86] சுதந்திரம் ... நாட்டுக்கும் நமக்கும் !

2

ஸ்ரீராமஜயம்

நம் தவறுகளைக் கழுவிக்கொள்வதற்காக நாமே ஒவ்வொரு நாளும் அம்பாளிடம் அழவேண்டிய நிலையில் இருக்கிறோம். இந்த நிலையில் உள்ள நாம், பிறரைக் தப்புக்கண்டு பிடித்து கோபிக்க நியாயம் ஏது?

அரசியல் சுதந்திரப் போராட்டத்தைப் போலவே ஆன்மிகச் சுதந்திரப் போராட்டத்திலும் நமது நாட்டின் எல்லா மக்களும் ஜாதி, மத பேதமின்றி ஒற்றுமையாக ஒன்று கூடிச் செயல் புரிதல் வேண்டும்.

நம் நாடு சுதந்திரம் அடைந்ததை ஒட்டி, நாமும் தனிப்பட்ட முறையில் சுதந்திரம் அடைய முற்பட வேண்டும். 

நம்மை நாம் முற்றிலும் அறிந்து கொண்டால் தான், நாம் சுதந்திரம்  அடைந்தவர்களாவோம்.

ஒரு வேளை சாப்பிடுகிறவன் யோகி;

இரண்டு வேளை சாப்பிடுகிறவன் போகி;

மூன்று வேளை சாப்பிடுகிறவன் ரோகி. 

oooooOooooo

ஒருசில சம்பவங்கள்

[ 1 ]

’ஈரோடு’ பெயர்க்காரணம்

[மஹா பெரியவா சொன்னது]

தன்னை வணங்க வந்த ஒருவரை ஊர்,பேர் விசாரித்தார்

பெரியவர். 

ஈரோட்டைச் சேர்ந்தவர் என்று தெரிந்தது. 

”உன் ஊருக்கு அந்தப் பேர் எப்படி வந்தது தெரியுமா" என்றார்.

அவருக்குத் தெரியவில்லை. 

”சரி உங்க ஊர் சுவாமி பேரென்ன?"  

என்றார். 

"ஏதோ வித்தியாசமாக இருக்கும் மறந்து போச்சு.." 

என்றார். 

"ஆர்த்ர கபாலீசுவரர்னு பேரோ?" என்றார் பெரியவா.

"ஆமாம்..ஆமாம்!" என்று அவர் சொல்லவே, 

”அதற்குத்தான்

'ஈரோடு'னு அர்த்தம்” 

'ஆர்த்ரம்னா ஈரம்; கபாலம்னா மண்டையோடு.

ஈர ஓட்டைக் கையிலே வைத்திருப்பதால் [ஈரோடு} சுவாமிக்கு 

அந்தப் பெயர். 

பிரும்மாவோட அஞ்சு தலைலே ஒரு தலையை 

சிவபெருமான் திருகி எடுத்ததால், பிரம்மஹத்தி தோஷத்தினால் 

சிவன் கையிலேயே கபாலம் ஒட்டிக் கொண்டுவிட்டது. 

திருகி 

எடுத்ததால் ரத்தம் சொட்டிய ஈரத்துடன் கூடிய ஓட்டைக் கையிலே 

வைத்திருக்கும் சுவாமியை உடைய ஊர் 'ஈரோடு' என்றார்.  

[ஈர+ஓடு = ஈரோடு] !"

 நன்றி: அமிர்த வாஹிணி 31/08/13

oooooOooooo

[ 2 ]

விதியை மீறாத பெரியவா

தேனம்பாக்கம் பிரும்மபுரீஸ்வரர் ஆலயத்தில் பூஜை செய்யும் விசுவநாத சிவாச்சாரியாருக்கு காஞ்சிபுரம் ஏகாம்பரநாதர் கோவிலில் பூஜை முறை உண்டு.

தேனம்பாக்கத்தில் தங்கியிருந்த பெரியவா ஒரு நாள், ஏகாம்பரேஸ்வரர் தரிசனத்துக்கு சென்றார்கள். 

