'காய்க்காத மரமும்....’ - மின்னூல் - மதிப்புரை

மின்னூல் ஆசிரியர்

திருமதி. 

  ஜெயஸ்ரீ 

அவர்கள்

 

 

மின்னூல்கள் மூலம்

இவரைப்பற்றி நாம் அறிவது

http://www.pustaka.co.in/home/author/jayasree-shankar

1964-இல் மதுரையில் பிறந்து வளர்ந்தவள். அவரது தந்தையார், காலம்சென்ற திரு. பேரை. சுப்ரமணியன், (South Central Railways, Secunderabad) எழுத்தாளர். 1960-இல், ஆனந்த விகடன், கல்கி, கலைமகள், குமுதம் போன்ற முன்னணி பத்திரிகைகளில் நிறைய சிறுகதைகள், எழுதிப் பல பரிசுகள் பெற்றவர். அகில இந்திய வானொலியில் ஒலிபரப்பாகிய பல நாடகங்களின் கதாசிரியர். அவரது தாய் திருமதி. சரஸ்வதி சுப்ரமணியம், அவரை எழுதச் சொல்லி ஆசி வழங்கியவர்.

1988-ல் இவரது சிறுகதைகள் பெண்மணி, மங்கை, மங்கையர் மலர், போன்ற மகளிர் பத்திரிகைகளில் வெளி வந்துள்ளது.

2009 லிருந்து இணையத்தில் எழுத ஆரம்பித்து, கட்டுரைகள், கவிதைகள், ஹைகூ கவிதைகள், சிறுகதைகள், நெடுங்கதைகள், தொடர்கதைகள் ஆகிய படைப்புகள் இணைய தளத்தின் முன்னணி வார இதழ்களான திண்ணை, வல்லமை, வெற்றிநடை, மூன்றாம்கோணம், சிறுகதைகள்.காம் போன்ற வலை தளங்களிலும், குங்குமம் தோழி ஆகிய தமிழ் பத்திரிகைகளிலும் பிரசுரமாகி வருகிறது.

என் பார்வையில் 

'காய்க்காத மரமும்....’ 

மின்னூல்

மொத்தம் 66 பக்கங்கள் கொண்ட இந்த மின்னூலில் முத்தான + சத்தான மூன்று கதைகள் மட்டும் இடம் பெற்றுள்ளன. 

(1) ’மீள் உயிர்ப்பு’ - 29 பக்கங்கள் 

(2) ’கூந்தல் அழகி கோகிலா’ - 24 பக்கங்கள் 

(3) ’காய்க்காத மரமும்....’ - 13 பக்கங்கள்.

ஒவ்வொரு கதை பற்றியும், சுருக்கமாக ஒருசில வரிகள் மட்டும் இங்கு நான் குறிப்பிட்டுச் சொல்ல விரும்புகிறேன்.

(1) ’மீள் உயிர்ப்பு’

மிகவும் அருமையான கதையாகத்தான் உள்ளது.

கால் செண்டரில் வேலைக்குச் செல்லும் ஓர் பெண் ஆர்த்தி. அவளுடன் ஒன்றாகப் படித்தவனும், அவளின் சம வயதே உள்ளவனும், அவள் அலுவலகத்திலேயே, அவளுக்கு சமமாக வேலை செய்பவனும் ஆன சிவா இவளை மணம் புரிய விரும்புகிறான்.  இவளுக்கும் இதில் சம்மதம்தான் என்றாலும், மிகவும் புரட்சிகரமான, மிகத்தெளிவான இந்தக்கால மாடர்ன் பெண்ணாக இருப்பதால், தன் மாமியார்-மாமனாரை முதலில் தான் மட்டும் சென்று பேட்டி காண விரும்பி காரை ஓட்டிக்கொண்டு சிவா வீட்டு அட்ரஸ் தேடிக்கொண்டு தனியே வருகிறாள்.

