VGK 29 / 01 / 03 - FIRST PRIZE WINNERS - அட்டெண்டர் ஆறுமுகம்

’சிறுகதை விமர்சனப்போட்டி’ முடிவுகள்

கதையின்  தலைப்பு :

 VGK-29  

 அட்டெண்டர் ஆறுமுகம்  

இணைப்பு:

http://gopu1949.blogspot.in/2014/08/vgk-29.html

 

 

 

மேற்படி 'சிறுகதை விமர்சனப்போட்டி'க்கு,

மிக அதிக எண்ணிக்கையில் பலரும், 

மிகுந்த ஆர்வத்துடன் பங்குகொண்டு, 

வெகு அழகாக விமர்சனங்கள் 

எழுதியனுப்பி சிறப்பித்துள்ளனர். 

அவர்கள் அனைவருக்கும் என் 

மனமார்ந்த இனிய அன்பு நன்றிகள். 

நடுவர் அவர்களால் பரிசுக்குத் 

தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டுள்ள 

விமர்சனங்கள் மொத்தம்:  

ஐந்து

  

இந்தப் பரிசுகளை வென்றுள்ள  ஐவருக்கும் 

நம் பாராட்டுக்கள் + மனம் நிறைந்த 


இனிய  நல்வாழ்த்துகள். 

  

மற்றவர்களுக்கு: 

    

முதல் பரிசினை முத்தாக

 வென்றுள்ளவர்கள்  இருவர்:

அதில் ஒருவர் 


கீத மஞ்சரி

திருமதி

  கீதா மதிவாணன்  

அவர்கள்

 

முதல் பரிசினை முத்தாக வென்றுள்ள 

கீத மஞ்சரி

திருமதி

 கீதா மதிவாணன் 

அவர்களின் விமர்சனம் இதோ:

நம்மைச் சுற்றியுள்ள பல கடைநிலை ஊழியர்களின் உளப்போக்கை நாம் பெரும்பாலும் கண்டுகொள்வதே இல்லை. அப்படியே கண்டுகொண்டாலும் அதைப் பெரிய விஷயமாகப் பொருட்படுத்துவது இல்லை. நம்முடனே வாழும் நமக்காக வாழும் அவர்களுக்கும் சின்னச் சின்ன ஆசைகளோ ஏக்கங்களோ உண்டு என்பதையும் அவை நிறைவேற்றப்படும்போது அவர்கள் அடையும் மகிழ்வுக்கும் மனநிறைவுக்கும் அளவே இல்லை என்பதையும் நமக்குணர்த்தும் ஒரு அற்புதமான கதை இது. யானை உண்ணும் கவளத்திலிருந்து சிந்திய பருக்கைகள் கோடி எறும்புகளை ஜீவிக்க வைக்கும் என்கிறது நீதிநெறி விளக்கம். அதுபோல் நம்மாலியன்ற சிறு உதவிகளைச் செய்யும்போது அது அவர்களுடைய உள்ளத்தில் எவ்வளவு பெரிய ஆறுதலைத் தருகிறது என்பதையும் இக்கதை நமக்குணர்த்துகிறது.

அட்டெண்டர் ஆறுமுகம் பற்றிய வர்ணனைகள்ஒவ்வொன்றும் அவரை நம் கண்முன் கொண்டுவந்து நிறுத்துகின்றன. என்னதான் உழைப்பாளியாக, வேலை தெரிந்தவராக, அன்பானவராக, பொது அறிவு உள்ளவராக, நேர்மையாளராக இருந்தாலும் ஒரு அலுவலகத்தில் அட்டெண்டர் நிலையிலிருப்பவர்க்கு தன் பதவியைத் தக்கவைக்க ஆரம்ப நிலையில் போட்ட கூழைக்கும்பிடு ஓய்வு பெறும்வரை தொடர வேண்டிய அவசியம் இருப்பதை ஆரம்ப வரிகளே சொல்லிவிடுகின்றன. அவர் கண்களில் தெரியும் ஏக்கத்துக்கான காரணமும் கதையை வாசிக்க வாசிக்க நமக்கு விளங்குகிறது.

