உண்மை சற்றே வெண்மை ! [சிறுகதை - நிறைவுப்பகுதி 2 of 2]

உண்மை சற்றே வெண்மை

[சிறுகதை - பகுதி 2 of 2]

By வை. கோபாலகிருஷ்ணன்

-oOo-

முன்கதை முடிந்த இடம்:

அன்று ஒரு நாள், இரவெல்லாம் ஒரு மாதிரியாகக் கத்திக்கொண்டிருந்த, ஒரு பசுவை காலையில் என் தந்தை எங்கோ ஓட்டிப்போகச்சொல்ல, மாட்டுக்கொட்டகையில் வேலை பார்த்து வந்த ஆளும், என் தந்தையிடம் ஏதோ பணம் வாங்கிக் கொண்டு அதை ஓட்டிச்செல்வதை கவனித்தேன்.

===============================

ஏதோ சிகிச்சைக்காக மாட்டு வைத்தியரிடம் கூட்டிச்செல்கிறார் என்று நினைத்துக் கொண்டேன். சிகிச்சை முடிந்து வந்த அது பரம ஸாதுவாகி விட்டது. அதன் முகத்தில் ஒரு தனி அமைதியும் அழகும் குடிகொண்டிருந்தது. இப்போதெல்லாம் அது இரவில் கத்துவதே இல்லை. 

மூன்று மாதங்கள் கழித்து அது சினையாக இருப்பதாகப் பேசிக்கொண்டார்கள். அந்தப் பசுமாட்டைப் பார்த்த எனக்கு, ஏதோ புரிந்தும் புரியாததுமாகவே இருந்து வந்தது.

சென்ற வாரம் என் அப்பாவைத்தேடி ஆறுமுகக்கோனார் என்பவர் வந்திருந்தார். அவருடன் ஒரு பெரிய பசுமாடும், கன்றுக்குட்டியும் வந்திருந்தன. “காராம் பசு” என்று பேசிக்கொண்டனர். உடம்பு பூராவும் ஆங்காங்கே நல்ல கருப்பு கலராகவும், இடைஇடையே திட்டுத்திட்டாக வெள்ளைக்கலராகவும், பார்க்கவே வெகு அழகாக, அவைகள் இரண்டும் தோற்றமளித்தன.

அவைகளைப்பார்த்த என் அப்பாவுக்கு மிகவும் பிடித்துப்போய் விட்டன. அம்மாவிடம் போய் ஏதோ ஆலோசனை செய்தார். நாற்பதாயிரம் ரூபாய் கொடுத்தால் அந்தக்காராம்பசுவும் கன்றுக்குட்டியும் அப்பாவுக்கு சொந்தமாகி விடுமாம்.

“நாற்பதாயிரம் ரூபாயா?” மிகவும் விலை ஜாஸ்தியாக உள்ளதே, என்று என் அம்மா வியந்து போனாள்.

“ஒரு வேளைக்கு பத்து லிட்டருக்குக் குறையாமல் பால் கறக்குமாம்; நாலு அல்லது ஐந்து மாதங்களில் போட்ட பணத்தை எடுத்து விடலாம்; காராம் பசு என்றால் சும்மாவா? அதன் உடம்பில் உள்ள இரட்டைக்கலருக்கே மதிப்பு அதிகம் தான்” என்று அப்பா அம்மாவிடம் சொல்வது, என் காதிலும் விழுந்து தொலைத்தது.

இப்போது இந்த மாட்டை ஆசைப்பட்டு, இவ்வளவு பணம் போட்டு வாங்கிவிட்டால், திடீரென என் கல்யாணம் குதிர்ந்து வந்தால், பணத்திற்கு என்ன செய்வது என்றும் யோசித்தனர் என் பெற்றோர்கள். கல்யாணச் செலவுகளைத்தவிர, நகைநட்டு, பாத்திரம் பண்டமெல்லாம் எப்பவோ சேகரித்து வைத்து விட்டாள், மிகவும் கெட்டிக்காரியான என் தாய்.