அன்றைக்கு விஸ்வநாத சிவாச்சாரியார் முறை.

சிவாச்சாரியாருக்கு கொள்ளை சந்தோஷம். 

தான் பூஜை முறையில் இருக்கும்போது பெரியவா தரிசனத்துக்கு வந்திருக்கிறார்கள். 

தற்செயலான வருகை. முன்கூட்டி சொல்லி விட்டு வரவில்லை.

ஏகாம்பரன் அருளால் பெரியவாளுக்கு தரிசனம் பண்ணி வைக்கும் மகத்தான பேறு கிடைத்திருக்கிறது. 

உள்ளம் நெகிழ்ந்தார், சிவாச்சாரியார்.

"பெரியவா உள்ளே வந்து தரிசனம் பண்ணிக்கலாம்."

"அது கர்ப்பக்கிரஹம். 

ஆகம சாஸ்திரப்படி சிவாச்சாரியார்கள் தான் கர்பக்கிரஹத்துக்குப் போகலாம். 

சில கோவில்களில் கர்பக்கிரஹத்துக்குப் போவதற்கு எங்களுக்கு உரிமை இருக்கு, ரொம்ப காலமாக.

இந்த கோவிலில் அந்த உரிமை இல்லை. 

இங்கிருந்தே ஆனந்தமாக தரிசனம் கிடைக்கிறது. ”

பெரியவா சட்டத்தை மீறியதாக ஒரு சான்று கூட இல்லை.

[Thanks to amirtha vahini 4/9/13]

oooooOooooo

[ 3 ]

கண் பார்வை கிட்டியது

ஒரு முறை பேரனுக்கு வைசூரி போட்டு கண் பார்வை போய் விட்டெதென்று கவலையுடன் ஸ்ரீபெரியவாளிடம் ஒரு அம்மா வந்தார்.

அவரை கவனிக்காமல் வேறு ஒருவரிடம் பேசிக்கொண்டே இருந்தார்.

பேச்சின் இடையில் “பெற்றம்” என்றால் என்ன? என்று பெரியவா கேட்டார். 

பேசிக்கொண்டிருந்தவர் அதற்குக் “கால் நடைகள்” 

என்று பொருள் கூறி, திருப்பாவையில் கூட ”பெற்றம்  மேய்த்துண்ணும் குலம்” என்று வந்திருக்கிறதே என்று தான் சொன்னதை நிறுவினார்.

”இன்னும் எங்கேயாவது வந்திருக்கிறதா” என்று கேட்டார் பெரியவா. 

”ஆமாம், சுந்தரமூர்த்தி ஸ்வாமிகளும் இந்தச் சொல்லைப் பயன்படுத்தியிருக்கிறார்” என்றார் அவர். 

”அது சரி எந்த இடத்தில் எதற்காகப் பாடினார் தெரியுமா? 

சுந்தரமூர்த்தி ஸ்வாமிகள் பரவை நாச்சியார் என்பவரைக் கல்யாணம் செய்துகொண்டு, மீண்டும் சங்கிலி நாச்சியார் என்பவரைத் தேடி போனார். அவள் மிக எச்சரிக்கையாக, தன்னைப் பிரிய மாட்டேன் என்று சத்தியம் - அதிலும் அந்த ஊர்க்கோயிலில் உள்ள இறைவனைத் தொட்டுச் செய்ய வேண்டும், அப்போதுதான் திருமணம் என்று சொல்லி விடுகிறாள். 

சிவபெருமான்தான் தம்பிரான் தோழராயிற்றே! பார்த்துக் கொள்ளலாம் என்ற துணிவில் சங்கிலி சொன்னதற்கு சுந்தரரும் ஒப்புக்கொண்டார். நேரே ஆதிபுரீஸ்வரரிடம் போனார். நடந்ததைச் சொன்னார். நாளைக்கு நான் சத்தியம் செய்து கொடுக்கும்போது நீ இந்த சந்நதியில் இல்லாமல் வெளியே மகிழம்பூ மரத்தடியில் அமர்ந்துவிடு. ஏனெனில் என் சத்தியத்தைக் காப்பாற்றுவேன் என்ற நம்பிக்கை எனக்கில்லை. அதனால் உன்மேல் ஆணையிட முடியாது என்கிறார். சுவாமி ஒப்புக்கொண்டார்.

