VGK-34 / 01 / 03 - FIRST PRIZE WINNERS - பஜ்ஜீன்னா .... பஜ்ஜி தான் !

 

’சிறுகதை விமர்சனப்போட்டி’ முடிவுகள்

கதையின்  தலைப்பு :

 VGK-34  

 ’ பஜ்ஜீன்னா .... 

 பஜ்ஜி தான் !’  

இணைப்பு:

ttp://gopu1949.blogspot.in/2014/09/vgk-34.html

   

 

    

தமிழ்ச் சிறுகதை உலகின் திருப்புமுனையாக இருந்த சிறுகதைச் சக்ரவர்த்தி புதுமைப்பித்தனின் சிறுகதையைத் தான் படிக்கிறோமோ என்று திகைக்க வைக்கும் ஆரம்பம்.   அந்த ராட்சஸ பம்ப் ஸ்டெளவ் பற்ற வைத்து பரபரவென்று எரிகையில் அந்த ஓசையை உணருகிற மாதிரியேவான எழுத்து. எண்ணெய்க் கொப்பரையின் ஃபர்னஸ் அனல் நம் மேலேயே அடிக்கிற மாதிரி இருக்கிறது. பார்வை லென்ஸ் ஒன்றையும் விட்டு வைக்காமல் பார்த்து ரசித்து உள்வாங்கியது எழுத்தாய் வெளிப்பட்டிருக்கிறது.  தவம் கிடந்தாலும் எல்லோராலும் இந்த அளவுக்கு நேரேட் பண்ண முடியாது என்பது வாஸ்தவம் தான்.

 

     - ஜீவி    

     

மேற்படி ‘சிறுகதை விமர்சனப்போட்டி’க்கு 

மிக அதிக எண்ணிக்கையில் 

பலரும் மிகுந்த ஆர்வத்துடன் பங்குகொண்டு 

வெகு அழகாக விமர்சனங்கள் 

எழுதியனுப்பி சிறப்பித்துள்ளனர். 

அவர்கள் அனைவருக்கும் 

என் மனமார்ந்த இனிய அன்பு நன்றிகள்.  

நடுவர் திரு. ஜீவி

நம் நடுவர் அவர்களால் 

பரிசுக்குத் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டுள்ள

விமர்சனங்கள் மொத்தம் :

ஐந்து

இந்தப் பரிசுகளை வென்றுள்ள  ஐவருக்கும் நம் பாராட்டுக்கள் + 

மனம் நிறைந்த இனிய  நல்வாழ்த்துகள். 

  

மற்றவர்களுக்கு: 

    

முதல் பரிசினை முத்தாக

வென்றுள்ள விமர்சனம் - 1

பஜ்ஜினா பஜ்ஜிதான்' என்றத் தலைப்பைப் படித்துவிட்டு சுவாரசியமான நகைச்சுவைக் கதையாக இருக்கும் என்று தொடர்ந்து படித்தால், கணிப்பில் பாதி சரி என்பது விரைவில் புரிந்து விடுகிறது. சுவாரசியமான கதை. சிரிப்புக்குப் பதில் சீரியஸ். 

கதையென்று பெரிதாக எதுவும் இல்லை. புடலங்காய். சிறிதாகக் கூட எதுவும் இல்லை. பின்னே? 

கடன் தர விரும்புகிறார் ஒருவர். 'கடன் வேண்டாம், இருக்கும் நிலையே போதும்' என்று மறுத்து விலகுகிறார் இன்னொருவர். அவ்வளவு தான். அரை வரி கூட இல்லை.

இதையெல்லாம் கதை பண்ணுகிறாரே கோபாலகிருஷ்ணர், வொய்? நியாயமா, நீங்களே சொல்லுங்கள்?

சாதாரண நிகழ்வுகளைச் சிறுகதையாக்கும் நகாசு பற்றி இனிப் புலம்பவோ வியக்கவோ போவதில்லை. இது கதாசிரியரின் கற்பனை ரேகை. இது தான் இவர் முத்திரை. பிடித்தால் படி, பிடிக்காவிட்டால் நடையைக் கட்டு என்று எனக்கு நானே அறிவுரை சொல்லிக்கொண்டாலும் 'இது என்னய்யா இது! இவருக்கு மட்டுமே தெரிந்த அக்கிரம வித்தையாக இருக்கிறதே?' என்று ஒரு கணம், ஒரு கணமாவது, கழிவிரக்கத்தோடு சலிக்காமல் இருக்க முடியவில்லை.