வருடக்கணக்காக மற்றவர்களுக்கு வேலைக்காரனாகவே இருந்துகொண்டிருக்கிறோமே, என்றாவது நாமும் நாலு பேரை வேலைவாங்கும் நிலைக்கு வரமுடியுமா என்னும் ஏக்கமே அது. அட்டெண்டர் ஆறுமுகம் என்று சொல்வதை மேதகு ஆளுநர், மாண்புமிகு அமைச்சர் என்பது போல் மகிழ்வாக உணர்ந்தாலும் அவரை அறியாமலேயே அவருக்குள்ளிருக்கும் அந்த ஆழ்மன ஏக்கமும் தாழ்வு மனப்பான்மையும்தான் அவரை மாப்பிள்ளை வீட்டாரிடத்தில் தன்னை அட்டெண்டர் என்று அறிமுகப்படுத்திக்கொள்வதில் தயக்கத்தை உருவாக்கியுள்ளது. அதை கதாசிரியர் நேரடியாக சொல்லவில்லை என்றாலும் ஆறுமுகத்தின் ஆதங்கத்தின் மூலம் நம்மை உணரச் செய்துவிடுகிறார்.

ஆறுமுகத்தின் ஆசை தவறென்று சொல்வதற்கில்லை. இத்தனை வருடங்கள் அமைதியாக இருந்துவிட்டு இப்போதுதானே தன் ஆசையை ஆதங்கத்தை வெளியிடுகிறார். அதுவும் யாருக்காக? தன் மகளுக்காக. ஒரு அட்டெண்டர் என்றால் மாப்பிள்ளையும் மாப்பிள்ளை வீட்டாரும் தன்னை மதிப்பார்களா? உரிய மரியாதையைக் கொடுப்பார்களா? என்பதை விடவும் தன் மகள் வாழப்போகும் இடத்தில் ஒரு அட்டெண்டரின் மகள்தானே என்ற ஏளனத்தோடு நடத்தப்பட்டுவிடக் கூடாது என்ற கவலையும் கூடுதல் காரணம் என்று தோன்றுகிறது.

அதை மிகச்சரியாகப் புரிந்துகொண்ட மானேஜரை நாம் பாராட்ட வேண்டும். மானேஜரின் கதாபாத்திரம் மிக அருமையாக வடிவமைக்கப்பட்டுள்ளது. சாதாரணமாக எரிந்துவிழும் கடுகடுக்கும் மானேஜர்களையே கதைகளில் பார்த்த நமக்கு இப்படி ஒரு அனுசரணையாக அதுவும் ஒரு அட்டெண்டரிடம் கனிவாகப் பேசும் மானேஜர் நம்மைக் கவனிக்க வைக்கிறார். வேலை நேரம் முடிந்து எல்லோரும் வெளியேறிய பின் மானேஜரும் வீட்டுக்குக் கிளம்பும் அவசரத்தில் இருப்பார். அன்றையப் பணி முடித்த சோர்வும் காணப்படும். அந்நிலையிலும் ஆறுமுகத்திடம் நிதானமாகப் பேசி அவரது மகள் திருமணத்துக்கு என்னென்ன தேவை என்று யோசித்து கேட்கிறார். பணமாகட்டும், பத்திரிக்கை அடிப்பதாகட்டும் எல்லாவற்றையும் தானே செய்துதருவதாகச் சொல்கிறார். அவர் எதிர்பார்க்காத ஒரு விஷயத்தை ஆறுமுகம் சொல்லும்போது அதிலிருக்கும் நியாயத்தை உணர்ந்து உடனடியாக ஆகவேண்டியவற்றை செய்து ஆறுமுகத்தின் ஆசையை நிறைவேற்றுகிறார். அலுவலகத்தில் ஒரு கடைநிலை ஊழியர் என்றாலும் அவரது நியாயமான கோரிக்கையை நிறைவேற்றும் முதலாளியின் குணாதிசயம் நம்மை ஈர்ப்பதில் வியப்பென்ன?