அதோடு நிற்காமல் சுவாமி, சங்கிலி நாச்சியார் கனவில் வந்து ”சுந்தரரை மகிழ மரத்தடியிலே சத்தியம் பண்ணித் தரச் சொல்லு” என்று சொல்லிவிட்டு வேடிக்கைப் பார்த்தார். 

அவளும் கோயிலுக்கு சுந்தரருடன் வந்ததும், சுவாமி மேல் ஆணையிட வேண்டாம். இந்த மரத்தடியில் சத்தியம் செய்யுங்கள் போதும் என்று சொல்லி, இக்கட்டில் அவரை மாட்டிவிட்டாள். சுந்தரர் பரமன் திருவிளையாடலைத் தெரிந்து கொண்டார். வேறு வழியில்லாமல் சத்தியம் செய்தார்.

சிறிது நாட்கள் கூட அதைக் காப்பாற்ற முடியவில்லை. திருவாருர் தியாகேசனைப் பிரிந்து இருக்க இயலாமல் கிளம்பிவிட்டார். திருவொற்றியூர் எல்லயைத் தாண்டியதும், அவருக்கு இரண்டு கண்களும் பார்வை இழந்தன.

சத்தியம் தவறினவர் தோழனானாலும் இறைவன் நீதி எல்லோருக்கும் சமம்தான்!” தண்டித்தாலும் நீயே கதி!” என்று சிவனைப் போற்றி சுந்தரர் ஒரு பதிகம் பாட ஒரு கண் சரியாகிவிட்டது.

இப்படிக் கதையை வந்த அம்மாவுக்காகவே சொன்ன பெரியவா, ”இந்தப் பதிகம் பாடினா போன கண் திரும்பி வந்து விடும்” என்று முடித்தார். 

இப்படியும் அருள் செய்வதில் ஒரு நாடகமே நடத்தக் கூடியவர் பெரியவா.

ஆலந்தான் உகந்து அமுது செயதானை

ஆதியை அமரர் தொழுது ஏத்தும்

சீலந்தான் பெரிதும் உடையானைச்

சிந்திப்பார் அவர் சிந்தையுளானை

ஏலவார் குழலாள் உமைநங்கை

என்றும் ஏத்தி வழிபடப் பெற்ற

காலகாலனைக் கம்பன் எம்மானைக்

காணக்கண் அடியேன் பெற்றவாரே”

என்ற அந்த தேவாரப் பதிகத்தை தேடி எடுத்து, அந்த அம்மாவை தினமும் பாராயணம் பண்ணச் சொல்லி பேரனுக்குப் பார்வை கிடைக்கச் செய்தார்.

ஏதோ, “பெற்றம்” என்ற சொல்லைப் பற்றி ஆராய்ச்சி செய்வதுபோல் பேசி, வருத்தத்துடன் வந்த ஒருவருக்கு அவர் விரும்பியபடி பேரனுக்குப் பார்வை வர ஒரு நீண்ட கதையையும் சொல்லி வழிகாட்டிய அனுக்கிரகம் இது.

சுந்தரர் திருவாரூருக்குப் போய் வேறொரு பதிகம் பாடி மற்றொரு கண் பார்வையும் பெற்றுவிட்டதாக வரலாறு.

இரண்டு பதிகங்களின் மகிமையை உணர்ந்து, பயன் பெற்ற ஒருவர் இன்னும் சாட்சியாக நம்மிடையே இருக்கிறார்.

