VGK 29 - அட்டெண்டர் ஆறுமுகம்

இது ’சிறுகதை விமர்சனப்போட்டி’க்கான கதை

விமர்சனங்கள் வந்து சேர வேண்டிய 

கடைசி நாள்: 07.08.2014 

வியாழக்கிழமை

இந்திய நேரம் இரவு எட்டு மணி வரை மட்டும்.

விமர்சனம் அனுப்ப வேண்டிய 
மின்னஞ்சல் முகவரி: 

valambal@gmail.com 

REFERENCE NUMBER:  VGK 29

போட்டி பற்றிய மற்ற விபரங்களுக்கான இணைப்பு:

http://gopu1949.blogspot.in/2014/01/blog-post.html

 

’அட்டெண்டர் ஆறுமுகம்’

சிறுகதை

By வை. கோபாலகிருஷ்ணன்

-oOo-

வயது ஐம்பத்தாறு. சற்றே கருத்த நிறம். ஒல்லியான தேகம். நெட்டையான உருவம்.   இடுங்கிய கன்னங்கள். முரட்டு மீசை. காக்கியில் யூனிஃபார்ம் பேண்ட் + சட்டை; கழுத்துக்காலரில் எப்போதும் ஒரு கர்சீஃப். அடுத்தவருக்கு இரக்கம் ஏற்படுவதுபோல ஒருவித புன்னகையுடன் கூடிய ஏக்கப்பார்வையும், கூழைக் கும்பிடுவும் தான் நம் ’அட்டெண்டர் ஆறுமுகம்’ அவர்களின் அங்க அடையாளங்கள்.

பள்ளிப்படிப்பு அதிகம் இல்லை என்றாலும், அட்டெண்டர் ஆறுமுகத்திற்கு அந்த அலுவலகத்தின் அத்தனை வேலைகளும் அத்துப்படி தான். ஆறுமுகம் கைநாட்டுப் பேர்வழியும் அல்ல. இயற்கையாகவே பொது அறிவு அதிகம் அமைந்துள்ள அவரைப் படிக்காத மேதை என்றே சொல்லலாம். ஓயாத உழைப்பாளி. நேர்மையானவர். எல்லோரிடமும் அன்பாகப் பழகுபவர்.  

அலுவலகத்தில் அனைவரும் தன்னை ‘அட்டெண்டர் ஆறுமுகம்’ என அடைமொழியுடன் அழைப்பதை ‘மேதகு ஆளுனர்’ அல்லது ‘மாண்புமிகு முதலமைச்சர்’ போலவே மனதுக்குள் எண்ணி மகிழ்ந்து வந்தவர்தான் இத்தனை நாட்களும்.

நூற்றுக்கணக்கான பேர்கள் பணியாற்றும் அந்த அலுவலக வேலை நேரம் முடிந்து அநேகமாக எல்லோரும் வெளியேறிய பின் மிகவும் தயங்கியவாறே, மேனேஜர் அறைக்குள் மிகவும் பெளவ்யமாக நுழைந்தார் ’அட்டெண்டர் ஆறுமுகம்’

”கும்புடறேன் எஜமான்” ஆறுமுகம் குழைந்தார்.

”என்ன ஆறுமுகம்? என்ன தயங்கித் தயங்கி நிற்கிறீங்க! என்ன வேணும் சொல்லுங்க!!” மேனேஜர் அவர்கள் கனிவுடன் வினவினார்.

”ஐயா, என் பொண்ணுக்கு மாப்பிள்ளை பார்க்கலாம்னு இருக்கேன். புரோக்கர் நல்ல இடமா ஒன்னு பார்த்துச் சொல்லியிருக்காரு. மேற்கொண்டு பேசி முடிக்கணும். சரிப்பட்டு ஒத்து வந்தால் வரும் தை மாசமே முடிச்சுடலாம்னு நினைக்கிறேன்” என்றார்.

