யாதும் ஊரே! யாவரும் கேளிர்!! [இறுதிப்பகுதி 3 of 3]

”நாளை காலை பத்து மணிக்கு என் குழந்தைகள் மாருதியும், அனுமந்துவும் வரும் சமயம் பிரஸாதம் கிடைப்பது போலச் செய்துகொடுங்க சாமீ” என்று சொல்லித் தன் சுருக்குப்பையிலிருந்த பணத்தையெல்லாம் ஒரு மூங்கில் தட்டில் கொட்டி, அவரை விட்டே மொத்தம் எவ்வளவு தேறும் என்று பார்க்கச்சொன்னாள், அந்தக்கிழவி.

எண்ணிப்பார்த்தவர் “இரண்டாயிரத்து முன்னூற்று மூன்று ரூபாய் உள்ளது” என்றார்.  

தான் யாரிடமும் யாசகம் ஏதும் கேட்காதபோதும், கோயிலுக்கு வரும் பெரும்புள்ளிகள் சிலர் தன் மேல் அன்பு காட்டி அவர்களாகவே மனமுவந்து அளித்துச்சென்ற தொகை, பல வருடங்களாக சேர்ந்து இரண்டாயிரம் ரூபாய்க்கு மேல் ஆகியிருப்பது, கண்ணாம்பாவுக்கு மிகவும் ஆச்சர்யமாக இருந்தது.  

“அதிலிருந்து வடைமாலைக்கும், அர்ச்சனைக்குமாக ரூபாய் முன்னூற்று மூன்றை எடுத்துக்கொள்ளுங்கள்; மீதி இரண்டாயிரத்தைத் தாங்களே என் கடைசிகாலச்செலவுக்கு வைத்துக்கொண்டு, அனாதையான எனக்கு ஏதாவது ஆச்சுன்னா, ’கோவிந்தாக்கொள்ளி’ போட்டு, என்னை நல்லபடியாக அடக்கம் செய்ய ஏற்பாடு செய்து விடுங்க” என்றாள் கண்ணாம்பா கிழவி.

“அதெல்லாம் ஒண்ணும் கவலையேபடாதே; பணத்தை வேண்டுமானால் நான் பத்திரமாக என்னிடம் வைத்துக்கொள்கிறேன்; எப்போதாவது செலவுக்குப்பணம் வேண்டுமானால் என்னிடம் தயங்காமல் கேட்டு வாங்கிக்கோ; பிள்ளையாருக்கும், அனுமாருக்கும் இவ்வளவு நாட்கள் இந்தக் கோயிலில் திருப்பணிகள் செய்திருக்கும் நீ, நூறு வயசுவரை செளக்யமாய் இருப்பாய்; மனதை மட்டும் தளரவிடாமல் தைர்யமாய் வைத்துக்கொள்” என்றார் குருக்கள்.

மறுநாள் காலை பிள்ளையாருக்கு அர்ச்சனை, அனுமாருக்கு வடைமாலை எல்லாம் நல்லபடியாக முடிந்தது. மாருதியும், அனுமந்துவும் பூஜை வேளையில் கிழவியுடன் கலந்து கொண்டு, தேங்காய், பழங்கள், வடைகள் என ஆவலுடன் நிறையவே சாப்பிட்டுக்கொண்டிருந்தன. தான் பெற்ற குழந்தைகள் போல ரசித்து ருசித்து சாப்பிடும் அவற்றைப் பார்த்த கிழவிக்கு ஒரே மகிழ்ச்சி.

அப்போது குருக்களுக்கு தபால்காரர் கொடுத்துச்சென்ற பதிவுத்தபால் ஒன்றைப் பிரித்து, குருக்கள் உரக்கப்படிக்க, கிழவியும் அவர் அருகே நின்றபடி, அதிலிருந்த விஷயங்களைக் கேட்டுக்கொண்டிருந்தாள்.

‘போக்குவரத்துக்கும், பொதுமக்களின் இயல்பு வாழ்க்கைக்கும் தற்சமயம் மிகவும் இடையூறாக முச்சந்தியில் உள்ள அந்தக்கோயில்கள், ஆக்கிரமிப்புப்பகுதியில் எந்தவித முன்அனுமதியும் பெறாமல் கட்டப்பட்டவை என்று, நகர முனிசிபல் கார்பரேஷன் முடிவு செய்து விட்டதாகவும், அடுத்த ஒரு வாரத்தில் அந்தக் கோயில்களைத் தரை மட்டமாக இடிக்க மாவட்ட ஆட்சித்தலைவரிடம் அனுமதி பெற்று விட்டதாகவும், இடித்தபின் போக்குவரத்துக்கான பாதை அகலப்படுத்தும் வேலைகள் நடைபெறும் என்றும், இது ஒரு தகவலுக்காக அனுப்பப்பட்ட நோட்டீஸ் என்று அறியவும்’ என்று எழுதப்பட்டிருந்த விஷயம்,குருக்களால் வாசிக்கப்பட்டு, கண்ணாம்பாக்கிழவியால் காதில் வாங்கிக் கொள்ளப்பட்டது.

