79 ] அம்மாவும் அம்பாளுமே கதி !

2

ஸ்ரீராமஜயம்

பிறக்கிறபோதே அம்மாவிடம்தான் ஒட்டிக்கொள்கிறோம். அவள் உயிரில், அவள் உடம்பில், அவள் உணவில் நாம் உண்டாகிறோம்.

பிறந்த பிற்பாடும் ஆகாரம் தருவதிலிருந்து சகலத்திற்கும் அவள்தான் கதியாக இருக்கிறாள்.

அம்பாள் கொடுத்த சக்தியால் சாப்பிடுகிறோம் என்று நினைக்கும் பொழுது, கெட்ட பதார்த்தங்களை உள்ளே தள்ளத் தோன்றாது. 

அம்பாள்தான் நடக்கச் சக்தி தருகிறாள் என்ற ஞாபகம் இருக்கும் பொழுது, ரேஸுக்கும், சினிமாவுக்கும் போகத்தோன்றாது.

அவள் கொடுப்பது வாக்கு என்னும் பொழுது வீணாக அரட்டை பேசவோ திட்டவோ கெட்ட விஷயங்களை விவாதம் பண்ணவோ மாட்டோம்.

சும்மா சும்மா சாப்பிடுவது உடம்புக்கும் நல்லதல்ல. ஆத்மாவுக்கும் நல்லதல்ல.

oooooOooooo

[ 1 ]

Here is an experience narrated by one 
Mr. Ramani in his own words…

My grand mother an ardent devotee of His Holiness Maha Periavah used to visit Kancheepuram often when H.H. Maha Periavah used to spend in around that place. I am talking about the period between 1957 – 1964. ( my grand mother died in 1964).

She had been aspiring to get a “Periavah Paadham” for doing her daily Pooja. Whenever she requested H.H. Maha Periavah would simply nod and never gave one to her. 

When others were given, somehow when her turn came nothing would be left for HIM to offer one. He would simply smile and say next time.

Once it was so disappointing incident when another woman accompanied her got it, but when her turn was next there was nothing left. 

Seeing her disappointment on her face H.H. Maha Periavah said, ” it is only ...... for doing Pooja only ...... isn’t it? You will have it “.

My grandma couldn’t digest this.

She literally came back crying, saying I don’t deserve, that is why HE has not given me. Or may be our Swami kovil is not in a separate room there is no sanctity in the house and that’s why she has not given … and things like that.

Next day after doing her morning Pooja, as usual, she kept the two Parijatha flowers at the bottom of the photo of H.H. Mahaperiavah dipping it in water and sticking on the glass face of the photo, as she used to do. 

After a Namaskaram she got up, among tears she noticed Two Paadhams having been formed in the photo, as if it is embossed. The water coming from the flower had transformed such an impression. She immediately rushed to Kanchipuram to share with Periavah.

Believe HE just smiled as if HE knew about it and just nodded. 

I am attaching the photo here. It is still there even after 50 years! 

You would notice the two Paadams at the bottom of the frame.

 

[Thanks to Mr. Ramani Sir and Sage of Kanchi 17.10.2013]

oooooOooooo

[ 2 ]

"இந்த காக்காயோட உபத்ரவம் ரொம்ப தாங்கலே பெரியவா! 

தெருவுல போறச்சே கூட  எங்கேர்ந்தோ வந்து தலைல உக்காந்துக்கறது... 

என்னிக்கோ ஒரு நாள் இப்டி  நடக்கறதுன்னு இல்லே.

தெனோமும் இப்டியே நடக்கறது; 

ரொம்ப வேதனையா இருக்கு... 

பெரியவாதான் எனக்கு ஒரு வழி சொல்லணும். 

கல்யாணத்துக்கு ஒரு பொண்ணு இருக்கா, ரெண்டு பசங்கள் படிச்சிண்டிருக்கா; அனாதைகளா  போயிடுமோ.. ன்னு கவலையா இருக்கு"

"காக்காய்க்கு தெனோமும் சாதம் போடு ! 

தெனோமும் நல்லெண்ணெய் விளக்கு ஏத்தி வை ! 

சனிக்கிழமை அன்னிக்கு சிவன் கோவிலுக்குப் போய் ஸ்வாமி தர்ஸனம் பண்ணு !." 

ப்ரஸாதம் வாங்கிக்கொண்டு நிம்மதியாக சென்றாள் அந்த பக்தை. 

பெரியவா பாரிஷதர்களிடம் சொன்னார்...

"நம்ம மடத்துக்கு, யானை, பசு, பூனை, நாய், பெருச்சாளி, எலி, குருவி, கொரங்குன்னு எல்லாப் பிராணிகளும் வருது... ஆனா, காக்கா மட்டும் வரதேயில்லை ! கவனிச்சேளோ ?"

"பெரியவா சாக்ஷாத் பரமேஸ்வரனாச்சே ! அதுனால சனீஸ்வரனுக்கு மடத்துக்குள்ள நொழையக்கூட பயம் ! அதான் தன்னோட வாஹனத்தை கூட அனுப்பறதில்லே !" அழகாக பதில் சொன்னார் ஒரு பாரிஷதர். பெரியவா புன்முறுவல் பூத்தார்.