கடன் குடியைக் கெடுக்கும் - இந்த போதனை கதை(?)யின் வேராக இழைந்திருக்கிறது. நேற்றைய நாளைய என்று எந்தக் காலத்துக்கும் பொருந்தும் என்றாலும், இன்றைய வணிக யுகத்துக்கான மிக முக்கியமான போதனைகள் மூன்று உண்டென்றால், அவற்றில் முதலிரண்டு 'கடன் வாங்காதே' என்பதே. மூன்றாவது, 'கடன் கொடுக்காதே' என்பதாகும் :-).

இதை ஒரு மிகச் சிறிய கதை வழியாக மிக அழுத்தமாகச் சொல்லியிருக்கிறார். 

கருணை என்பது வானிலிருந்து விழும் தேன்துளி போன்றது. இருமுறை ஆசீர்வதிக்கப்பட்டது கொடுப்பவருக்கும் ஆசி. பெறுபவருக்கும் ஆசி. இது அந்த சேக்கண்ணாத்தை சொன்னது.

கடனும் ஒருவகையில் அப்படித்தான். என்ன வித்தியாசம்? இது வானிலிருந்து விழும் சேற்று நீர் போன்றது. இருமுறை சபிக்கப்பட்டது. கொடுப்பவருக்கும் சாபம். பெறுபவருக்கும் சாபம். இது இந்த பேக்கண்ணாத்தை சொன்னது.

கடன்பட்டார் நெஞ்சம் பற்றி கம்பனிலிருந்து சேக்கண்ணாத்தை வரை நிறைய பேர் சொல்லியிருக்கிறார்கள். அதற்குப் பிறகும் நிறைய பேர் சொல்லியிருக்கிறார்கள். 

கடன்படுவது ஏறக்குறைய அடிமையாவது போல. ஒரு விதத்தில் அடிமைத்தனத்தை விடக் கொடுமை. கடன் பட்ட சுமையை காலம் முழுதும் சுமக்க வேண்டிய அவமானம் கடன் பட்டவருக்கே தெரியும். வாழ்க்கையில் கடன் படாமல் வாழ்வதில் இருக்கும் நிம்மதியும் சுதந்திரமும் எத்தனை அடிபட்டாலும் அழுதாலும் புரிவதில்லை. வாழ்வின் முக்கிய வரம் கடனில்லாமல் வாழ்வதே. இதைத் திரும்பத் திரும்பக் கடைசி பத்திகளில் சொல்கிறார் கதாசிரியர். படிக்கையில் அப்படியே மூழ்கிவிட்டேன். ஒரு சில இடங்களில் 'என்னைப் பற்றிச் சொல்கிறாரே, இவருக்கு எப்படி விஷயம் தெரிந்தது?' என்ற பயமே வந்துவிட்டது.

இலக்கை நோக்கிக் கேமரா நகரும் வித்தை போல கதையின் தொடக்கத்தில் பஜ்ஜிக்கடைக்கு இன்னொரு பார்வை வழியாக அழைத்துச் செல்லும் உத்தி பிடித்தது. சாலை, முச்சந்தி, கோவில், இஸ்திரிபெட்டிக்காரர் என்று அங்கே இங்கே நகர்ந்த கதைக்கேமரா பஜ்ஜிக் கடை முன் நிற்கிறது. பஜ்ஜிக்கடைகளுக்குச் சென்று எத்தனையோ முறை வாழைக்காய் வெங்காயம் என்று பஜ்ஜிகளை வாங்கி பகாசூரம் செய்திருக்கிறேனே தவிர இது வரை கடையில் நடக்கும் நிகழ்வுகளில் கவனம் செலுத்தியதில்லை. தெருவோர பஜ்ஜிக் கடைகளில் இத்தனை தொழில் நுணுக்கம் இருக்கிறதா என்று வியக்க வைத்தது கதாசிரியரின் விவரணை. பஜ்ஜி போட ஒருவர், பஜ்ஜி போட உதவி மற்றும் வணிக மேற்பார்வைக்கு ஒருவர் என்ற இரு நபர் ஆபரேஷனை மிக நுணுக்கமாக விவரித்திருக்கிறார். ஒரு பெருநகரின் நாற்சந்தியில் நிற்பது போன்ற பிரமையை உண்டாக்கியது. பஜ்ஜிக் கடையின் காய்ந்த எண்ணை மணம் கூட வந்தது என்று சொல்வேன். கதைக்கரு சொற்பமாக இருந்தால் இத்தகைய விவரங்களில் நகர்த்த அதிகத் துணிச்சல் வேண்டும். கதாசிரியரிடம் இருக்கிறது. விவரங்களின் நேர்மை சுவாரசியத்தைக் கூட்டுகிறது.