[எஸ்.கணேச சர்மா எழுதிய புத்தகத்தில் இருந்து ]

oooooOooooo

[ 4 ]

இகத்துக்கும் பரத்துக்கும் வழி

பரமசாதுவான ஒருத்தர் தரிசனத்துக்கு வந்தார். 

பெரியவா முன் நெருஞ்சான்கிடையாக விழுந்தார். பேச முயன்றார். தொண்டை அடைத்துக்கொண்டது, சமாளித்து சொல்லத் தொடங்கினார்.

”நான் ஒண்ணுமே செய்யலே…

இகத்துக்கும் வழி செய்யலே..

சம்பாத்தியம் கிடையாது. 

பரத்துக்கும் ஒண்ணும் பண்ணலே.

கோயில் குளத்துக்கும் போனதேயில்லை.

சந்தியாவந்தனம் கூடப் பண்ணினதில்லை 

இப்போ நினைச்சாலே பயமாயிருக்கு...”

பெரியவாசொன்னார்கள்:

“ஆறுபக்கத்திலுள்ள ஒருகிராமத்திலே போய்த்தங்கு. எத்தனையோவீடு, சும்மா பூட்டிவெச்சிருக்கா. ஒரு வீட்டைபுடிச்சு, நன்னா பராமரிக்கிறேன்னு சொல்லு.

“தினமும் ஆற்றில் ஸ்நானம்செய்து ஸஹஸ்ர காயத்ரி ஜபம் பண்ணு. இது பரத்துக்கு.

“அந்த கிராமத்திலுள்ள போஸ்டாபீஸிலே போய் உட்கார்ந்த்துக்கோ. லெட்டர் எழுதத்தெரியாதவா, மணியார்டர் பாரம் எழுதத்தெரியாதவா, ரெஜிஸ்டர் -- சேவிங்க்ஸ் செய்யத்தெரியாதவா நிறையப்பேர் வருவா. நீ எழுதிக்கொடு. அவா எதாவது கொடுப்பா. அதுபோறும், இகத்துக்கு…

“கூடியவரை தப்புப்பண்ணாமலும், பொய் பேசாமலும் முடிந்த அளவு மெளனவிரதம் இருந்துண்டுவா…”

வந்த அடியார்க்கு ரொம்பவும் திருப்தி. தன்னால் செய்ய முடியாத பரிகாரங்களை செய்யச்சொல்லி விடுவார்களோ என்ற அச்சம் மறைந்தது.

பெரியவாளுக்கு அரிச்சுவடிப் பாடம் நடத்தவும் தெரியும். எம்.ஏ. வகுப்புப்பாடமும் எடுக்கத் தெரியும்.

{Thanks to Mr. M..J.Raman [Manakkal] now at Mumbai 

for sharing this on 22.11.2013}

oooooOooooo

[ 5 ]

“எங்கூட இருந்த  பாப்பா 

எங்கேம்மா?…”!

பெரியவாளை தர்ஸனம் செய்வதற்காக ஒரு தம்பதி தங்கள் ஐந்து வயதுப் பெண் குழந்தையுடன் காரில் காஞ்சிபுரம் கிளம்பினார்கள். அவர்களோடு அந்த பக்தரின் அப்பாவும் கிளம்பினார். சுங்குவார் சத்திரம் அருகில் வரும்போது, கூட வந்த தாத்தாவுக்கு சிறுநீர் கழிக்க வேண்டியிருந்ததால், ரோட்டின் ஒரு ஓரமாக வண்டியை நிறுத்திவிட்டு, அப்பாவும் மகனும் ரோட்டைக் க்ராஸ் பண்ணி எதிர் பக்கம் சென்றுவிட்டு திரும்பிக் கொண்டிருந்தனர்.