தனக்குத்தெரிந்தே, தன் பார்வையில், அந்த நாளில் கட்டப்பட்டதும், ஆதரவற்ற அனாதையான தனக்கு இன்று வரை ஒரு பாதுகாப்பு அளித்து வருவதுமான அந்தக்கோயில்கள், இடிக்கப்படப்போகின்றன என்ற செய்தி, அந்தக்கிழவிக்குத் தலையில் இடி விழுந்தது போல ஆனது. 

அப்படியே மனம் இடிந்துபோய் மயங்கிக்கீழே சரிந்து விட்டாள். அவள் உயிர் அப்போதே தெய்வ சந்நிதியில் பிரிந்து போனது.

கோயில் கதவுகள் சாத்தப்பட்டன. அன்றைய பூஜைகள் அத்துடன் நிறுத்தப்பட்டன. 

கிழவியின் இறுதி யாத்திரைக்கு அவள் விருப்பப்படியே அந்தக்குருக்கள் ஏற்பாடு செய்ய ஆரம்பித்தார்.

கண்ணாம்பாக்கிழவியின் திடீர் மறைவுச்செய்தி காட்டுத் தீபோல அந்தப்பகுதி மக்களுக்குப்பரவியது.  

அருகில் இருந்த ஆரம்பப்பள்ளியில், கோயில் கிழவியின் மறைவுக்கு இரங்கல் கூட்டமொன்று நடைபெற்றது. அதன்பிறகு அன்று முழுவதும் பள்ளிக்கு விடுமுறையும் அறிவிக்கப்பட்டது. 

அந்தக்கிழவி அனாதை இல்லையென்பதுபோல அந்தப்பகுதி மக்களும், ஆரம்பப்பள்ளிக்குழந்தைகளும், திரளாகக்கூடியது மட்டுமின்றி, அனுமந்துவும் மாருதியும் மரத்திலிருந்த தங்கள் குரங்குப் பட்டாளத்தையே கூட்டி வந்து, கிழவியின் இறுதி ஊர்வலத்தில், சுடுகாடு வரை பின் தொடர்ந்து வந்தது, அந்தப்பகுதி மக்களை மிகவும் வியப்பில் ஆழ்த்தியது.

-o-o-o-o-o-o-o-o-o-

முற்றும்

-o-o-o-o-o-o-o-o-o-

[திருச்சியிலிருந்து மணச்சநல்லூர், துறையூர், குணசீலம், முசிறி, நாமக்கல், சேலம் போகும் பேருந்தில் செல்லும் போது, காவிரிப்பாலம் + கொள்ளிடம் பாலம் தாண்டியதும் நம்பர் 1 டோல்கேட் என்று வரும், இந்த இடத்தில் தான் மேற்படி ஊர்களுக்குச் செல்லும் வாகனங்கள் இடதுபுறமாகத் திரும்பும். 

பேருந்துகள் திரும்பும் அதே இடத்தில் வலதுபுறமாக சாலையின் ஓரமாக ”டோல்கேட் ஆஞ்சநேயர் கோயில்” என்று எனக்குத்தெரிந்தே ஒரு 50 வருடங்களுக்கும் மேலாக, மிகவும் பிரசித்தி பெற்ற கோயில் இருந்து வந்தது. இந்த இடத்தைக்கடக்கும் எல்லா வாகன ஓட்டுனர்களும், இந்த டோல்கேட் ஆஞ்சநேயரை வணங்கிவிட்டு தான் வண்டியை நகர்த்துவார்கள்.  அவ்வளவு ஒரு சக்தி வாய்ந்த பிரபலமான கோயில்.

இந்தக்கோயிலிருந்து நடந்து செல்லும் தூரத்தில் தான் மிகவும் பிரபலமான உத்தமர்கோயில் என்ற மும்மூர்த்தி ஸ்தலமும், பிக்ஷாண்டார்கோயில் என்ற அழகிய அமைதியான கிராமமும் அமைந்துள்ளது. 

சமீபத்தில் (2010 கடைசியில்) சாலை விஸ்தரிப்பு செய்யப்போவதாக, இந்த டோல்கேட் ஆஞ்சநேயர் கோவில் முற்றிலுமாக இடிக்கப்பட்டு விட்டது.  இதை நேரில் பார்த்த எனக்கு மிகவும் மனதுக்கு வேதனையாக இருந்தது. 

அந்த டோல்கேட் பகுதி வாழ் மக்களும், அருகே உள்ள உத்தமர்கோயில், பிக்ஷாண்டார்கோயில் கிராம மக்களும், இந்த ஆஞ்சநேயர் கோயில் மேல் எவ்வளவு ஒரு ஆழ்ந்த நம்பிக்கையுடனும், பிரியத்துடனும், பக்தி செலுத்தி வந்தனர் என்பதை, நான் ஒரு காலத்தில் அந்தப்பகுதிக்கு அடிக்கடி போய் வந்ததனால் நன்கு அறிவேன். 

சமீபத்தில் அங்கு போனபோது, அந்தக்கோயில் இடிக்கப்பட்ட சம்பவத்தால், அந்தப்பகுதி மக்களுக்கு ஏற்பட்டுள்ள மன வருத்தத்தையும், வேதனைகளையும், மிகவும் கொந்தளிப்பான உணர்வுகளையும் என்னால் நன்கு அறிந்துகொள்ள முடிந்தது.

அதன் தாக்கமே என்னை இந்தக்கதையை எழுதத்தூண்டியது. ]