'சரி, பஜ்ஜிக்கடையில் ஏதோ நிகழப் போகிறது' என்று நினைத்தால் மெதுவாக வருகிறார் கதாநாயகர். வங்கி மேலாளர். பஜ்ஜிக்கடையில் புலப்படும் உழைப்பும் முனைப்பும் இந்த வங்கி மேலாளரைக் கவர்கிறது. பஜ்ஜிக்கடை வளர விரும்புகிறார். பண உதவி செய்ய விரும்புகிறார். 

ஆ! இதெல்லாம் நடக்கிற காரியமா? எந்த வங்கி மேலாளர் இப்படி சிறுதொழில் வளர்ச்சியில் அக்கறை எடுத்துக் கொள்கிறார்? 'இதென்ன கூத்தாக இருக்கிறதே' என்று வியந்தாலும், வங்கி மேலாளரின் மனநிலை புரிந்து மனமார வாழ்த்தத் தோன்றியது. என் வாழ்வில் இது போன்ற வங்கி மேலாளர்களை ஏன் சந்திக்கவில்லை என்று விதியை நொந்து கொள்ளத் தோன்றியது.

கதாசிரியர் விதியையும் விடவில்லை. தொழில் வாய்ப்பைப் பற்றி இப்படி எழுதியிருக்கிறார்:

"அவரவர் தலைவிதிப்படி, அவரவர் விருப்பப்படி,  அவரவருக்கு ஏதோ ஒரு உத்யோகம் அமைகிறது. நாம் அதில் முழு ஈடுபாட்டுடன், உண்மையாக உழைத்து, திறமையை வளர்த்துக் கொண்டால், வாடிக்கையாளர்களைத் திருப்திப்படுத்த முடிகிறது. அவரவர் வேலைகள் பழக்க தோஷத்தினால், அவரவருக்கு சுலபமானதாகவும், மற்றவர்கள் பார்வைக்கு அதே வேலை மிகக் கடினமானதாகவும் நினைக்கத் தோன்றுகிறது." 

விதியில் எனக்கு நம்பிக்கை இல்லாவிட்டாலும், இந்த ரீதிச் சிந்தனைகள் மனதில் ஓடியதுண்டு. ஓடுவதுண்டு. என்னை விட பல வகைகளில் குறைந்த தகுதியுடையவர்கள் எப்படி என்னை விட மேலான வாழ்க்கையும் தொழில் முறை வெற்றியும் செல்வமும் செல்வாக்கும் பெறுகிறார்கள் என்று நினைப்பதுண்டு. 'என்னைப் பற்றி இப்படி சிலர் நினைக்கலாமே?' என்ற நினைப்பு வந்தவுடன் இத்தகைய சிந்தனைகளின் கண்மூடித்தனம் உடனே விலகிவிடும் என்றாலும், முற்பிறவிப் புண்ணியம், விதி என்ற போர்வையில் அவ்வப்போது என் இயலாமை மற்றும் தோல்விகளை மூட எண்ணுவதுண்டு. 

கதாசிரியர் வெளிப்படையாகவே சொல்லியிருக்கிறார். 'உத்யோகம் அமைவதெல்லாம் இறைவன் கொடுத்த வரம்' என்கிறார். 

விதிப்படி கிடைத்த பஜ்ஜிக் கடைத் தொழிலை வெற்றிகரமாகச் செய்து வரும் முதலாளிக்கு உதவி செய்ய எண்ணிய வங்கி மேலாளர், அட்டெண்டர் ஆறுமுகம் (அந்த முகமா இந்த முகம்? ஒரு கதைமாந்தரை இன்னொரு கதையில் புகுத்துவது எனக்கும் பிடிக்கும்), வழியாக கடை முதலாளிக்கு செய்தி அனுப்புகிறார். ஆறுமுகம் வேறுமுகத்தோடு திரும்புகிறார். வாடிக்கையாளர்களைக் கவனிக்கும் பணியில் ஈடுபட்டிருப்பதால் முதலாளி வங்கி மேலாளரைப் பார்க்க முடியாமல் போனதாகச் சொல்கிறார் ஆறுமுகம்.