”ரொம்ப சந்தோஷம், ஆறுமுகம். ஏதாவது பி.எஃப். லோன் அவசரமா சாங்ஷன் செய்யணுமா? வேறு ஏதாவது உதவிகள் தேவையா? நீங்க தான் இந்த ஆபீஸிலேயே ரொம்ப நாள் சர்வீஸ் போட்ட பழைய ஆளு. சங்கோஜப்படாம எந்த உதவி வேண்டுமானாலும் தைர்யமாக கேளுங்க” என்றார் மேனேஜர். 

“உங்க புண்ணியத்திலேயும், கடவுள் புண்ணியத்திலேயும், வாயைக்கட்டி, வயிற்றைக்கட்டி, பொண்ணு பிறந்த நாளிலிருந்து இன்னிக்கு வரை, அவள் கல்யாணத்துக்கு வேண்டிய, பணம், நகை நட்டு, பாத்திரம் பண்டம் எல்லாம் ஓரளவு சேர்த்து வைச்சுட்டேனுங்க, ஐயா” என்றார் ஆறுமுகம்.

”வெரிகுட், அப்புறம் என்ன ஆறுமுகம்; சீக்கிரமாப்போய் பேசி முடிச்சுட வேண்டியது தானே” என்றார் மேனேஜர்.

“பேசி முடிச்சுட்டா, பத்திரிகை அடிக்கணுமே, ஐயா” என்றார் ஆறுமுகம்.

”பத்திரிகை அடிப்பதிலே என்ன பெரிய பிரச்சனை? நானே வேண்டுமானால் என் செலவிலேயே அடித்துத் தரட்டுமா? டிசைன் செலெக்ட் செய்யணுமா? வாசகம் ஏதாவது அழகாக எழுதித்தரணுமா? ப்ரூஃப் கரெக்ட் செய்து தரணுமா? சொல்லுங்க ஆறுமுகம்! என்னிடம் நீங்க என்ன எதிர்பார்க்குறீங்க? 

”ஐயா, நானும் இந்த ஆபீஸிலே சேர்ந்து இன்னியோட முப்பத்து ஆறு வருஷமாச்சு. இருபது வயசுலே இங்கே வேலைக்குச்சேர்ந்தேன். இன்னும் இரண்டு வருஷத்திலே ரிடயர்ட் ஆகப்போகிறேன்; 

நானும் உங்களை மாதிரி என் சர்வீஸிலே ஒரு இருபது மேனேஜர்களைப் பார்த்து விட்டேன்.  டிரான்ஸ்ஃபரில் இங்கே வருவீங்க. ஒரு வருஷமோ இரண்டு வருஷங்களோ இங்கே இருப்பீங்க. பிறகு மூணாவது வருஷத்திற்குள் பிரமோஷனில், இங்கிருந்து வேறு ப்ராஞ்சுக்கு மாற்றலாகிப் போயிடுவீங்க;

ஆனால் என் நிலமையை சற்றே யோசனை செய்து பாருங்க.  1978 இல் நான் இந்த ஆபீஸிலே சேரும்போது அட்டெண்டர்.  1988 இல் எனக்கு ஒரு பொஞ்சாதி அமைந்தபோதும் நான் அட்டெண்டர். இப்போ 2014-15 இல் என் பொண்ணைக் கட்டிக்கொடுக்க நினைக்கும் போதும் அதே அட்டெண்டர். நாளைக்கே நான் ஒரு வேளை ரிடயர்ட் ஆனாலும், (முன்னாள்) அட்டெண்டர்; 

எனக்கே என்னை நினைக்க ஒரு வித வெட்கமாகவும், வேதனையாகவும், வெறுப்பாகவும் உள்ளது; இந்த ஒரு விஷயம் மட்டும் எனக்கு எப்போதும் ஒருவித மன உளைச்சலைத் தந்து வாட்டி வருகுது, ஐயா ;

வருஷாவருஷம் இன்க்ரிமெண்ட் கிடைக்குது. சம்பளம் உயருது. பஞ்சப்படியும் உயருது, ஓவர்டைம் பணம் கிடைக்குது, போனஸும் கிடைக்குது;

