆசாமி பெயர் ஸ்டீபன். கிங்காங் தாராசிங் என்ற மல்யுத்த வீரர்கள் போல மஹா மஹா குண்டு. கடைசி பெஞ்சில் நட்ட நடுவே தனியாக அமர்ந்திருப்பார். 


பெஞ்சின் ஒரு ஓரத்தில் இவர் அமர்ந்தால் போச்சு. பெஞ்ச் அப்படியே மேல் நோக்கி அலாக்காகத் தூக்கப்பட்டு, மறு ஓரத்தில் அமர்ந்துள்ள மாணவர், ஆகாசத்தை நோக்கிச் சென்று கீழே விழுந்து அடிபட்டு விட நேரிடும். 


அவ்வளவு ஒரு பராக்ரமம் வாய்ந்த புஷ்டியான பீமசேனன் பொன்ற தேகவாகு, அதுவும் பள்ளியின் இறுதி வகுப்பு படிக்கும் போதே. 


இந்த ஸ்டீபன் என்பவர் அன்றைக்கு திருச்சியில் பிரபலமாக இருந்த ராஜா தியேட்டர் உரிமையாளரின் மகன் என்று கேள்விப்பட்டுள்ளேன்.   தினமும் பள்ளிக்கு அந்தகாலத்திலேயே (1965-66) காரில் தான் வந்து இறங்குவார். 


இந்த கணேசன், இராமலிங்கம், ஸ்டீபன் ஆகிய மூன்று முரட்டு மாமாக்களுக்கு மட்டும், பள்ளிக்கு வரும் போது, Full Pant அல்லது வேஷ்டி கட்டிக்கொண்டு வர சிறப்பான அனுமதி தரப்பட்டிருந்தது. மற்ற மாணவர்களாகிய நாங்களெல்லாம் அரை டிராயர் [Half Pant] தான் அணிந்து கொண்டு போவோம். 


ஓரிரு டிராயர்கள் [Half Pant] மட்டும் வைத்துக்கொண்டு அதையே திரும்பத் திரும்ப பல நாட்கள் அணியும் எங்களைப்போன்ற ஒரு சில ஏழை மாணவர்களுக்கு, அந்த டிராயர்களின் பின்புறம் [இருக்கையில் அமரும் இடம்] நைந்து போய், கரைந்து போய், கிழிய ஆரம்பிக்கும். 


இதைப்பார்க்கும் மற்ற மாணவர்கள், ”பின்னால் உனக்கு தபால்பெட்டி தெரிகிறது” என்று கேலி செய்து எச்சரிப்பது உண்டு. அது போன்று ஏற்பட்டு விட்ட துரதிஷ்ட நாட்களில் ஏழை மாணவர்களாகிய நாங்கள், அந்த லேசாக பின்பிறம் கிழிந்த டிராயர்களை, டெய்லரிடம் கொடுத்து ஒட்டுப்போட்டு [காயங்களுக்குப் போடும் பிளாஸ்தரி போல], பிறகு அதையே பல நாட்கள் அணிவதும் உண்டு.     

நாளையும் தொடரும்