அப்போது சிவாவின் அம்மா கல்யாணி மட்டுமே வீட்டில் இருக்கிறாள். ஓர் புதன்கிழமை காலை தன் வீட்டு அழைப்பு மணி அடிக்க கதவைத் திறக்கும் கல்யாணிக்கு ஒரே ஆச்சர்யம். 

ஒரு அழகான பெண் கையில் ஒற்றை ரோஜாவுடன் சிரித்துக்கொண்டே “நீங்கதானே சிவாவின் தாயார் - அதுதான் முகத்தைப் பார்த்தாலே தெரிகிறதே - அப்போ இந்த ரோஜா உங்களுக்குத்தான்” எனச் சொல்லி கொடுத்துவிட்டு, “நான் உள்ளே வரலாமா” எனக் கேட்டுக்கொண்டே உள்ளே நுழைந்து சோபாவில் அமர்ந்து வீடு பூராவும் நோட்டம் விடுகிறாள், ஆர்த்தி.  

அவள் கொடுத்த அந்த ஒற்றை ரோஜாவுக்கு ஒரு தாங்க்ஸ் சொல்லியபடியே ஆர்த்தியை ஆச்சர்யத்துடன் பார்க்கிறாள், கல்யாணி.

"மாமி.... நான் ஆர்த்தி. என்னை சிவா, அதான் உங்க பிள்ளை லவ் பண்றேன்னு சொல்றான். எனக்கும் அவன் மேல் இஷ்டம்தான். இருந்தாலும் என்னைப்பற்றி அவனுக்கு நன்றாகத் தெரியும்.... ஆனால் என்னைப்பற்றி உங்களுக்கும் தெரிந்துவிட்டால்.... நாளைக்கு நமக்குள்ளே...... உங்க கிட்ட சொல்லிட்டு...."

கல்யாணியின் முகத்தில் ஏற்பட்ட ஆச்சர்யங்களைப் பற்றி ஆர்த்தி கவலைப்பட்டவளாகவே தெரியவில்லை.

கல்யாணி: ”என்ன சொல்ல வந்திருக்க நீ?”

ஆர்த்தி: “உங்க ஒரே பிள்ளையைக் கல்யாணம் பண்ணிக்கப் போறேன்.. ஐ மீன் இந்த வீட்டுக்கு மருமகளாக வரணும்ன்னு.. உங்க பிள்ளை சிவாவுக்கு ஆசையாம்.. எனக்கும்தான்” சொல்லிவிட்டு வீட்டைச்சுற்றி நோட்டமிட்டாள் ஆர்த்தி.

கல்யாணி: ”அதுக்கு உங்க அம்மா அப்பா சம்மதிப்பாளா?”

ஆர்த்தி: “அதுக்கும் முன்னாலே சிவாவின் அம்மா-அப்பாவைப் பார்த்து நான் சம்மதம் வாங்கணும்ன்னு எனக்குத் தோணித்து.. அதான் நேராக உங்களைப் பார்த்து பேசிட்டு..” என்று தான் வந்ததன் நோக்கத்தை இரத்தினச் சுருக்கமாகச் சொன்னாள்.

கல்யாணி: ”சிவாவுக்கு  நான் தான் அம்மா-அப்பா எல்லாமே.”

ஆர்த்தி: ”அப்போ ப்ராப்ளம் சால்வ்ட். நான் சொல்ல வந்ததை உங்களிடமே சொல்லிட்டு போய்டறேன்”

கல்யாணி: ”ம்ம்... சொல்லு... கேட்கறேன்”

ஆர்த்தி: ”நான் வேலைக்குப் போவேன். என் சுதந்திரம் யாராலும் தடைபடுவதை நான் விரும்பமாட்டேன்.”

கல்யாணி: ”அதை ஏன் என்னிடம் சொல்றே?”