கதையின் மூன்றாவது கதாபாத்திரம் ஆறுமுகத்தின் சம்பந்தி. உலகவியலைப் புரிந்துகொண்ட மாமனிதர். எதை நினைத்து ஆறுமுகம் கவலைப்பட்டாரோ அதை மிகச்சரியாக புரிந்துகொண்டதோடு ஆறுமுகத்தின் மன வருத்தத்தையும் தன் வருடும் வார்த்தைகளால் போக்கிவிடுகிறாரே. ஆறுமுகத்தைப் போலவே அவரும் கடைநிலையிலிருந்து கஷ்டப்பட்டு நல்ல நிலைக்கு முன்னேறியிருக்கவேண்டும். அவருடைய அப்பா காலத்து நிகழ்வைக் குறிப்பிடுவதொன்றே சான்று. அவர் சொல்வது போல் மனசாட்சிக்கு விரோதமான காரியமெதுவும் செய்யாமல் நியாயமான முறையில் உழைத்துப் பிழைக்கும் மனத்துக்கு வந்தனை செய்து வணங்கவேண்டுமன்றோ? எந்தத் தொழிலாய் இருந்தால் என்ன? செய்யும் தொழிலே தெய்வம் அல்லவா?

ஆறுமுகத்தின் வருத்தம் போக்கும் அலுவலக மானேஜர், எதிர்கால சம்பந்தி ஆகிய இரண்டு கதாமாந்தர்களின் பாத்திரப்படைப்பு வெகு அற்புதம். ஆறுமுகத்திடம் அவர்கள் புரிதலுடனும் பரிவுடனும் பழகும் சூழல் நம்மை நெகிழச்செய்கிறது. ஆறுமுகம் போன்றவர்களின் தாழ்வுமனப்பான்மையைப் போக்கும் விதமாக தன்னாலான காரியங்களை ஆற்றும் இருவரும் போற்றப்படவேண்டியவர்கள். ஆக மொத்தம் மனத்துக்கு இதமானதும், சகமனிதனுக்கு சரியான மதிப்பளிப்பதும்,வாழ்க்கையின் யதார்த்தத்தை அப்படியே ஏற்றுக்கொள்ளச் செய்யும் துணிவைத் தருவதுமான அருமையான கரு. கதாசிரியருக்குப் பலமான பாராட்டுகள். 

-oOo-

Thanks a Lot, Madam.

- vgk  

 

மனம் நிறைந்த பாராட்டுக்கள்.

அன்பான இனிய நல்வாழ்த்துகள்.

    

அனைவருக்கும் இனிய 

கோகுலாஷ்டமி நல்வாழ்த்துகள்

    

முதல் பரிசினை  முத்தாக

வென்றுள்ள மற்றொருவர்

 Mr.. E.S. SESHADRI

அவர்கள்

 

முதல் பரிசினை முத்தாக வென்றுள்ள

திரு.

 E.S. சேஷாத்ரி 

  

அவர்களின் விமர்சனம் இதோ

இந்தக் கதை வாயிலாகக் கதாசிரியர் பின்வரும் கருத்துகளை நம் மனதில் ஆழமாகப் பதிவு செய்துவிடுகிறார்.

வாழ்வாதாரத்திற்கு ஒருவர் நேரிய வழியில் பொருளீட்டி, பொய் புரட்டின்றி வாழ முற்பட்டு, அதற்காகப் பணிசெய்யும்போது, தன் பதவி குறித்துத் தாழ்வு மனப்பான்மையை எந்தக் காலகட்டத்திலும் கொள்ளக்கூடாது.

ஒரு நல்ல நிர்வாகி தன்னிடம் பணியாற்றும் கடைநிலை ஊழியரின் கருத்துக்களைக் கூடக் கேட்டறிந்து, அதில் ஏற்புடையவற்றைப் பரிசீலித்து ஆவன செய்ய முயன்றால், அந்த அலுவலகத்தில் பணியாற்றும் ஊழியர்களிடத்தில் நன்மதிப்பைப் பெறுவதோடு மட்டுமன்றி, அந்தக் கம்பெனியோ அல்லது அலுவலகமோ ஒரு நல்ல உயர்வைப் பெறும் என்பதில் ஐயமில்லை.

பாத்திரத்தை மனதில் பதிய வைப்பதில் ஆசிரியரின் திறன். அட்டெண்டர் ஆறுமுகத்தின் தோற்றத்தை நான்கே வரிகளில் நயம்பட உரைப்பதன் மூலம் வெளிப்படுகிறது..