என்னைப்போலவே தளதளவென்று இருக்கும் இந்தக் காராம்பசுவுக்கு உடம்பிலும், மடியிலும் வெவ்வேறு இரண்டு கலர்கள் இருப்பதால் மார்க்கெட்டில் மெளசு ஜாஸ்தியாக உள்ளது. 


ஆனால் அதே போல எனக்கும், என் உடம்பின் அதே பகுதியில், சற்றே ஒரு ரூபாய் நாணயமளவுக்கு, வெண்மையாக உள்ளது. அதுவே எனக்கு சுத்தமாக மார்க்கெட்டே இல்லாமல் செய்து, என் திருமணத்திற்கு இடையூறாக இருந்து வருகிறது.

இந்தக் காராம்பசு, தன் இயற்கை நிறத்தை ஆடை ஏதும் போட்டு மறைத்துக் கொள்ளாமல், உண்மையை உண்மையாக வெளிப்படுத்தும் பாக்யம் பெற்றுள்ளதால், அதற்கு மார்க்கெட்டில் நல்ல மதிப்பு உள்ளது. 


நாகரீகம் என்ற பெயரில் ஆடைகள் அணிந்து என் உடலையும், அந்தக்குறையையும் நான் மறைக்க வேண்டியுள்ளது. என்னுடைய பொதுவான, மேலெழுந்தவாரியான, உருவ அழகைப்பார்த்து, மிகுந்த ஆர்வமுடன் பெண் கேட்டு வந்து போகும், பிள்ளையைப்பெற்ற மகராசிகளிடம், மிகுந்த கூச்சத்துடன் இந்த ஒரு சிறிய விஷயத்தை உள்ளது உள்ளபடி உண்மையாக கூற வேண்டியுள்ள, சங்கடமான துர்பாக்கிய நிலையில் இன்று நாங்கள் உள்ளோம். 


உண்மையை இப்போது மறைத்துவிட்டு, பிறகு இந்த ஒரு மிகச்சிறிய வெண்மைப் பிரச்சனையால், என் இல்வாழ்க்கை கருமையாகி விடக்கூடாதே என்று மிகவும் கவலைப்படுகிறோம்.


”ஆனால் ஒன்று; என்னைக் கட்டிக் கொள்ளப் போகிறவன் இனி பிறந்து வரப்போவதில்லை;   ஏற்கனவே எங்கோ பிறந்து வளர்ந்து வாழ்ந்து கொண்டு தான் இருக்க வேண்டும்; அவனை நமக்கு அந்த பகவான் தான் சீக்கரமாக அடையாளம் காட்ட வேண்டும்”, என்று என் அம்மா தனக்குத்தானே சொல்லிக்கொண்டு, தானும் ஆறுதல் அடைந்து, என்னையும் ஆறுதல் படுத்துவதாக நினைத்து வருகிறாள். 


அந்தக்காளை இந்தக் காராம்பசுவை விரும்பி ஏற்றுக்கொள்ள பிராப்தம் வருவதற்குள், பட்டதாரியான எனக்கு, “முதிர்க்கன்னி” என்ற முதுகலைப் பட்டமளிப்பு விழா நடந்தாலும் நடந்து விடலாம்.


நான் என்ன செய்வது? காராம்பசுவாகப் பிறக்காமல், கன்னிப்பெண்ணாகப் பிறந்து விட்டேனே!

-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-

முற்றும் 

-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-

குறையில்லாதவர் என்று இந்த உலகில் எவருமே இல்லை! 


இன்று நம்மிடையே காண இயலாத, சில குறைகள், 
நாளை திருமணத்திற்குப் பிறகு கூட திடீரென்று 
ஒரு ஆணுக்கோ அல்லது பெண்ணுக்கோ ஏற்படலாம் அல்லவா!

எனவே ஒருவரின் கவர்ச்சியான வெளித் தோற்றத்தைவிட 

அவரின் அழகிய அன்பான மனதை நேசிப்போம்!!

-oOo-