ஆர்த்தி: “கல்யாணத்துக்கு அப்புறமும்”

கல்யாணி: “ம்ம்ம்ம்”

ஆர்த்தி: ”எனக்கு தெய்வம், கடவுள் இதிலெல்லாம் நம்பிக்கை இல்லை. விளக்கேத்தறது, கோலம் போடறது, எண்ணெய் தேய்த்துக் குளிக்கறது .... ம்க்கும்.. ஏன் மஞ்சள் பூசி தாலி கட்டிண்டு ... நோ... நோ... இதிலெல்லாம் எனக்கு உடன்பாடு இல்லை. ஒரு மஞ்சள் கயிறைக்கட்டி என்னை அடிமையாக்கறத்துக்கு நான் உடன்பட மாட்டேன்ன்னு சொல்ல வந்தேன்; 

எனக்கு அவனைப் பிடிச்சுருக்கு. அவனுக்கு என்னைப் பிடிச்சிருக்கு. கல்யாணம் பண்றதுன்னா ஒரு ரிஜிஸ்டர் மேரேஜ் போதும்.  அதுக்காகச் செலவு செய்து பந்தல் போட்டு, ஊரைக்கூட்டி, விருந்து வைக்கறது இதெல்லாம் அவசியமாத் தோணலை எனக்கு; 

கஷ்டப்பட்டு சம்பாதிக்கிற ஒவ்வொரு காசையும் ஒரே நாளில் கல்யாண சூதாட்டத்தில் தொலைக்க விரும்பலை. அதே சமயம் என் அப்பா அம்மாவுக்கும் கஷ்டம்தர விரும்பலை நான்;

மாசாமாசம் என் சம்பளம் பூராவும் உங்க கையிலே கொண்டு வந்துதர தயாராக இருக்கேன். நான் சேர்க்க நினைப்பதை நீங்க சேர்த்து வையுங்கள்;

கல்யாணம் ஆன கையோடு உங்களுக்கு ஒரு நமஸ்காரம். என் அப்பா அம்மாவுக்கு ஒரு நமஸ்காரம். அவாளோட ஆசீர்வாதம் மட்டும் போதும்;

நானா சிவாவை என்னிக்கும் கண் கலங்க விட மாட்டேன். அவன் என்னைக் கண்கலங்க விட்டால் நானும் சும்மா இருக்க மாட்டேன். போராடுவேன். ஜெயிப்பேன்”    


கல்யாணி இந்தக் கல்யாணத்திற்கு சம்மதித்தார்களா? கல்யாணம் நடந்ததா? இந்த ஜோடிக்குக் குழந்தை பிறந்ததா? கல்யாணியின் கணவர் எங்கே? அவர் என்ன ஆனார்? போன்ற அனைத்துக்கும் இந்த மின்னூலை வாங்கி விடை காணவும்.

ஒரு காலத்தில் வேலைக்குச் சென்று சம்பாதிக்கும் பெண்ணாக இருந்துள்ள கல்யாணியின் ப்ளாஷ் பேக் வாழ்க்கையும், அவளின் கணவரின் பல்வேறு கொடுமைகளும் கலந்து கலந்து கதை விறுவிறுப்பாக நகர்கிறது.

கல்யாணியும், ஆர்த்தியும், புரட்சிகரமான தங்களின் எண்ணங்களாலும், செயல்களாலும் மிகச்சுலபமாக ஒத்துப் போய்விடுகின்றனர் ..... முக்கால்வாசிக் கதைவரை.

இருப்பினும் கடைசிவரை அவர்களின் இந்த புரட்சிகரமான கொள்கைகள் மட்டும் நீடிக்காமல், இடையில் ஒருசில செண்டிமெண்ட்ஸ் புகுந்துவிடுவதால், கதையின் இறுதிப்பகுதியை சஸ்பென்ஸ்ஸாகக் கொண்டு வந்திருப்பினும், வழக்கம்போல இன்னதான் நடக்கும் என மிகச்சுலபமாக யூகிக்க முடிவதாக உள்ளது ..... ஒரு சின்ன குறையாக எனக்குத் தோன்றியது.