ஐந்து செகண்டுக்கு ஒருமுறை குறைந்தது இரண்டு வண்டிகளாவது போய்க்கொண்டிருந்தன. காருக்கு வெளியே தன் அம்மாவுடன் நின்று கொண்டிருந்த குழந்தை, எதிர்பக்கம் வரும் தாத்தாவை பார்த்து விட்டு, ஏதோ இப்போதுதான் புதுஸாகப் பார்ப்பது போல், “தாத்தா!..” என்று கத்திக் கொண்டு, திடீரென்று ஒரேயடியாகத் துள்ளிக்கொண்டு ரோடை க்ராஸ் செய்ய ஆரம்பித்தாள் ! வண்டிகளைப் பற்றிய பயமே அந்தக்குழந்தைக்கு இல்லை!

அம்மாவும் அப்பாவும் தாத்தாவும் பதறிப் போன சமயம்,வேகமாக வந்த லாரி, அந்தக் குழந்தையை தூக்கி வீசி எறிந்தது! கண் இமைக்கும் நேரத்தில் நடந்து விட்ட இந்த விபத்து அத்தனை பேரையும் ஸ்தம்பிக்க வைத்துவிட்டது!

அலறிக்கொண்டு குழந்தையைத் தூக்கிக் கொண்டு காஞ்சிபுரத்தில் ஒரு ஹாஸ்பிடலில் சேர்த்தனர்.

“கொழந்தையை ஒடனே மெட்ராஸுக்கு கொண்டு போய்டுங்க! ரொம்ப ஸீரியஸ்கேஸ்!..” டாக்டர்கள் கைவிரித்து விட்டு, ஏதோ முதலுதவியைச் செய்தனர். விஷயத்தை கேள்விப்பட்டு, காஞ்சிபுரத்தில் இருந்த அவர்களுடைய சொந்தக்காரர் ஆஸ்பத்ரிக்கு ஓடி வந்து குழந்தையைப் பார்த்து விட்டு, நேராக பெரியவாளிடம்ஓடினார்.

“பெரியவாளைப் பாக்கறதுக்காக வர்றச்சே வழில கொழந்தை மேல லாரி மோதிடுத்து! டாக்டர்கள் கைவிரிச்சுட்டா! பெரியவாதான் கொழந்தையைக் காப்பாத்தணும்..”அழுதார்.

“என்னைப் பாக்க வரச்சேயா ஆக்ஸிடென்ட் ஆய்டுத்து?…” என்று கேட்டுவிட்டு, சற்றுநேரம் கண்களை மூடிக் கொண்டிருந்தார். அப்புறம் பக்கத்தில் இருந்த ஒரு ஆப்பிள்பழத்தை எடுத்து அவர் கையில் ப்ரஸாதமாகப் போட்டுவிட்டு, “மெட்ராஸுக்கு கொழந்தையைப் பாக்க போறச்சே இதைக் குடு. போறதுக்கு முன்னாடி, காமாக்ஷியை தர்ஸனம் பண்ணிட்டுப் போ!…” என்று உத்தரவிட்டார்.

உறவினரும் உடனேயே காமாக்ஷி கோவிலுக்குச் சென்று தர்ஸனம் பண்ணப் போனார். ஆனால், நடை சார்த்தும் நேரம் என்பதால், அவரால் ஒரே ஒரு க்ஷணம் மட்டுமே அம்பாளை தர்ஸனம் பண்ண முடிந்தது.

நெய்தீபச் சுடரில் ஸர்வாலங்கார பூஷிதையாக பச்சைப் பட்டுப் புடவையுடன், அருள்பொழியும் முகத்தோடும் அமர்ந்திருந்த அம்பாளை ஒரு க்ஷணமே தர்ஸனம் பண்ணினாலும், மனஸில் அந்தக் கோலத்தை இருத்தியபடி மெட்ராஸுக்கு பஸ் ஏறினார். நேராக ஹாஸ்பிடலுக்கு சென்று, ICU வில் இருந்த குழந்தையின் தலைமாட்டில் பெரியவா அனுக்ரஹித்துக் கொடுத்த ஆப்பிளை எப்படியோ வைத்துவிட்டார். அழுது கொண்டிருந்த பெற்றோரிடம் பெரியவாளிடம் விஷயத்தைச் சொன்னதைப் பற்றி கூறினார்.