இவையெல்லாமே கிடைத்து ஓரளவுக்கு கெளரவமாக வாழ்ந்தும்,  என் பொண்ணுக்கு சம்பந்தம் பேசும் இடத்தில் நான் இன்ன கம்பெனியில் வேலை பார்க்கிறேன் என்று பெருமையாகச் சொன்னவுடன், அங்கு என்ன வேலை பார்க்கிறீங்க என்று எதிர் கேள்வி கேட்குறாங்க;

நாளைக்கு மாப்பிள்ளையா வரப்போகிறவருக்கும், தன் மாமனார் ஒரு அட்டெண்டர் என்றால், அவரிடமிருந்து எனக்கு ஒரு மரியாதை கிடைக்குமா என்றும் நினைக்கவே சற்று சங்கடமாக உள்ளது,  ஐயா;

இதையெல்லாம் .... ஐயா கொஞ்சம் நினைத்துப்பார்த்து, மேலிடத்தில் சொல்லி ஏதாவது ஒரு மாற்று வழி பண்ண வேண்டும்” என்றார் ஆறுமுகம்.

அதிகம் படிக்காதவராக இருப்பினும், அனுபவ அறிவினாலும், ஆர்வத்தினாலும் பல விஷயங்களில் மிகவும் கெட்டிக்காரரான ஆறுமுகத்தின் கோரிக்கையிலுள்ள நியாயமானதொரு சமூகப் பிரச்சனையை முற்றிலும் உணர்ந்து கொண்டார், மனிதாபிமானம் மிக்க அந்த மேனேஜர். 

அடுத்து வந்த இயக்குனர்கள் கூட்டத்தில் இந்த விஷயத்திற்கு ஒரு முக்கியத்துவம் கொடுத்துப் பேசி, அனைவரின் கவனத்தையும் தன் பக்கம் ஈர்த்து, ஒரு சுமுகமான தீர்வுக்கு வழி செய்தார், அந்த மேனேஜர்.

படிக்காதவர்களாக இருப்பினும், கடைநிலை ஊழியர்களில் 10 ஆண்டுகள் பணியாற்றி முடித்தவர்களுக்கு ஜிராக்ஸ் ஆப்பரேட்டர்கள் என்றும், 20 ஆண்டு பணி நிறைவு செய்தவர்களுக்கு ரிக்கார்டு கிளார்க்குகள் என்றும், 30 ஆண்டுகள் பணியாற்றியவர்களுக்கு அலுவலக குமாஸ்தாக்கள் [OFFICE CLERK] என்றும் உடனடியாக பதவி மாற்றம் செய்து உத்தரவுகள் பிறப்பிக்கப்பட்டன.

 

இருட்டு அறையில் விளக்கேற்றி சற்றே வெளிச்சம் கிடைத்தது போல, ஆர்டரை கையில் பெற்ற ஆறுமுகத்திற்கு ஏற்பட்ட மகிழ்ச்சிக்கு அளவே இல்லை. துள்ளிக்குதிக்காத குறை மட்டுமே. 

மனிதாபிமானம் மிக்க அந்த மேனேஜரை தனிமையில் சந்தித்து ஆறுமுகம் கைகூப்பி நன்றி தெரிவித்தார்.

”பெண்ணுக்கு கல்யாண ஏற்பாடுகள் செய்து, மாப்பிள்ளை வரப்போகும் அதிர்ஷ்டவேளை தான், நம் அட்டெண்டர் ஆறுமுகத்திற்கு ’ஆபீஸ் கிளார்க்’ ஆகப் பிரமோஷன் வந்துள்ளது” என்று அந்த அலுவலகத்தில் உள்ள அனைவரும் தங்களுக்குள் பேசிக்கொண்டனர்.

இது நடந்து ஒரு மாதம் கழித்து ஆறுமுகத்துக்கு சம்பந்தியாக வரப்போகிறவர் [மாப்பிள்ளையின் அப்பா] எதற்கோ இவர் அலுவலகத்திற்கு ஃபோன் செய்து இவருடன் பேச விரும்புகிறார்.

ஃபோனை எடுத்தவரிடம் “ஆறுமுகம் ஐயா” இருக்கிறாருங்களா? என வினவுகிறார். 

“ஆறுமுகம் ஐயா என்று யாரும் இந்த ஆபீஸில் கிடையாதுங்க” என்கிறார் போனை எடுத்துப்பேசியவர்.