1978ல் பணிக்குச் சேர்ந்து, 1988ல் தனக்குத் திருமணம் நடைபெற்ற போதும் “அட்டெண்டர் ஆறுமுகம்” என்று அடைமொழியுடன் தன்னை அனைவரும் அழைப்பதைப் பெருமையாக எண்ணிய அவரின் மனதில், தன் பெண்ணுக்கு வரன் தேடும் போதுதான் தன் பதவி குறித்த தாழ்வு மனப்பான்மை அவருக்குள் தோன்றியிருக்கிறது.

என்னதான் மகளின் திருமணத்திற்கான பணம். நகை நட்டு, பாத்திரம் பண்டம் ஆகியவற்றை சேர்த்து வைத்திருந்தாலும் தன் பதவி குறித்து ஒரு தாழ்வு மனப்பான்மை மற்றும் மன உளைச்சல் அவருக்குள் இருப்பதை அவருடைய உரையாடல் மூலம் உணரமுடிகிறது.

பதவி பூர்வ புண்ணியானாம் என்று கூறுவார்கள். நம் கதாநாயகன் ஆறுமுகம், “அட்டெண்டர் ஆறுமுகம்” ஆனது அவரின் பூர்வ ஜென்மப் புண்ணியமே. ஒரு வேலையில் அமர்ந்து, இவ்வளவு நாட்கள் பணிபுரிந்த பின்னர் அவருக்குள் தன் பதவி குறித்து ஒரு தாழ்வு மனப்பான்மை ஏற்பட்டது அவசியமில்லாததாகவே தோன்றுகிறது.

அதே நேரத்தில், பள்ளிப்படிப்பு அதிகம் இல்லையென்றாலும், தனது முப்பத்தாறு ஆண்டு பணி அனுபவத்தால் அந்த அலுவலகத்தின் அத்தனை வேலைகளையும் அறிந்த, பொது அறிவு அதிகம் பெற்ற ஆறுமுகத்திற்குப் பதவி உயர்வின் மீதிருந்த ஏக்கம் நியாயமானதாகவும் தோன்றுகிறது.

அந்த ஏக்கத்தின் தாக்கத்தை உணர்ந்தவராகிறார் அந்த அலுவலகத்தின் மேனேஜர். நல்லதொரு நிர்வாகிக்கான பண்புகள் நிறைந்தவராகக் கதாசிரியர் அந்தப் பாத்திரத்தைப் படைத்தது பாராட்டுக்குரியது.

மனிதாபிமானத்துடன் அதற்கு உடனடியாக ஆவன செய்து, 10, 20 மற்றும் 30 ஆண்டுகள் பணியாற்றியவர்களுக்கு, அதற்குத் தகுந்தவாறு பதவி உயர்வு அளித்தது ஒரு நல்ல நிர்வாகத்தின் பண்பினை உணர்த்துவதாக அமைக்கப்பட்டுள்ளது.

நல்லார் ஒருவர் உளரேல் அவர் பொருட்டு எல்லார்க்கும் பெய்யும் மழை என உரைத்த வான்புகழ் வள்ளுவனின் வாக்கினை மெய்யாக்குதல்போல் ஆறுமுகத்தின் கோரிக்கையால் அனைவரும் பதவி உயர்வு பெற்றனரோ?

என்னதான் பதவி உயர்வை அடைந்தபோதும் அடைமொழியுடன் அழைக்கப்படுவதை மாற்ற முடியாமல் போகிறது. இந்த நேரத்தில் நம் கதாநாயகனுக்கு உண்மையை உணர்த்தும் விதத்தில் சம்பந்தி ஆகப் போகிறவரின் தொலைபேசி உரையாடல் அமைகிறது.

அவரது கருத்தாக ஆசிரியர் தம் கருத்தினை அழகாகப் பதியவைக்கிறார். அனைவரையும் அதை ஆமோதிக்கவும் வைத்துவிடுகிறார்.

