’தொலைத்ததும்... கிடைத்ததும்...!’ - மின்னூல் - மதிப்புரை

மின்னூல் ஆசிரியர்

திருமதி. ஜெயஸ்ரீ அவர்கள்

 

மின்னூல்கள் மூலம்

இவரைப்பற்றி நாம் அறிவது

http://www.pustaka.co.in/home/author/jayasree-shankar

1964-இல் மதுரையில் பிறந்து வளர்ந்தவள். அவரது தந்தையார், காலம்சென்ற திரு. பேரை. சுப்ரமணியன், (South Central Railways, Secunderabad) எழுத்தாளர். 1960-இல், ஆனந்த விகடன், கல்கி, கலைமகள், குமுதம் போன்ற முன்னணி பத்திரிகைகளில் நிறைய சிறுகதைகள், எழுதிப் பல பரிசுகள் பெற்றவர். அகில இந்திய வானொலியில் ஒலிபரப்பாகிய பல நாடகங்களின் கதாசிரியர். அவரது தாய் திருமதி. சரஸ்வதி சுப்ரமணியம், அவரை எழுதச் சொல்லி ஆசி வழங்கியவர்.

1988-ல் இவரது சிறுகதைகள் பெண்மணி, மங்கை, மங்கையர் மலர், போன்ற மகளிர் பத்திரிகைகளில் வெளி வந்துள்ளது.

2009 லிருந்து இணையத்தில் எழுத ஆரம்பித்து, கட்டுரைகள், கவிதைகள், ஹைகூ கவிதைகள், சிறுகதைகள், நெடுங்கதைகள், தொடர்கதைகள் ஆகிய படைப்புகள் இணைய தளத்தின் முன்னணி வார இதழ்களான திண்ணை, வல்லமை, வெற்றிநடை, மூன்றாம்கோணம், சிறுகதைகள்.காம் போன்ற வலை தளங்களிலும், குங்குமம் தோழி ஆகிய தமிழ் பத்திரிகைகளிலும் பிரசுரமாகி வருகிறது.

என் பார்வையில் 

’தொலைத்ததும்...

கிடைத்ததும்...!’

மின்னூல்

இந்த மின்னூலிலும் ஒரேயொரு நெடுங்கதையை மட்டுமே சுமார் 74 பக்கங்களில் எழுதியுள்ளார்கள்.

கதைச் சுருக்கம்:

கஷ்டப்பட்டு கல்லூரி படிப்பினை முடித்த கையோடு,  சீர்காழியை ஒட்டியுள்ள மிகவும் அழகானதொரு கிராமத்துப்பெண் (கிராமம் மட்டுமல்ல ... பெண்ணும் அழகோ அழகுதான்), பக்கத்து ஊரான சேத்தியாத்தோப்பினில், மேற்கொண்டு ஆசிரியர் பயிற்சி முடிக்க விரும்பி, அதற்கான பணம் சுமார் முப்பதாயிரம் ரூபாய் மிகக்குறுகிய காலத்தில் சம்பாதிக்க எண்ணி, எவளோ ஒரு சிநேகிதியை மட்டும் நம்பி, முதன்முறையாக சென்னைக்குத் தனியே பஸ்ஸில் புறப்பட்டுச் செல்கிறாள். தன் தாயார் எவ்வளவோ தடுத்தும், தந்தையிடம் கெஞ்சிக் கூத்தாடி அனுமதி வாங்கி புறப்பட்டு விடுகிறாள்.

பல்வேறு இன்பக்கனவுகளுடன் பஸ்ஸில் ஏறியதிலிருந்தே, பஸ் கண்டக்டர் உள்பட பலரின் விஷமப் பார்வைகள் அவளை மேயத்தொடங்கி, படிக்கும் நமக்கும் பயத்தை ஏற்படுத்தி விடுகிறது.