”நான் அழைத்த ஃபோன் நம்பர் இது தானுங்களே” என உறுதி செய்துகொள்கிறார் போனில் அழைத்தவர். 

“ஆமாம் ... அதே நம்பர் தான். உங்களுக்கு யாருங்க வேணும்?” எனத் திருப்பிக் கேட்கிறார் அந்த ஃபோனை எடுத்த சிப்பந்தி.

“ஆறுமுகம் ஐயாவோட பேசணும்” என்கிறார் மீண்டும் இவர்.

”யாருங்க.... அது ஆறுமுகம் ஐயா? அடடா .... நம்ம அட்டெண்டர் ஆறுமுகங்களா ? 'அட்டெண்டர் ஆறுமுகம்'ன்னு விபரமாச் சொல்ல வேண்டாங்களா?” என்கிறார் அந்த சிப்பந்தி. 

பிறகு, அந்த டெலிஃபோன் அழைப்பு, ஆறுமுகத்திடம் பேசுவதற்காகக் கொடுக்கப்படுகிறது.

ஆறுமுகம் போனில் பேசும்போது சம்பந்தியாக வரப்போகிறவர் இந்த சம்பவம் குறித்தும் ஆறுமுகத்திடம் லேஸாகத் தெரிவிக்கிறார். ஆறுமுகம் கொஞ்சம் வெட்கத்துடன் ”எனக்கு சமீபத்தில் தான் ஆபீஸ் கிளார்க்காகப் பிரமோஷன் கிடைத்துள்ளது ..... இருப்பினும் 'அட்டெண்டர் ஆறுமுகம்' என்று சொன்னால் தான் இங்குள்ளவர்களுக்கு உடனே புரிகிறது” என்றும் சற்றே வருத்தத்துடன் தெரிவிக்கிறார்.

”அட, இதெற்கெல்லாம் வருத்தப்படாதீங்க சம்பந்தி. யாருமே திருடக்கூடாது, பொய் சொல்லக்கூடாது, பிச்சையெடுக்கக்கூடாது. மற்றபடி வயிற்றுப்பிழைப்புக்கு ஏதோ ஒரு கெளரவமான உத்யோகம், அதற்கு ஏதோவொரு கெளரவமான சம்பளம் ... அது தானே முக்கியம். அவனுங்க உங்களை எப்படிக்கூப்பிட்டால் தான் என்ன? அந்த காலத்தில், எங்க அப்பா காலத்தில், நம்மாளுங்க வெள்ளைக்காரனிடம் கைகட்டி வேலை பார்க்கும் போது  "PAY ME FORTY - CALL ME தோட்டி”  என்று சொல்லுவார்களாம் ... எங்க அப்பா சொல்லி நான் கேள்விப்பட்டிருக்கிறேன். 1940ல் நாற்பது ரூபாய் சம்பளம் என்பது இன்றைய நாற்பதாயிரம் ரூபாய்க்கு சமமாகும் தெரியுமோ !” என்று உற்சாகமாகப் பேசினார் சம்பந்தி. சம்பந்தியின் இந்தப் பேச்சு நம் ஆறுமுகத்துக்கும் மிகவும் ஆறுதல் அளிப்பதாக இருந்தது.

ஆபீஸ் கிளார்க் [அட்டெண்டர்] ஆறுமுகத்தின் பெண் கல்யாணம் நல்லபடியாகவே அமர்க்களமாக நடந்தது முடிந்தது.

oooooOooooo

VGK-27 
 அவன் போட்ட கணக்கு ! 

  

  

 

 

VGK-27 
 அவன் போட்ட கணக்கு ! 

சிறுகதை விமர்சனப்போட்டி முடிவுகள்
வழக்கம்போல நாளை சனி / ஞாயிறு / திங்களுக்குள்
வெளியிடப்படும்.

காணத்தவறாதீர்கள்.

ஒவ்வொருவாரப் போட்டிகளிலும்

கலந்துகொள்ள மறவாதீர்கள்.

என்றும் அன்புடன் தங்கள்

வை.கோபாலகிருஷ்ணன்