இன்பம் என்பது துன்பத்தோடு கூடியது. வாழ்வில் இன்பத்திற்கு பணமும் அவசியம். தேவைக்கேற்ப பொருளீட்ட எந்தப் பணியில் இருந்தாலும் திறம்பட செயலாற்றி, நேரிய வழியில் செயல்பட்டு நம் கடமையில் தவறாது இருத்தல் ஒன்றே போதுமானது. பிறர் நம் பதவி குறித்தோ, செயல் குறித்தோ விமர்சிப்பதைப் பொருட்படுத்த வேண்டிய அவசியம் இல்லை.

உள்ளத்தனையது உயர்வு. எனவே தாழ்வு மனப்பான்மை அகற்றி, திறம்பட செயலாற்றி வரும் வாய்ப்புகளைத் தவறவிடாமல் பயன்படுத்தினால் உயர்வு நிச்சயம் என்பதை எளிமையான கதாபாத்திரங்களின் துணைகொண்டு, கோர்வையாகவும், ஆழமாகவும் உணர்த்திச் செல்கிறார்.

கதை திருமணத்தோடு சுபமாக முடிக்கப்படுகிறது. ஆறுமுகத்தின் மன உளைச்சல் விலகி மகிழ்வும் தெளிவும் பிறக்கிறது. கதையின் முடிவில் மகிழ்வது அவர் மட்டுமல்ல. நாம் அனைவரும் தானே! இத்தகைய கதையைப் படைத்த கதாசிரியருக்கு என் உளமார்ந்த நன்றி!

Thank you very much ....

My Dear E.S. Seshadri Sir ! 

- vgk

  

மனம் நிறைந்த பாராட்டுக்கள்.

அன்பான இனிய நல்வாழ்த்துகள்.  

      

 

Mr. E.S. SESHADRI     

VGK-25 TO VGK-29

  

   

 

  

   

முதல் பரிசினை முத்தாக வென்றதுடன்


தனது இரண்டாவது ஹாட்-ட்ரிக் பரிசினை 

ஐந்தாம் சுற்றிலும் தக்கவைத்துக் கொண்டுள்ளார்.

காரஞ்சன் (சேஷ்) 

மனம் நிறைந்த பாராட்டுக்கள் 

அன்பான இனிய நல்வாழ்த்துகள்

 Hat-Trick Prize Amount will be fixed later 

according to his Continuous Further Success in VGK-30.  

 

    

  

   

மிகக்கடினமான இந்த வேலையை

சிரத்தையுடன் பரிசீலனை செய்து

நியாயமான தீர்ப்புகள் வழங்கியுள்ள 

நடுவர் அவர்களுக்கு என் நன்றிகள்.

நடுவர் அவர்களின் வழிகாட்டுதல்களின்படி

முதல் பரிசுத்தொகை இவ்விருவருக்கும்

சரிசமமாகப் பிரித்து வழங்கப்பட உள்ளது

.

இந்தப் போட்டியில் பரிசு பெற்றுள்ள

மற்றவர்கள்  பற்றிய விபரங்கள்  

தனித்தனிப் பதிவுகளாக பல மணி நேர 

இடைவெளிகளில் வெளியிடப்பட்டுள்ளன.

இணைப்புகள் இதோ:


http://gopu1949.blogspot.in/2014/08/vgk-29-03-03-third-prize-winner.html

http://gopu1949.blogspot.in/2014/08/vgk-29-02-03-second-prize-winners.html

காணத்தவறாதீர்கள் !

அனைவரும் தொடர்ந்து

ஒவ்வொரு வாரப்போட்டியிலும் 

உற்சாகத்துடன் பங்கு கொண்டு 

சிறப்பிக்க வேண்டுமாய் 

அன்புடன் கேட்டுக்கொள்கிறேன்.

oooooOooooo

இந்த வார சிறுகதை 


விமர்சனப் போட்டிக்கான 

இணைப்பு: 

http://gopu1949.blogspot.in/2014/08/vgk-31.html

கதையின் தலைப்பு:

 VGK-31 

     முதிர்ந்த பார்வை    

விமர்சனங்கள் வந்து சேர இறுதி நாள்:

வரும் வியாழக்கிழமை 

21.08.2014

இந்திய நேரம் 


இரவு 8 மணிக்குள்.

என்றும் அன்புடன் தங்கள்

        வை. கோபாலகிருஷ்ணன்