இங்கே ஒரு ஆச்சரியம். பஜ்ஜிக்கடை முதலாளி பற்றிய முதல் அபிப்பிராயம் இந்த இடத்தில் ஏற்படுகிறது. முதல் கணிப்பு முக்கிய கணிப்பு என்பது போல, முதல் கணிப்பிலேயே ஒரேயடியாக உயர்ந்து விடுகிறார் பஜ்ஜிக்கடை முதலாளி. 'வாடிக்கையாளரைக் கவனிப்பதை விட எதுவும் முக்கியமில்லை' என்ற சேவை மனப்பாங்கு எத்தனை பேரிடம் இருக்கிறது? வியாபார நுணுக்கம் இங்கே இந்த இடத்தின் இந்த வரிகளில் புதைந்திருக்கிறது நண்பர்களே. இதற்காக மேலாண்மைக் கல்லூரிகள் போய் படிக்க வேண்டியதில்லை. தொழில் வெற்றிக்கு வித்து இவை தான். உழைப்பு, முனைப்பு, வாடிக்கையாளர் மேலான மதிப்பு. இன்று போய் நாளை வருவதாக பஜ்ஜிக்கடை முதலாளி சொல்வது ரசிக்கவும் பாராட்டவும் வைத்தது.

வங்கி மேலாளர் வீட்டுக்கு மறுநாளோ பிறகோ வருகிறார் பஜ்ஜிக்கடை முதலாளி, அழைத்த விவரம் சொல்கிறார் மேலாளர். கடையை மேம்படுத்திப் பெருக்க வங்கியிலிருந்து நிதியுதவி செய்ய விரும்புவதாகச் சொல்கிறார். அவருக்குத் தெரியும், இந்தக் கடன் நிச்சயமாகத் திரும்பி வரும் என்று. இருந்தாலும் தொழில் தர்மத்தையும் சுயதர்மத்தையும் கலந்து அவர் உதவ முன்வருவதை ரசிக்கையில், பஜ்ஜிக்கடைக்காரர் பணால் என்று குண்டு போடுகிறார். 'கடன் வேண்டாம் சுவாமி' என்கிறார்.  

'ஏன் மறுத்தீர்கள்?' என்று கேட்டால், பஜ்ஜிக்கடைக்காரர் பகவத்கீதை சொல்கிறார்: 'என் கடமையைச் செவ்வனே செய்கிறேன். இதில் வரும் பலனை அனுபவிக்கிறேன். நிம்மதியும் திருப்தியும் கிடைக்கிறது. இதற்கு மேல் ஆசைப்படவில்லை. அகலக்கால் வைத்து அவஸ்தைப்பட விரும்பவில்லை'.

வாவ்!. 'என் உழைப்புக்கேற்ற ஊதியத்தில் நான் சந்தோஷமாக இருக்கிறேன்' என்ற அந்த பஜ்ஜிக்கடைக்காரர் மேலான மதிப்பு ஆகாயத்துக்குக் கொஞ்சம் மேலே போய்விடுகிறது.

நம்மில் எத்தனை பேர் இப்படி ஒரு தடவையாவது சொல்லியிருக்கிறோம்? நான் சொன்னதேயில்லை. என் வாழ்வின் கொள்கையே 'இன்னும் கொஞ்சம்' என்பது தான் என்ற நிலையில், பஜ்ஜிக்கடைக்காரர் சொன்னது பொட்டில் அடித்தது.

பஜ்ஜிக்கடையில் வேலை பார்க்கும் இருவரைப் பற்றித் தொடக்கத்தில் வரும்  விவரங்களை வைத்து இந்தப் பெரியவர் அவர்கள் இருவரில் ஒருவராக இருக்க முடியாது என்று தோன்றினாலும், உடனே அந்த எண்ணம் மறைந்து பஜ்ஜிக்கடை முதலாளி சொன்ன விவரங்கள் மனதில் நிற்கின்றன. தொடர்ந்து படித்தால் மேலாளர் பற்றியும் அறிய முடிகிறது. 