கதையின் சுபமான சுகமான முடிவுக்காக சிலவற்றை ஏற்க முடியாமல் இருப்பினும், சமாதானம் செய்துகொள்ள வேண்டியதாக உள்ளது.

(2) ’கூந்தல் அழகி கோகிலா’

 

ஆணோ பெண்ணோ கூந்தல் கருகருவென அடர்த்தியாக இருப்பின் அது ஒர் தனி அழகுதான். அதுவும் பெண்களுக்கு அது மேலும் அவர்களின் அழகுக்கு அழகூட்டுவதாக அமைந்து விடுகிறது.

கூந்தல் பராமரிப்பு ஓர் மிகக்கஷ்டமான காரியமே என்றாலும், அடர்த்தியான அதனை நன்கு எண்ணெய் வைத்து அழுந்த வாரி, கெட்டியாக சாட்டை போல, கருநாகம் போல, ஒன்றைப்பின்னலோ அல்லது இரட்டைப் பின்னலோ போட்டுச்சென்றால் பார்ப்போரின் மனதை சுண்டியிழுத்து மயக்கத்தான் செய்கிறது என்பதை மறுப்பதற்கு இல்லை.

’மயிருள்ள சீமாட்டி வாரி முடிகிறாள்’ என்ற பழமொழியே உண்டே. அடர்த்தியான கூந்தல் உள்ள பெண்ணுக்கு அதுவே ஒரு பெருமையாக உள்ளது. அவளைப் பார்க்கும் மற்ற பெண்களுக்கு, அந்த முடிக்காகவே அவள் மீது கொஞ்சம் பொறாமையும் ஏற்படுகிறது.  

முடி நன்கு செழுமையாக வளர்வது என்பது வாழ்க்கையின் ஒரு காலக் கட்டமாக மட்டுமே உள்ளது. அதன்பின் சிலருக்கு ‘இலையுதிர் காலம்’ போல முடி கொட்ட ஆரம்பிக்கிறது. பொடுகு, பேன் முதலியவற்றால் ஒரே அரிப்பு, சீப்பினால் வார வார முடி உதிர்தல், நரைமுடிகள், சொட்டை, வழுக்கை என இதில் பலவித தொல்லைகள் ஏற்பட்டு விடுகின்றன.

பெண்களிலேயே சிலருக்கு எலிவால் போலவும், சிலருக்கு அணில்வால் போலவும், சிலருக்கு கொத்தமல்லிக் கட்டு போலவும், இயற்கையிலேயே முடி குறைவாகவே இருப்பதும் உண்டு. முடி நன்கு செழித்து வளர அவரவர் பல்வேறு வழி முறைகளைக் கையாள்வதும் உண்டு. பல்வேறு தைலங்களை வாங்கி உபயோகிப்பதும் உண்டு. 

சிடுக்குவாரி, சீப்பு என பல்வேறு ஆயுதங்களுடன் ஒருவர் முடியை ஒருவர் பிடித்தபடி, ஒருவர் பின் ஒருவராக அமர்வதும் உண்டு. நாகரீகம் என்ற பெயரில் தன் நீண்ட கூந்தலையே வெட்டிக் குறைத்துக்கொண்டு, ஆண்களைப் போல ஹேர் ஸ்டைலை மாற்றிக்கொள்ளும் பெண்களும் உண்டு. உலகம் பலவிதம். ஒவ்வொன்றும் ஒரு விதம்.