இவள் வேலைக்காகச் சென்று மாட்டியுள்ள இடம் மிகப்பெரிய இம்போர்ட்-எக்ஸ்போர்ட் கம்பெனி அல்ல. மிகச்சாதாரணமான, மிகவும் கஷ்டமான, நாற்றம் பிடித்ததோர் வேலை மட்டுமே. வாரத்திற்கு நாலாயிரம் சம்பளம் என எழுதி கைநாட்டு பெற்றுக்கொண்டு, ஆனால் தினமும் ஓவர்டைம் உள்பட ரூ. 300 வீதம் வாரம் ரூ. 2100 மட்டுமே தரப்படும் இடம். உழைப்பைச் சுரண்டும் ஆசாமிகள். ஏதேனும் எதிர்த்துக்கேட்டால் அந்த வேலையும் போய்விடும்.

இந்த வேலைக்காக மட்டுமே, இவள் தன் தோழி ஷீலாவுடன் தங்கியுள்ள இடமோ, எந்த செளகர்யமும் இல்லாததோர் விடுதி. சுத்தமோ சுகாதாரமோ இல்லாத பொதுக்கழிவறை, பொதுக்குளியலறையுடன், தரையில் பாய்விரித்துப் படுக்க வேண்டிய மஹா மட்டமானதோர் இடம். அதற்கே வாடகை அதிகம் தர வேண்டியதாக உள்ளது.  தங்கியுள்ளது சிங்காரச் சென்னைப் பட்டணம் அல்லவா! 

அந்த நாற்றம் பிடித்த வேலைக்கு வரும் பெண்களின் தோற்றம், வயது, இளமை, அழகு, வறுமை, பணத் தேவைகள் ஆகியவற்றை எடைபோட்டு அவர்களை வெகு விரைவில் வேறொரு இடத்துக்கு பணி மாற்றம் என்ற பெயரில், சபலம்காட்டி அனுப்பி வைப்பார்கள். தொலைகாட்சி விளம்பரங்களில் நடிக்கலாம், சீரியலில் நடிக்கலாம், சினிமாவிலும் நடிக்கலாம், கொள்ளை கொள்ளையாக சம்பாதிக்கலாம் என  ஆசை காட்டி மோசம் செய்வார்கள். சபலப்பட்டு அங்கு போய் மாட்டியவர்கள் யாரும் வெளியே தப்பி வரவே முடியாது. வெளியுலகத் தொடர்பு ஏதும் வைத்துக்கொள்ளவும் முடியாது. இதன் ஏஜண்ட்களாலேயே வெவ்வேறு ஊர்களுக்கும், மாநிலங்களுக்கும் இம்போர்ட்-எக்ஸ்போர்ட் செய்யப்படுவார்கள். கமிஷன் அடிப்படையில்  ஆடு-மாடுகள் போல, நல்ல விலைக்கும் விற்கப்பட்டு விடுவார்கள். 

தன் தாய் சொல்லியும் கேட்காமல், வீட்டிலிருந்து ஏதோவொரு ஆசையில் புறப்பட்ட பெண்ணின் பெயர் ‘மலர்விழி’ .... இரண்டு வாரங்கள் கழித்து, எப்படியோ மிகவும் கஷ்டப்பட்டுப் போராடி, ஒருவழியாக வீடு திரும்புகிறாள் ..... போன இடத்தில் எதை எதையோ தொலைத்து விட்டு, மாற்றுத்துணியோ, கை பையோ, மிகவும் கஷ்டப்பட்டு ஈட்டிய பணமோ ஏதும் இல்லாமல் பைத்தியக்காரி போல காட்சியளிக்கிறாள்.

பூஜைக்குரிய மலர் போன்ற நம் கதாநாயகி ’மலர்விழி’ தொலைத்ததுதான் என்ன? இந்தக்கொடிய அனுபவத்தால் அவளுக்குக் கிடைத்ததுதான் என்ன? என்பதே இந்தக்கதையினில் நமக்குக் கிடைக்கும் மிகவும் அருமையான பாடமாகும். 

ஆண் வர்க்கத்தைப் பற்றியே முழுவதும் அறியாத, உலக யதார்த்தமே தெரியாத, தன்னைச்சுற்றி எந்த ஆபத்தும் எந்த நேரத்திலும், யார் மூலமும், எப்படி வேண்டுமானாலும் ஏற்படலாம் என்ற விழிப்புணர்வுகளும் இல்லாத, இந்தக்கால இளம் பெண்களும், அவர்களின் பெற்றோரும் அவசியமாகப் படிக்க வேண்டிய கதை இது.

