81 ] செலவே வரவு !

2

ஸ்ரீராமஜயம்

சொந்தச் செலவுகளைக் குறைவாக்கிக்கொண்டு, தான தர்மங்களுக்கு முடிந்த மட்டும் செலவழிக்க வேண்டும்.

செலவுகளுக்குள், நமக்கு என்று இல்லாமல், தானமாகச் செலவழிப்பதுதான் உண்மையில் நமக்கு வரவு.

இதனால் புண்ணிய ‘வரவு’ கிடைக்கிறது. தனக்கென்று செலவழிப்பதில் பெற முடியாத ஆன்ம உயர்வை இதனாலேயே பெறுகிறோம்.

சிரத்தையோடு இன்றைக்கே ஒரு பிள்ளையார் சுழி போட்டு, ஆத்ம வழியில் போக ஆரம்பித்தால், என்றைக்கோ ஒருநாள் லட்சியத்திற்கு போய்ச்சேரலாம்.

“நிச்சயமாக ஒருநாள் நாமே பரப்பிரும்மமாகிற பெரிய அனுபவம் நமக்கும் வாய்க்கும்” என்ற சிரத்தையுடன் சாதனையைப் பின்பற்ற வேண்டும். 

சத்தியம் என்றால் வாக்கும், மனதும் ஒன்றாக இருப்பதுதான். நல்ல விளைவுகளை உண்டாக்குவதே சத்தியம்.  

oooooOooooo

[ 1 ]

பெரியவாளா இல்லையா ? சந்தேக நிவர்த்தி 

[ சிறிய நகைச்சுவை சம்பவம் ]

ஒரு வைஷ்ணவ சிறுவன் பெரியவாளிடம் அபார பக்தி கொண்டவன். அவனுக்கு உபநயனம் நடந்து ரெண்டு வாரம் இருக்கும். 

அப்போது பெரியவா அவன் இருக்கும் கிராமத்தில் பட்னப்ரவேசம் பண்ணினார். 

எல்லோர் வீட்டிலும் பூர்ணகும்ப மரியாதை பண்ணினார்கள். இவன் வீட்டிலும் பூர்ணகும்பம் கொடுத்துவிட்டு எல்லாரும் பெரியவாளுடைய பாதங்களில் விழுந்து நமஸ்கரித்தனர். 

இந்தப் பையனும் புதுப்பூணூல் ஜோரில் "அபிவாதயே" சொல்லி பெரியவாளை நமஸ்கரித்தான். 

"அபச்சாரம்! அபச்சாரம்! டே, அம்பி! பெரியவாளுக்கு நமஸ்காரம் பண்றச்சே அபிவாதயே சொல்லப்டாதுடா !"

பக்கத்தில் பல குரல்கள் ஏககாலத்தில் ஒலித்தன. 

பையன் மனஸில் ஓடிய எண்ணமோ,

"பூணூல் போட்டு வைத்த வாத்யார்தானே பெரியவாளப் பாத்தா நமஸ்காரம் பண்ணிட்டு அபிவாதயே சொல்லூன்னு" சொன்னார் ! இவா என்னடான்னா சொல்லப்புடாதுன்னு சொல்றாளே ! 


அப்போ இவா பெரியவாளா? இல்லையா?" 

அந்தர்யாமி சிரித்துக்கொண்டே, "ஒனக்கு என்னைப் பாத்ததும் பெரியவாளா, இல்லியான்னு சந்தேஹம் வந்துடுத்தோல்லியோ?".
பையனுக்கு தூக்கி வாரிப் போட்டது! என்னது இது? X-ray மாதிரி சொல்றாரே! 

பையனை முன்னிட்டு எல்லாருக்கும் திருவாய் மலர்ந்தார்.

"அபிவாதயேங்கறது ஒரு Life History மாதிரி. 

அந்தக்காலத்ல மனுஷாள்ளாம் மாப்பிள்ளைய, நீலத்தநல்லூர் சந்தைல, மாடு வாங்கறா மாதிரி, வாங்க மாட்டா! இங்கிதம் தெரிஞ்சவா, அதுனால "அபிவாதயே" மூலமா, இவன் இன்ன கோத்ரம், இன்ன சூத்ரம், இன்னார் பையன்ன்னு தெரிஞ்சுண்டு, பொண்ணைக் குடுக்கலாமா? வேணாமா?ன்னு முடிவு பண்ணுவா. 

நானோ சன்யாசி. எனக்கு பொண்டாட்டி, பொண்ணு இல்லே, ஒனக்குக் குடுக்க. 

அதுனால அபிவாதயே சொல்றது அவஸ்யம் இல்லையே ஒழிய, சொல்வதால் தப்பு ஒன்றும் இல்லே, புரிஞ்சுதா?"

அழகாக அன்பொழுக நடுரோட்டில் அந்த பையனுக்கு உபதேசம் பண்ணினார் உம்மாச்சி தாத்தா...  

[எங்கோ எதிலோ நான் படித்தது]

oooooOooooo

[ 2 ]

1986ல் நடந்த நிகழ்ச்சி:

சந்திரமெளளி என்பவர் ஸ்ரீஸ்ரீஸ்ரீ மஹாபெரியவாளிடம் கைங்கர்யம் செய்து வந்தார்.