இதையெல்லாம் ஒருங்கிணைத்து, தொடைக்குக்கீழும் தொங்கிடும் ஓர் மிக நீண்ட அழகிய, அடர்த்தியான முடியுடையவளான கோகிலா என்பவளையும், அவளின் முடி மீது எப்போதுமே கொஞ்சம் பொறாமை கொண்டுள்ள + தலையில் சொல்லிக்கொள்ளும் அளவுக்கு அதிகம் முடி இல்லாத அவளின் உயிர்த்தோழி வசந்தி என்பவளையும், இறுக்கிப் பின்னலாகப் பின்னி, இந்தக்கதையினை வெகு அழகாக உருவாக்கி சுமார் 24 பக்கங்களுக்குக் கொடுத்துள்ளார்கள். படிக்கப்படிக்க சுவாரஸ்யமாகவும், விறுவிறுப்பாகவும், சற்றே நகைச்சுவையாகவும் உள்ளது.

கதையில் என்னை மிகவும் கவர்ந்த ஒரு சில வரிகள் (பக்கம்: 39):

ப்ளாட்பாரத்தைக் கடந்து கொண்டிருந்த என்னை, தட்டி நிறுத்தி என் கவனத்தை இழுத்தது, கண்ணாடிக்குள் இருந்து கவர்ச்சியாய்ச் சிரிக்கும் “டம்மிப் பெண்கள்”. அந்த அழகிய பொம்மைப்பெண் அவள் மேனி நிறத்துக்கு எடுப்பாக, கருநீலப் பட்டு உடுத்தி, நிமிர்ந்த புன்னகையில் என் மனதைச் சுண்டி இழுத்தாள்.      

ஆஹா அவளுக்குத்தான் எத்தனை நீளத் தலைமுடி. அதைப் பின்னி அழகாக முன்னால் போட்டுக்கொண்டு.. போதாக்குறைக்கு தலை நிறைந்து வழியும் மல்லிகைப்பூவினைச் சூடி இருந்தாள்.

பொறந்தாலும் பட்டுப்புடவைக்கடையின் பொம்மையாய் பொறக்கணும். ஒரு வேலையும் செய்யாமல் நித்தம் ஒரு புதுப் பட்டுப்புடவையுடன், தலை நிறைய பூவோடும், அங்கங்கள் பூராவும் புதுப்புது நகைகளோடும் நின்னாப் போதும். மனசு தன்னை மீறி எண்ணியது......

 

அத்தனை அழகு பொம்மையைப் பார்த்ததும் .....

”பின்னிய கூந்தல் ..... கருநிற நாகம் ......
பெண்மையின் இலக்கணம் ..... அவளது தேகம் .....”

என்று பாடியது என் மனது.

  

’முடி’க்கதை இத்தோடு ’முடி’யவில்லை.
’முடி’போல சுமார் 24 பக்கங்களுக்கு நீண்டு கொண்டே போகிறது.
’முடி’வில் என்ன ஆச்சு? 

என்பதனை அறிய இந்த மின்னூலினை வாங்கிப் படித்து மகிழுங்கள்.

(3) ’காய்க்காத மரமும் .....’

பல வருடங்களாகக் காய்க்காததோர் மிகப்பெரிய மாமரத்தை மறுநாள், மரம் வெட்டுபவரான கந்தசாமியின் உதவியால், வெட்டிவிட வேண்டும் எனத் திட்டமிடுகிறார் வாசுதேவன்.

அவர்களுக்குள் நிகழும் ஓர் சிறிய உரையாடல் இதோ:

“நானும் பார்த்துப்பார்த்து ஏமாந்து போயிட்டேன் கந்தசாமி.... இந்த வருஷமாவது.... இந்த வருஷமாவது.... காய் வருமான்னு.... நினைச்சு நினைச்சே.... வருஷங்கள்தான் ஓடுதே தவிர.... பூக்கவே காணும்.... சும்மா தண்டத்துக்குத் தண்ணி ஊத்திக்கிட்டு....!