மேலாளருக்குக் கோபமோ அகங்காரமோ வரவில்லை. 'என்ன இவன், நான் கடன் கொடுத்தால் வேண்டாம் என்கிறானே?' என்று ஆத்திரப்படவில்லை மாறாக, பஜ்ஜிக்கடைக்காரர் பேச்சின் உண்மை உறைக்கிறது. மேலாளர் அகலக்கால் வைத்து ஐம்பது லட்சம் வரை இழந்தவர் என்ற உண்மை தூசு தட்டப்பட்டுத் தெளிவாகிறது. பஜ்ஜிக்கடைப் பெரியவர் போல போதுமென்ற மனம் தனக்கில்லாமல் போனதே என்ற மேலாளரின் ஏக்கம் நம்மையும் தொற்றிக் கொள்கிறது.

தொடர்ந்து வரும் போதனை வரிகளை நீங்களே படித்துக் கொள்ளுங்கள். சுருக்கமாக: கடன் வாங்காதீர்கள் அன்பர்களே!.

இடையில் விலைவாசி விவரம் வேறே. மூன்று ரூபாய்க்கு 192 பஜ்ஜி விற்ற நாள் போய் மூன்று ரூபாய்க்கு ஒரு பஜ்ஜி விற்கும் நாளில் வாழ்கிறோம்.

செய்தியின் சமகாலப் பொருத்தம் பற்றி இந்த இடத்தில் மீண்டும் சொல்ல வேண்டியிருக்கிறது.

'நேற்று நடந்து முடிந்த கதை. நாளை நடக்கவிருக்கும் கதை இன்று நிதரிசனக் கதை. நம் கையில் இருக்கும் கதை.. நேற்று வரலாறு, நாளை கனவு, இன்று மட்டுமே வாழ்வு' என்ற ரீதியில் வரும் அறிவுரைகள் ஒரு வகையில் உண்மை என்றாலும், சுலபமாகத் தவறாகப் புரிந்து கொள்ளக் கூடியவை.. இன்றைய நாளின் அவசரமும் அவசியமும் நம்மை அகலக்கால் வைக்கத் தூண்டுகின்றன. வைத்த பின் அல்லல். அவதி. நிம்மதியும் மகிழ்ச்சியும் மெள்ளக் கரைந்து போவதை அறியாமல், நாளை மறுநாள் அதற்கடுத்த நாள் என்று வருங்காலம் முழுவதையும் நாம் வைத்த அகலக்கால் அழித்துவிடுகிறது. இது மிக மிக மிகப் பெரிய உண்மை. எத்தனை சொன்னாலும் புரியாத மிக மிக மிகப் பெரிய உண்மை. 

கடன் வாங்காதீர்கள் என்பது செய்தியானாலும், வாங்குவது தவறு என்று கதாசிரியர் சொல்லவில்லை. கடன் வாங்கி அகலக்கால் வைத்து அதையும் சமாளிப்பவர்களைப் பாராட்டுகையில், கடன் வாங்கித் திண்டாடி வாழ்வின் சுவையை மறக்கும் பலரைப் பற்றியக் கவலையே கதையின் சாரம். ஒரு சமூக அக்கறைப் பார்வை. கதாசிரியரின் வெற்றி.

ஒரு வகையில் இது போன்ற கதைகள் கடவுள் போல. 

உண்டென்றால் உண்டு. கதையைக் காணோம் என்று நினைக்கலாம். கதையாகவும் பார்க்கலாம்.

வங்கி மேலாளரும் பஜ்ஜிக்கடை முதலாளியும் என் வாழ்க்கையில் வந்திருக்கலாமே என்ற ஏக்கத்துடன் முடிக்கிறேன்.

அப்பாதுரை

Thanks a Lot 
My Dear Appadurai Sir ! 
- Gopu

 

இந்த விமர்சனத்தை எழுதி அனுப்பியுள்ளவர்: 

 திரு.   அப்பாதுரை   அவர்கள்

 வலைத்தளம்: மூன்றாம் சுழி   

http://moonramsuzhi.blogspot.com

மனம் நிறைந்த பாராட்டுகள் +
அன்பான இனிய நல்வாழ்த்துகள்.