“கொழந்தை “கோமா”க்குப் போய்ட்டா! மணிக்கணக்கோ, நாள்கணக்கோன்னு டாக்டர்சொல்றார்….” அம்மா கதறினாள். சில மணி நேரங்கள் கழிந்தது. ICU வாசலில்குடும்பமே அமர்ந்திருந்தது.

இதோ! குழந்தையின் உடலில் சிறு சிறு அசைவுகள்! “கோமா”; மணிக்கணக்கு; நாள்கணக்கு என்று பெரிய பெரிய டாக்டர்கள் சொன்னதையெல்லாம் அடித்து த்வம்ஸம் பண்ணிவிட்டு, “அம்மா!…” என்று குழந்தையை அழைக்க வைத்தது தெய்வத்தின்அனுக்ரஹம் !

அழுகையெல்லாம் நிமிஷத்தில் காணாமல் போனது. ஓரிரண்டு நாட்களில் ஓரளவு நன்றாகத் தேறிய குழந்தையைத் தனி ரூமுக்கு ஷிப்ட் பண்ணினார்கள். ஆப்பிள் கொண்டு வந்த உறவினரும் கூடவே இருந்தார்.

“அம்மா…..” தீனமாகக் கூப்பிட்டாள் குழந்தை.

“என்னம்மா?….”

“எங்கூட இருந்த பாப்பா எங்கேம்மா?…”

“பாப்பாவா? இங்க ஏதும்மா பாப்பா? நீ ஆஸ்பத்ரிலன்னா இருக்கே! இங்க பாப்பா யாரும் இல்லியேடா!..”

குழந்தை சிணுங்கினாள். “அந்தப் பாப்பா எங்கேம்மா? எனக்கு அவகூட வெளையாடணும்..”

ஏதோ அரைகுறை ஞாபகத்தில் உளறுகிறாள் என்று எண்ணி அவளை சமாதானப்படுத்த வேண்டி “எந்தப் பாப்பா? எப்டி இருந்தா சொல்லு! நான் கூட்டிண்டுவரேன்” என்றாள்.

“பச்சைப் பட்டுப்பாவாடை கட்டிண்டு எங்கூடவே இருந்தாளே! அந்த பாப்பாதான்!…”

மற்றபேருக்கு புரியாவிட்டாலும், ஆப்பிள் கொண்டு வந்த உறவினருக்கு பொட்டில் அடித்தார்ப்போல் புரிந்தது!

“போறதுக்கு முன்னாடி, காமாக்ஷியை தர்ஸனம் பண்ணிட்டுப் போ!…” பெரியவா சொன்னதும், அம்பாள் ஒரு க்ஷணமே தர்ஸனம் தந்தாலும், ஹ்ருதயத்தை விட்டு அகலாவண்ணம், பச்சைப் பட்டுப் புடவையில் காட்சி அளித்ததும் அவருக்குப் புரிந்தது; மேனியெல்லாம் புல்லரித்தது!

பெரியவா சொன்னதுக்கு எத்தனை மஹத்தான அர்த்தம்! அம்பாளே அந்தக் குழந்தைக்கு ஒரு குழந்தை உருவில் வந்து கூட விளையாடி, அவளுக்கு உயிரூட்டியிருக்கிறாள்!

உறவினர், மற்றவர்களுக்கு இதைச் சொன்னதும், திக்கற்றோருக்கு துணை வரும் பெரியவா இருந்த காஞ்சிபுரம் நோக்கி விழுந்து விழுந்து நமஸ்கரித்தனர்.

[Thanks to Shri Srinivasan Subramanyan and  Sage of Kanchi 26.11.2013]

ஸ்ரீஸ்ரீஸ்ரீ மஹாபெரியவாளின் 

 ’அமுத மழை ’

தொடர்ந்து பொழியும்.

இதன் தொடர்ச்சி

நாளை மறுநாள் வெளியாகும்.

என்றும் அன்புடன் தங்கள்

வை. கோபாலகிருஷ்ணன்