”ஏனுங்க.... பச்ச மரம்.... பறவைங்க கூடுகட்டியிருக்குது .... அம்சமா நிழல் தருது .... அப்படியிருந்தும் மாமரத்தை ஏன்யா வெட்டச்சொல்றீங்க .... என்றாவது ஒரு நாள் காய்க்கும்... எதுக்கும் கடைசியா இன்னொருவாட்டி யோசிச்சுப்பாருங்க....இது....” என்று இழுத்தான் கந்தசாமி.

“அதெல்லாம் தொல்லைதான்... இத்தனை வருஷமாக் காய்க்கலை... இனி எங்கே காய்க்கப்போவுது....   ஒரே பறவைங்க கூச்சலும் எச்சமும்.... இடத்தை நாசம் பண்ணுதுங்க... நிலத்தைப்பூரா நிழல் அடைச்சு.... வேற எந்தத்தொட்டிச் செடிக்கும் சூரியனைக் காட்ட மாட்டேங்குது.... வேரு மட்டும் காம்பெளண்ட் சுவத்தையே தூக்கிடும்போல இருக்குது ... அங்கன வரைக்கும் போயிட்டுது பாரேன், அடுத்த மழைக்கு சுவரு அம்பேல்தான்.... இந்த மரத்தோட வேரே காம்பெளண்ட் சுவத்தத் தூக்கிறும்... அதான் கந்தசாமி .... சும்மா நானும் மரம்ன்னு வளர்த்து நின்னா போதுமா? இந்த இடத்திலே வேறு மரத்தையாவது நட்டு வைக்கலாம்.... அதுவாச்சும் காய்க்கட்டும்....   மரத்தை வெச்சமாம் .... பழத்தைத் தின்னமாம்ன்னு இருக்கணும் ..... அத்த உட்டுட்டு இன்னும் எத்தனை காலம் தான் காத்துக் கெடக்கிறது... பூ விடும் ... பிஞ்சு விடும்ன்னு..”

“அதுக்கென்ன... சாமீ... பண்றது; நீங்க மரத்தைப்பத்தி சொல்றீங்க... எங்க சாதி சனங்க... கண்ணாலம் கட்டி புள்ள பொறக்கலைன்னா... அடுத்த வருஷமே பொஞ்சாதியை வெட்டி உட்டுட்டு வேற கல்யாணம் பண்ணிக்குவாங்க நம்ம பசங்க”

"ஏம்பா..... இது ரொம்ப அநியாயம்.... புள்ள இல்லேன்னா அதுக்கு அந்தப் பொண்ணுதான் காரணமா? ....  புருஷனுக்கு இதுல பங்கு இல்லையா என்ன....? இதோ இந்த மூணு வீடுதாண்டி ஒரு மாப்பிள்ளை இருக்காரு.... அவரு இப்படித்தான்.... வாரிசு இல்லைன்னு காரணம் சொல்லி.... கட்டினவளை விவாஹரத்து பண்ணிட்டு.... இப்போ.... உள்ளதும் போச்சுடா .... நொள்ளக்கண்ணான்னு ..... மோட்டு வளையப் பாத்துட்டு உட்கார்ந்திருக்காரு. இவனுக்கெல்லாம் இனி யாரு பொண்ணு கொடுத்து ....  அவன் நினைச்சது நடந்து .... ம்ம்ம்ம்...!”

பூக்காத + காய்க்காத மாமரத்தை வெட்ட நினைப்பதையும், தாய்மையடையாத மனைவியைக் கணவன் விலக்கி வைக்க நினைப்பதையும் ஒப்பிட்டு இந்தக் கதையை மிகவும் அழகாகவும், உணர்வு பூர்வமாகவும் எழுதி சிந்திக்க வைத்துள்ளார்கள். 

சுகமான கார்ப்பயணம் போல வழக்கிச்சென்ற விறுவிறுப்பான இந்தக் கதையின் ஓட்டம், தெருவின் குறுக்கே சென்ற ஒரு குட்டியூண்டு பெண் பூனையைக் காப்பாற்ற நினைத்து, சடர்ன் ப்ரேக் போட்டது போல ஓரிடத்தில் நிறுத்தப்பட்டுள்ளது.

