சொந்தம் எப்போதும் தொடர்கதை தான் ! பகுதி-6

திருமதி. ருக்மணி சேஷசாயி என்றாலே

குழந்தைகளுக்கு வழிகாட்டியாக இருந்து 

பல்வேறு நீதிக்கதைகளை குழந்தைகளுக்குச் சொல்பவர்

என நம் எல்லோருக்குமே மிக நன்றாகத் தெரியும்

இங்கு பாருங்கோ .... குழந்தை ரோஷ்ணிக்கு 
அதேபோல நேரிலேயே வழிகாட்டிக் கொண்டிருக்கிறார்!

{ ”நேராகப் போய் Right இல் திரும்பு .. 
Wash Basin வரும் ” என்று :) }

’எங்கெங்கும் .... எப்போதும் .... என்னோடு’
சிறுகதைத்தொகுப்பு நூல் திருமதி. கீதா சாம்பசிவம்
அவர்களுக்கு நான் அளித்தபோது.

{நின்ற நிலையில் சிரித்தமுகத்துடன் கைதட்டுபவர் நம் ராதாபாலு 
அருகில் அமர்ந்திருப்பவர்: ருக்மணி மாமி}


நம் கீதா மாமியை ஏற்கனவே 06.10.2013 அன்று இரவு  
 10 நிமிடங்கள் மட்டுமே நான் நேரில் சந்தித்திருக்கிறேன்.

அப்போது நவராத்திரி சீஸன் ஆனதால் மாமி 
பட்டுப்புடவையுடனும், நகை நட்டுக்களுடனும்
பலர் வீடுகளுக்கு சுண்டல் கலெக்‌ஷனுக்காகச் சென்றுவந்து 
சுண்டல் சாப்பிட்ட மகிழ்ச்சியில் அமர்ந்திருந்தார்கள். 
ஜகத்ஜோதியாகவும் காட்சியளித்தார்கள்.
அன்று நானே என் கேமராவில் எடுத்த புகைப்படம் இதோ:

 

இப்போது ஆளே அடையாளம் தெரியாமல்
கறுத்துப் போய் மிகவும் இளைத்தும் விட்டார்கள்.

இதனால், இவர்கள் தான் கீதா மாமி என நம் ராதாபாலுவிடம்
அடித்துச் சொல்ல முடியாமல் நான் மிகவும் தடுமாறிப் போனேன்.

”சற்றே கறுத்துப்போய் 
மிகவும் இளைத்துத்தான் போய் விட்டாள்”
என்பதைத் திரு. சாம்பசிவம் மாமா அவர்களும் என்னிடம்
 மிகுந்த வருத்தத்துடன் ஒத்துக்கொண்டார். :)

திரு. சாம்பசிவம் மாமா அவர்கள் ஏனோ 
மேலே நடக்கும் பதிவர் சந்திப்பினில்
கலந்துகொள்ள வராமல் மாமியை மட்டும் வண்டியிலிருந்து
கீழே இறக்கிவிட்டு விட்டு என்னுடன் மட்டும் 
ஓரிரு நிமிடங்கள் பேசிவிட்டு
ஜாலியாக பேரெழுச்சியுடன் கம்பி நீட்டிவிட்டார்.

கோபு + திரு.நாராயணன் + 

ஆரண்யநிவாஸ் + திரு. தமிழ் இளங்கோ

பின்புறம் இடதுபுறமாக நிற்பவர்: 

மணக்கும் மல்லிகைப் 

பூச்சரத்தினை வந்திருக்கும் 

அனைத்துப் பெண்மணிகளுக்கும் 

பிரித்தளிக்க ஆயத்தமாகிவரும் 

திருமதி ஆதிவெங்கட் அவர்கள்.


பெண்கள் அனைவரும் பூச்சூடி மகிழும்போது

நாம் ஆணாகப் பிறந்துவிட்டோமே என 
ஆண்களாகிய நாங்கள் நினைப்பதுண்டு.
ஆனால் அதனை வெளியே சொல்லிக்கொள்வது இல்லை.

சொன்னால் எங்களுக்கெல்லாம்
’காதிலே பூ’ 
வைத்து விடுவார்களே
இந்தத்தாய்க்குலம் ! :)

என் ஒருசில சொந்தக்கருத்துக்கள்:

அன்று நாங்கள் ஏற்கனவே பேசிக்கொண்டபடி அனைத்துப்பதிவர்களும் [100%] சந்தித்துக்கொண்டதில் எனக்கு மிகவும் மகிழ்ச்சி. ஒருவேளை இதனால் அன்று இரவு மழை கொட்டோகொட்டென கொட்டிவிடுமோ என நான் சற்றே பயந்தேன். இருப்பினும் அன்பென்னும் மழையில் மட்டுமே நாங்கள் அனைவரும் அன்று நனைந்தோம்.

நான் சற்றும் எதிர்பாராத வகையில், பதிவர் செல்வி. மாதங்கி மாலி அவர்கள் சார்பில் அவர்களின் அன்புத்தந்தை திரு. மஹாலிங்கம் [அஷ்டாவதானி] அவர்களும் வருகை தந்திருந்தது எனக்கு மேலும் இன்ப அதிர்ச்சியாக இருந்தது. அவருக்கும் தகவல் அளித்து வரவழைத்துள்ள நம் அன்புக்குரிய திரு.ரிஷபன் அவர்களுக்கு என் ஸ்பெஷல் நன்றிகள்.