கதையில் வரும் எல்லாவற்றையும் இங்கு நான் சொல்லிவிட்டால், கதையை வாங்கி ’ஜெயஸ்ரீ’ அவர்களின் அழகிய புதுமையான, வித்யாசமான  எழுத்து நடையில் வாசிக்கும் போது, தங்களுக்கு சுவாரஸ்யம் குறைந்துபோகும் என்பதால் இத்துடன் நிறுத்திக்கொள்கிறேன்.

மின்னூலைப் படிக்க ஆரம்பத்ததிலிருந்து கடைசிவரை ஒரே சஸ்பென்ஸுடனும், அடுத்து அந்த இளம் பெண்ணுக்கு என்ன ஆபத்துகள் வருமோ, மேற்கொண்டு என்ன ஆகுமோ ஏது ஆகுமோ என்ற திக் திக் என்று நம் மனம் அடித்துக்கொள்ள, விசாரத்துடனும் படிக்க வேண்டிய கதையாக உள்ளது.

ஒவ்வொரு காட்சிகளையும் மிகவும் அழகாக வித்யாசமாக காட்சிப்படுத்தி எழுதியுள்ளார்கள் இந்தக் கதாசிரியர். ஆங்காங்கே உள்ள மஹாமட்டமான சூழ்நிலைகளையும், அந்தப்பெண் சந்திக்க நேரும் மனிதர்களையும், அவர்கள் ஒவ்வொருவரின் வக்கிரமான எண்ணங்களையும், குணாதிசயங்களையும் வர்ணித்துள்ள விதம் தனித்தன்மை வாய்ந்ததாக உள்ளன.

இந்த மின்னூல் கதையினில் ஒரு சிறு குறை என்று சொல்ல வேண்டுமானால் பக்கம் எண்: 21 முதல் 27 வரை உள்ள பகுதிகளில் பெரும்பாலானவை அப்படியே பக்கம் எண்: 28 முதல் 33 வரை மீண்டும் REPEAT ஆகின்றன. அதனால் மின்னூலை வாங்கி வாசிக்க விரும்புவோர் பக்கம் 27 முடிந்ததும் பக்கம் 34 க்கு தாவிச் சென்று தொடர்ந்து படித்துக்கொள்ளலாம். :) 

 

 

கதையில் வரும் ஒருசில உரையாடல்களை மட்டும் இங்கு நான் கொடுத்துள்ளேன். அனைத்தையும் எழுத எனக்கும் ஆசைதான். இருப்பினும்  தாங்களே திருமதி. ஜெயஸ்ரீ அவர்களின் எழுத்து நடையில் வாசித்து மகிழ வேண்டும் என்பதால் கொஞ்சூண்டு மட்டும் இங்கு நான் சாம்பிளாகக் கொடுத்துள்ளேன். 

மலர்விழியின் அம்மா தன் மகள் மலர்விழியிடம்:

”பெத்தவளப் பாத்து வாய் கூசாம கேக்குறதப்பாரு. தண்ணியடிக்கிறயா....? தண்டால் எடுக்கிறியாண்டு....!

“காலேஜ் படிப்புப் படிக்கிறேன்ன்னு ஒத்த காலுல நின்னு அடம்பிடிச்சு அறுவடைப்பணத்தை அம்புட்டயும் அள்ளிக்கொண்டு போயி அந்தப் பாளாப்போன கட்டுடத்துக் கிட்ட கொட்டிட்டு வந்து நின்ன..!”

மலர்விழி தன் தாயிடம்:

“யம்மா, அது படிக்க பீஸ்.... அன்னிக்கு அம்புட்டுக் கொடுத்ததாலத் தான இன்னிக்கு நான் ஒரு கிராஜுவேட்டுன்னு பெருமையாச் சொல்லிக்கிட முடியுது. இப்போ ஒரு முப்பதாயிரம் மட்டும் கொடு. இனிமேட்டு நான் பி.எட். படிச்சுட்டா அம்புட்டுத்தான்.... ஒரு டீச்சர் ஆகிப்புடுவேன். அதுக்குப் பெறகு நான் ஏன் மேற்கொண்டு படிக்கப்போறேன்னு உங்கிட்ட கெஞ்சிக்கிட்டு நிற்கப் போறேன்”.