அந்த மாமரம் மறுநாள் வெட்டப்பட்டதா? ரோட்டின் குறுக்கே ஓடி வந்த அந்தப்பூனை விபத்து ஏதும் இல்லாமல் காப்பாற்றப்பட்டதா? பிறகு அது குட்டி போட்டதா? என்பதையெல்லாம் இந்த மின்னூலை வாங்கி வாசித்து அறியுங்கள். 

கதையின் முடிவினை அவரவர்கள் யூகித்துக்கொள்ளும்படி முடித்துள்ளதும் சிறப்பாகத்தான் உள்ளது.

‘காய்க்காத மரமும்.......’ 

என்ற தனது மின்னூலை அன்பளிப்பாக 
எனக்கு அனுப்பி வைத்து 
வாசிக்க வாய்ப்பளித்துள்ள

 திருமதி. ஜெயஸ்ரீ மேடம் 

அவர்களுக்கு 

என் அன்பான நன்றிகளைத் தெரிவித்துக்கொள்கிறேன். 

 

இந்த மின்னூலை உடனடியாக படிக்க விருப்பமுள்ளோர் 

http://www.pustaka.co.in/home/ebook/tamil/kaaikatha-maramum-sirukathai-thoguppu
என்ற இணைப்புக்குச் சென்று ’Buy Now’ என்பதை க்ளிக் செய்யுங்கோ, போதும். 
உங்களைத்தேடி மின்னல் வேகத்தில் இந்த மின்னூல் வந்து சேரும் . 

 

இன்று 10.05.2017 சித்ரா பெளர்ணமி தினம் !

அனைவருக்கு என் நல்வாழ்த்துகள் !!

http://konjamvettipechu.blogspot.in/

'கொஞ்சம் வெட்டி பேச்சு'

வலைப்பதிவர்

சித்ரா

 'கொஞ்சம் வெட்டி பேச்சு' 

http://konjamvettipechu.blogspot.in/ 

மிகப்பிரபலமானதோர் வலைப்பதிவரும், பாளையங்கோட்டையில் பிறந்த சித்திரமும், தற்சமயம் அமெரிக்காவில் வாழ்ந்து வருபவரும், என்னை ’கோபு மாமா’ என அன்புடன் அழைப்பவருமான, நம் அன்புக்குரிய ’சித்ரா’ பிறந்த தினமும் ஒரு ’சித்ரா பெளர்ணமி’ அன்றுதான். அதனாலேயே அவருக்கு ‘சித்ரா’ என்று பெயரிடப்பட்டுள்ளது. 

அதனாலேயே பெளர்ணமி முழு நிலவு போல சும்மா ஜொலிக்கிறாரோ என்னவோ, என நான் அடிக்கடி எனக்குள் நினைத்துக்கொள்வது உண்டு. :) 

சித்ராவின் தந்தை, பிரபலமான திரு. பொ.ம.ராசமணி அவர்கள் போலவே, சித்ராவும் மிகச் சிறந்ததோர் நகைச்சுவையாளர். 

ஜனவரி 2012 வரை, வலையுலகில் கொடிகட்டிப்பறந்து வந்த இவர், ஏனோ அதன்பிறகு கடந்த ஐந்து ஆண்டுகளாக புதிய பதிவுகள் ஏதும் தரவில்லை. 

 இனிய பிறந்த நாள் 
நல்வாழ்த்துகள் ..... சித்ரா. :)

 

அன்புடன் 

கோபு மாமா

திருமதி. ஜெயஸ்ரீ அவர்களின் 

அடுத்த மின்னூல் மதிப்புரையில் 
மீண்டும் நாம் சந்திப்போம்.

 

என்றும் அன்புடன் தங்கள்,