"நம்ம அஹங்கள்ள [வீடுகளில்] காக்காய்க்கு சாதம் போடறச்சே, "காக்காய், காக்காய்.. ன்னோ  காகம் காகம்.. வா ! வா ! .. ன்னோ கூப்டறதில்லே ! கா....கா.. ன்னு தானே  சொல்றா ?... அப்டீன்னா என்ன அர்த்தம்?"

"காக்கா... சாப்ட வா !.. ன்னு அர்த்தம்" என்றார் ஒரு பாரிஷதர்.

"அதான் எல்லாருக்கும் தெரிஞ்சிருக்கே! கா.....கா.....ன்னா, காப்பாத்து! காப்பாத்துன்னு அர்த்தம். 

நம்ம பித்ருக்கள் எல்லாருமே காக்கா ஸ்வரூபமா வர்றதா ஐதீகம்! 

கா....கா......ன்னா, பித்ருக்களே! எங்களை ரக்ஷியுங்கோ!..ன்னு அர்த்தம் சொல்லலாமோல்லியோ? 

அதுமட்டுமில்லே...பகவான்  எல்லா ஜந்துக்கள்கிட்டயும்  ஆத்மாவா இருக்கான். காக்காய்க்குள்ளேயும் இருக்கத்தானே செய்வான்? பகவானுக்கு நைவேத்யம் பண்ணறச்சே... அவன் சாப்டறதை  நம்மளால பார்க்க முடியலே! அவனே காக்காயா வந்து, நாம போடற சாதத்தை சாப்பிடறச்சே, நம்மளால பார்க்க முடியறது. 

ஏதோ ஒரு ஜீவன், வினைப்பயனா, காக்காயா பொறந்திருக்கு. அந்த ஜீவனுக்கு, அதாவது, நம்ம ஸரீரத்துக்குள்ள இருக்கற ஆத்மாவுக்கு, ஸ்வரூபம்தான் வேறே! சாதம் போடறோம்! இது அத்வைதம்தானே?"

அத்வைதம் இத்தனை எளிதா? 

அத்வைதம் ஆஸ்ரமங்களில் மட்டும் இல்லை, அடுப்பங்கரையிலும் இருக்கிறதா ! 

அதைத்தான் மஹாகவி "காக்கை குருவி எங்கள் ஜாதி" என்று அனுபவத்தில் பாடியிருக்கிறார் !

 

[ Thanks to Mr. Sivan Krishnan Sir, for sharing this on 30.10.2013]

oooooOooooo

[ 3 ]

மஹாபெரியவாவின் நகைச்சுவை ரசனை !!!!!

”பச்சை மாவும் பவள வாயும்.”

இரவு வேளை.

விஷய ஞானமுள்ள அடியார் ஒருவர் வந்து பெரியவாள் முன் உட்கார்ந்தார்.

“ஆகாரம் பண்ணியாச்சா?”

” ஆச்சு”

“என்ன சாப்பிட்டே?”

“உப்புமா”

ஒரு நிமிட இடைவெளிக்குப் பின் பெரியவாள் சொன்னார்கள்: 

“உனக்கு ஒரு கதை தெரியுமோ? உப்புமாக் கதை”

“தெரியாது”

“கேளு. ஒரு பக்தன் ஸ்ரீரங்கத்துக்கு போனான். பெருமாளை சேவித்தான். ஒரு சத்திரத்தில் ராத்திரி சாப்பிடப் போனான். உப்புமா போட்டார்கள். உப்புமா சரியாக வேகவில்லை. சின்னச் சின்னதாய் நிறைய கல் வேறே இருந்தது. பல்லில் அகப்பட்டு, வாயெல்லாம் புண்ணாகி, சிவப்பாகி விட்டது. நிறைய மிளகாய் தாளித்துப் போட்டிருந்ததால், காரம் தாங்கவில்லை. கண்களில் நீர் வழிந்து, சிவந்து போச்சு. அப்போ, ரொம்ப சிரமத்திலே ஒரு பாட்டுப் பாடினான். உனக்குத் தெரியுமோ?”

“தெரியாது”

“என்ன அப்படிச் சொல்றே? பச்சை மால் மலை போல் மேனி…..”

“இது எனக்குத் தெரியும்.”

“இவன் கொஞ்சம் மாற்றிப்பாடினான் . 

பச்சை மா (வேகாத மாவு) , 

மணி போல் மலை  

(உப்புமாவில் மணி மணியாகக் கற்கள்) , 

பவள வாய் (சாப்பிட்டவனுக்கு, வாய் புண்ணாகிச் சிவந்தது), 

செங்கண் ( காரம் தாங்காமல் கண்ணீர் வழிந்ததில், கண்களும் சிவந்து விட்டன), 

அச்சுதா….”

அருகிலிருந்தவர்களுடன் பெரியவாளும் சேர்ந்து கொண்டு குலுங்கக் குலுங்கச் சிரித்தார்கள்!

[நன்றி: அமிர்த வாஹினி 23.07.13 ]

oooooOooooo

ஸ்ரீஸ்ரீஸ்ரீ மஹாபெரியவாளின் 

 ’அமுத மழை ’

தொடர்ந்து பொழியும்.

இதன் தொடர்ச்சி
நாளை மறுநாள் வெளியாகும்.

என்றும் அன்புடன் தங்கள்

வை. கோபாலகிருஷ்ணன்