மலர்விழியின் அம்மா தன் மகளிடம்:

”அன்னிக்கு என் தம்பியக் கட்டியிருந்தீன்னா இன்னிக்குக் கையில பிள்ளையோட நீயும் துபாய் போயிருக்கலாமில்ல. கூறு கெட்டவளே...! நல்ல சான்ஸை நளுவ விட்டுப்போட்டு இப்போ கிடந்து அலபாயுற. நீ என்னாத்த படிச்சா எவன் கேட்குறான்.... கல்யாணம் பண்ணி புள்ளயப் பெத்தோமா.... போய்ச் சேர்ந்தோமான்னு நிக்காமா.... இவ படிச்சி ஊருக்குச் சொல்லிக்கொடுத்து பயபுள்ளைய சீமைக்கு அனுப்பப்போறியாக்கும்...? திருட்டுப்பயலுவ நடமாடற ஊருடி இது.... எங்கிட்டுப் பார்த்தாலும் கொலையும் கொள்ளையுமா நடக்குது. கலியாணம் தாண்டி பாதுகாப்பு. வெளங்கிச்சா....?”

மலர்விழி தன் தாயிடம்:

“எம்மா..... எம்பூட்டு சொல்றது. உம்ம மூளைக்கு முண்டாசுதான் கட்டோணும். சொந்தத்துல கல்யாணம் கட்டினா புள்ள வந்து பொறக்காது. பிரச்சனைதான் வந்து பொறக்கும்..... எம்புட்டுச் சொன்னாலும் கேட்டுக்கிட மாட்டே. கூறப் பத்தி நீ எங்கிட்ட பேசுறியா? துபாயிலே மாமா என்ன வேலை பாக்குதுன்னு உனக்குத் தெரியாதா? வருஷத்துக்கு ஒரு வாட்டி வந்து உங்கிட்ட ஐநூறு ரூபா கொடுத்துட்டா அவரு பெரிய சீமைத் துரையா....? இப்போ நான் மேற்கொண்டு படிக்கணும். அதுக்கு வழியச்சொல்லு. உன்னோட வெளங்காத கேள்விக்கெல்லாம் பதிலு சொல்ல என்னால ஆகாது.

சென்னைக்கு மலர்விழியை வரவழைத்துள்ள தோழி ஷீலா:

“இதோ இந்தக்கட்டடம் தான் ஹாஸ்டல்.... பாத்தியா பேர ‘சாந்திக் குடில்’ உனக்காச்சும் இங்கு எங்கிட்டாவது சாந்தி கிடைக்குதா பார்க்குறேன்” என்று ஷீலா மலரிடம் சொல்லிக்கொண்டே உள்ளே நுழைகிறாள். “மெல்ல வா ... அந்தக்கதவுல ஒரு ஆணி நீட்டிக்கிட்டு கெடக்கு. உன் கையை அல்லது உன் துப்பட்டாவை கிழிச்சித் தொலைக்கும். பார்த்து வா” என்று சொல்லிக்கொண்டே வராண்டாவில் காலடி எடுத்து வைக்கவும் ......

மலர்விழி தன் தோழி ஷீலாவிடம்:

”டர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்....... கிழிஞ்சுடுச்சுடி!” மலர் அழாத குறையாக அலறினாள்.

பொதுவான சில காட்சிகள்:

ஹாஸ்டல் ரூமுக்கு உள்ளே நுழையும் போதே ஒரு முடை நாற்றம்.... வந்து, மலர் தன் முகத்தை சுழித்துக்கொண்டாள். 

-oOo-

தான் ஒரு பெரிய கம்பெனியிலே வேலை செய்யப்போவதாக கற்பனை செய்தபடியே ஷீலாவுடன் நடக்கிறாள் மலர்.