திரு. ரிஷபன் அவர்கள் என்னிடம் சொல்லியிருந்தபடி தன் துணைவியாரைத் துணைக்கு அழைத்துக்கொண்டு வருவார் என நான் எதிர்பார்த்தேன். அவர்களை நீண்ட நாட்களுக்குப்பின் தம்பதி ஸமேதராய் பார்த்து மகிழலாம் என்ற ஆவலுடன் வந்திருந்த எனக்கு, சற்றே ஏமாற்றம் ஏற்பட்டது.

இவ்வளவு தூரம் நாம் படித்துப்படித்துச் சொல்லியும், நாம் எல்லோருமே மிகச்சரியாக 4.40க்குள் அங்கு கூடியிருந்தும், ஆரண்யநிவாஸ் ராமமூர்த்தி அவர்களும், சந்திப்பின் முக்கிய நாயகர்களான திருமதி. ரஞ்ஜனி தம்பதியினரும் மிகவும் தாமதமாக வருகை தந்தது என்னால் ஏனோ ஜீரணித்துக்கொள்ள இயலவில்லை. அவர்கள் இருவரும் நம்மைப்போலவே மிகச் சரியான நேரத்தில் வருகை தந்திருந்தால், நாம் இந்த இனிய சந்திப்பினை மேலும் இனிமையாகக் கொண்டாடி இருக்கலாம்.

எல்லோரையும் அழகாக ஒன்றுகூட்டி, திரு. ரிஷபன் அவர்களை நிகழ்ச்சியின் ஒருங்கிணைப்பாளராக ஆக்கி, அவரைவிட்டே ஓர் அறிமுக உரையாற்றச்சொல்லி, அதன்பிறகு ஒவ்வொரு பதிவரும் அவரவர்களைப் பற்றி ஓர் 5 அல்லது 10 நிமிடங்களாவது பேசச்சொல்லி, அனைவரும் அனைவரின் பேச்சினையும், குரலையும், தனித்திறமைகளையும், விருப்பு வெறுப்புக்களையும் கேட்டு மகிழ்ந்திருக்கலாம். இவர்கள் இருவரின் மிகத்தாமதமான வருகையால் அதுபோலெல்லாம் செய்ய இயலாமல் மிகவும் நேர நெருக்கடியாகிவிட்டது.

அதுபோல தனக்கு ஏதோ தலைபோகிற அவசர வேலைகள் இருப்பதாகச் சொல்லி ஸ்ரீரங்கத்திலேயே குடியிருக்கும் கீதா மாமி முதல்பந்தியில், அதுவும் தனிப்பந்தியாக, சுடச்சுட அவசர அவசரமாக எதையோ சாப்பிட்டுவிட்டு சென்றது ஏன் என்பது பிறகுதான் நம் அனைவருக்குமே புரியவந்தது. இந்த சந்திப்பு நிகழ்ச்சி முற்றிலும் முடிந்த அன்று இரவு 7.30க்குள், இந்த நம் சந்திப்பு பற்றி ஓர் பதிவே எழுதி வெளியிட்டு அசத்திவிட்டார்கள். அதுதான் அவர்கள் சொல்லிச்சென்ற அந்த தலைபோகிற அவசர வேலையாக இருக்கக்கூடும் என்பது என் எண்ணம். 

எனினும் அங்கிருந்த சோஃபா செட்டை சற்றே முன்னால் இழுத்துப்போட்டு, உட்கார்ந்த நிலையில் சிலரும், பின்புறம் நின்ற நிலையில் சிலருமாக க்ரூப் போட்டோவாவது எடுத்துக்கொள்ள நமக்குத் தோன்றியதே .... அதில் எனக்குச் சற்றே மகிழ்ச்சி. IN FACT அதில் மட்டும் தான் நாம் அனைவரும் கூட்டமாகக் கூடி மகிழ்ந்துள்ளோம். அது என்றும் நம் பசுமையான நினைவுகளில் நிற்கக்கூடும்.

திருமதி. ரஞ்ஜனி அவர்கள் வந்ததும், ஓர் சின்ன வரவேற்பு, ஸ்வீட் விநியோகம்,  சின்னச்சின்ன அவசர அறிமுகங்கள், அதன்பின் அவர்களின் புத்தக விநியோகம் ... அதன்பின் நம் பிரதான எதிர்பார்ப்பான சாப்பாடுக்கடை ... என ஒருவித அவசரத்தில் எல்லாமே கிடுகிடுவென முடிந்துவிட்டது போன்றதோர் FEELING / ஆதங்கம் எனக்கு. 

அனைவரையும் தன் வீட்டுக்கு வரவழைத்து, விருந்தளித்து, அமர்க்களமாக எல்லாம் நடைபெற்றதில், ருக்மணி மாமி முகத்தில் ஓர் தனி சந்தோஷத்தினை என்னால் காணமுடிந்தது.

மேலும் ஒருசில படங்களுடன், இதன் அடுத்தபகுதி, இந்த பதிவர் சந்திப்புத்தொடரின் நிறைவுப்பகுதியாக இருக்கும்.

தொடரும் 

என்றும் அன்புடன் தங்கள்

[வை. கோபாலகிருஷ்ணன்]