சந்திரமௌளியின் மாமா ராணுவத்தில் கேப்டனாகப் பணிபுரிந்தவர். 

கடவுள் நம்பிக்கையுடையவராக இருந்தாலும் மடத்திலும் பெரியவாளிடத்திலும் ஈடுபாடு இல்லாதவர். அவரது குடும்பத்தினரும் அப்படியே. 

வேலூரில் வேலை பார்த்துக் கொண்டிருந்த அவரது மாப்பிள்ளைக்கு திடீரென்று சிறு நீரகத்தில் கோளாறு. 

வேலூரில் பரிசோதனை செய்த டாக்டர் கையை விரித்துவிட்டார்.

அன்றிரவு மிகவும் துக்கத்துடன் இருந்த அந்த கேப்டனின் பெண் சொப்பனத்தில் ஸ்ரீ பெரியவாள் தோன்றி உன் மாங்கல்யத்தைத் தருகிறாயா? என்று கேட்டார்கள். 

விடிந்தவுடன், அப்போது உடனடியாக ஒரு மஞ்சள் கயிறு கூட இல்லாத நிலையில் ஒரு சணற் கயிற்றில் மஞ்சளைக் கோர்த்து அணிந்து கொண்டு, மாங்கல்யத்தைப் பெரியவாளுக்காக எடுத்து வைத்துவிட்டாள். 

பின் மௌளியிடம் போனில் விஷயத்தைச் சொன்னார்கள். மௌளி அவர்களை உடனே வந்து பெரியவாளை தரிசனம் செய்யச் சொன்னார். ஆனால், அவர்களுக்குப் பதினைந்து நாட்களுக்குப் பிறகுதான் காஞ்சி மடத்திற்கு வர முடிந்தது.

உள்ளே படுத்துக் கொண்டிருந்த பெரியவாள் மௌளியிடம், ”யாராவது தரிசனத்திற்கு வந்திருக்கிறார்களா” என்று வினவினார்கள். 

மௌளி, பெரியவாளுக்குச் சிரமம் வேண்டாம்; வெளியில் வரும்போது தரிசனம் கொடுக்கலாம் என்று சொன்னார். 

அதைக் காதில் வாங்கிக்கொள்ளாமல் தம்பதிகளை உள்ளேயே அழைத்து வரும்படி உத்திரவிட்டார்கள். 

அவர்கள் உள்ளே வந்ததும் மௌளியின் மாமா பெண்ணைப் பார்த்து, ”அதைக் கொண்டு வந்திருக்கிறாயா? தா, தா ..”  என்று கேட்டு மாங்கல்யத்தைப் பெற்றுக்கொண்டார்கள். 

பின்பு பக்கத்திலிருந்த பாலுவிடம் ஒரு பழம் கொண்டுவரச் சொன்னார்கள். 

அவர் சாத்துக்குடி கொண்டு வந்ததும், இந்த புளிப்புப் பழம் வேண்டாம்; வேறு நல்ல பழம் கொண்டுவா என்றார்கள். 

ஒரு நல்ல ஆப்பிள் வந்தது. அதை நகத்தால் கிள்ளிக் கொண்டே வெகு நேரம் கேப்டனின் மாப்பிள்ளையையே பார்த்துக் கொண்டிருந்த ஸ்வாமிகள் அந்த ஆப்பிளை அவர்களிடம் கொடுத்துவிட்டு, ”உனக்கு ஒன்றுமில்லை, போ” என்று கூறினார்கள்.

வேலூர் சென்றவுடன் மாப்பிள்ளையை மறுபடியும் பரிசோதனை செய்த, சிறுநீரக சிறப்பு மருத்துவருக்கு ஒரே ஆச்சரியம். 

கிட்னி இரண்டும் ஒரு குறையுமில்லாமல் நன்றாக வேலை செய்தன. 

என்ன நடந்தது? என்று கேட்டு விவரம் அறிந்தவுடன் அந்த டாக்டர், 

”Oh, HE is GOD; HE can do anything" என்று வியப்புடன் சொன்னார்.

20 வருஷத்திற்கு மேல் ஆகிவிட்டது. இதுவரை [2006] எந்தத் தொந்திரவும் இல்லாமல் இருக்கிறார். 

முன்பு பெரியவாள் என்றாலே உதாசீனமாக, அலட்சிய பாவத்துடன் இருந்த அவர்கள் வீட்டில் இப்போது பெரியவாள் படங்களைத் தவிர வேறு ஒரு படமும் கிடையாது!

[ நன்றி : அம்ருத வாஹினி 24.07.13 ] 


oooooOooooo

 

விளக்கேற்றி வைக்கிறேன் ... 

விடிய விடிய எரியட்டும் !

நடக்க போகும் நாட்கள் எல்லாம் 

நல்லதாக நடக்கட்டும் !!

  

  

   

  

அனைவருக்கும் இனிய 

கார்த்திகை தீப நல்வாழ்த்துகள்

ஸ்ரீஸ்ரீஸ்ரீ மஹாபெரியவாளின்

 ’அமுத மழை ’

தொடர்ந்து பொழியும்.

இதன் தொடர்ச்சி

நாளை மறுநாள் வெளியாகும்.

என்றும் அன்புடன் தங்கள்

வை. கோபாலகிருஷ்ணன்