-oOo-

கூவம், குப்பை, கூளம், சாராயக்கடை, சகதி, முட்டுச்சந்து, மூத்திரச் சந்து எல்லாவற்றையும் கடந்து நாற்றம் வரவேற்க ஒரு பழைய கட்டடத்திற்குள் அழைத்துச் செல்வதைப் பார்த்து, ”இது மட்டும் என்ன ஓவியமா? இதற்கு அந்த ரூம் தேவலை” என வாய்விட்டுச் சொன்னவள்......

“அம்மா நான் தப்புப் பண்ணிட்டேன்..... எம்புட்டு சொன்னே..... சென்னையில் ஒரு நல்ல இடம்கூட இல்லைம்மா... இந்த ஊர்லே எப்படி ரஜினி, கமல், விஜய், அஜித், சூர்யா... ஹாங் நயன்தரா.... இவுங்க எல்லாம் இருக்காங்க.... அத்துக்கிட்டு ஓட வேண்டாமா?” என மனதுக்குள் கேட்டுக்கொள்கிறாள்.  

-oOo-

இதுபோன்ற ஆத்துமீனுக்காகவே பணவலை விரித்துப் பிடிப்பவன் அந்த அமீர்பெட் ஆஞ்சநேயலு என்ற விஷயம் அறியாத ஷீலாவும் மலரும் ஒருவரையொருவர் பார்த்து நமுட்டுச் சிரிப்பு சிரித்துக்கொண்டனர்.

-oOo-

வந்தவரிடம் மேனேஜர் ஆறுமுகம் ஏதோ குசுகுசுவென்று பேசவும்......

”அதெல்லாம் படியும்..... முதல்ல கோழியை..... அமுக்கு..... பெறகு கொசுவையும் பிடிக்கலாம்....” என்று பூடகமாகச் சொல்லிவிட்டு, போகிற போக்கில் மலர்விழியைப் பார்த்து கெளரவப்புன்னகை ஒன்றை உதிர்த்துவிட்டு வெளியேறினார் வந்தவரான அமீர்பெட் ஆஞ்சநேயலு.

-oOo-

இந்த மின்னூல் கதையில் வரும் ’அமீர்பெட் ஆஞ்சநேயலு’ என்ற கதாபாத்திரத்தின் பெயர் தேர்வும், அவரின் உருவம், குணாதிசயம், பற்றிய வர்ணனைகளும், தெலுங்குப் பேச்சுக்களும், அவற்றின் தமிழ் மொழியாக்கமும் மிகவும் அட்டகாசமாக ரஸிக்கும்படியாக உள்ளன. 

எழுத்தாளர் ஜெயஸ்ரீ இப்போது ஹைதராபாத் வாசி அல்லவா! அதனால் ஆங்காங்கே ‘சுந்தரத் தெலுங்கிலும்’ சிலவற்றைச் சொல்லி சொக்க வைத்துள்ளார்கள்.  ஆஹ்ஹாஹ்ஹாஹ்ஹாஹ்ஹா !

‘தொலைத்ததும்... கிடைத்ததும்...!’ 
என்ற தனது மின்னூலை அன்பளிப்பாக 
எனக்கு அனுப்பி வைத்து 
வாசிக்க வாய்ப்பளித்துள்ள
 திருமதி. ஜெயஸ்ரீ மேடம் அவர்களுக்கு 
என் அன்பான நன்றிகளைத் தெரிவித்துக்கொள்கிறேன். 

இந்த மின்னூலை உடனடியாக படிக்க விருப்பமுள்ளோர் 
http://www.pustaka.co.in/home/ebook/tamil/tholaithathum-kidaithathum 
என்ற இணைப்புக்குச் சென்று ’Buy Now’ என்பதை க்ளிக் செய்யுங்கோ, போதும். 
உங்களைத்தேடி மின்னல் வேகத்தில் இந்த மின்னூல் வந்து சேரும் . 

  

திருமதி. ஜெயஸ்ரீ அவர்களின் 

அடுத்த மின்னூல் மதிப்புரையில் 
மீண்டும் விரைவில் நாம் சந்திப்போம்.
ஜாக்கிரதை ! 

 

 

என்றும் அன்புடன் தங்கள்,