     

முதல் பரிசினை முத்தாக

வென்றுள்ள விமர்சனம் - 2

பஜ்ஜீன்னா பஜ்ஜிதான் – தலைப்பின் மூலம் கதையின் மையம் பஜ்ஜிதான் என்பது தெளிவாகிவிட்டது. கதையின் துவக்கம் முதல் எந்த வித நகாசு வேலைகளுமின்றி அழகாய் ஒரு மொட்டு விரிவதைப் போல பஜ்ஜிக்கடை இருக்குமிடம் பற்றிய அறிமுகமும் தொடர்ந்து பஜ்ஜி போடுபவரின் அறிமுகமும் கதாசிரியரின் வரிகளில் நம் மனக்கண் முன் மெல்ல மெல்ல விரிந்துகொண்டு போகின்றன.

குறுகலான தெருவொன்றின் ஓரமாய் ஒரு பஜ்ஜிக்கடை,  அதற்கு ஒரு முதலாளி, ஒரு தொழிலாளி, வாடிக்கையாளர் பலர், அந்தப் பலருள் ஒருவராய் நம் கதைசொல்லி.

கதைசொல்லியின் பார்வையில் பஜ்ஜிக்கடையின் தொழிலாளி மிகவும் பரிதாபத்துக்குரியவர். அவர் நெருப்பில் வெந்து வேலை செய்யும் அவதியைப் பார்த்தால் ஏசி குளிரூட்டப்பட்ட அறையில் பணி செய்யும் இவருக்கு, தான் வாங்கும் சம்பளம் அதிகப்படியோ என்ற சந்தேகமே வந்துவிடுகிறது. அவ்வளவு மெலுக்கான வேலை பார்க்கிறார் போலும்.

மைக்ரோ செகண்ட் பிசகினாலும் நஷ்டப்படக்கூடியதான வியாபாரத்தில் அஷ்டாவதானியாக அசாத்திய வேகத்துடனும், ஒரு ஜிம்னாஸ்டிக் கலைஞனைப் போன்ற நுட்பமான கவனத்துடனும் பஜ்ஜி போடுபவரைக் கண்முன் நிறுத்துகின்றன வர்ணனைகள். கதையின் பிரதான பாத்திரம் இவராகத்தான் இருக்கவேண்டும் என்ற யூகத்துடன் கதைக்குள் நுழைகிறோம் நாம். நம் யூகத்தைக் கலைத்து வேறு திக்கில் அழைத்துப் போகின்றன பின்னால் வரும் சம்பவங்கள்.

சுடச்சுட தாளில் வைத்து வழங்கப்படும் பஜ்ஜியின் அருமைபெருமைகளை விவரிக்க விவரிக்க வாசிக்கும் நமக்கும் நாவூறுகிறது. வாசிக்கும் நமக்கே இப்படியென்றால் நித்தமும் கண்பார்வையில் படும், பெருங்காய மணம் தூக்கலாய் நாசி துளைக்கும், பார்க்கவே உப்பலாய் முரட்டு சைஸில் கண்ணைப் பறிக்கும் பஜ்ஜி நம் கதைசொல்லியின் ஐம்புலன்களையும் ஆண்டு, தன் விசிறியாக்கியதில் வியப்பென்ன இருக்கிறது?

கதைசொல்லிக்கு அந்த தெருவோர பஜ்ஜிக்கடையின் பஜ்ஜி மீது உண்டான கிறக்கமே அதன் முதலாளி மீது ஒருவித இரக்கத்தை வரவழைத்துவிடுகிறது. சிறுதொழில் புரிவோருக்கு வங்கி மூலம் கடன் வழங்கும் பதவியில் இருக்கும் அவர் தானாகவே முன்வந்து பஜ்ஜிக்கடையின் முதலாளிக்கு உதவ விரும்புகிறார்.

எத்தனையோ பேர் அந்த பஜ்ஜிக்கடைக்கு வருகிறார்கள், வாங்குகிறார்கள், தின்கிறார்கள். எல்லோருக்குமா அந்த கடையின் முதலாளிக்கு உதவும் எண்ணம் வந்தது? வங்கி ஊழியரான நம் கதைசொல்லிக்கு மட்டும் அந்த எண்ணம் ஏன் வரவேண்டும்?

தெருவோரத்திலேயே தினமும் வியாபாரம் சூடுபறக்கிறது. கடை வைத்துவிட்டால் சொல்லவே வேண்டாம். வியாபாரம் பிய்த்துக்கொண்டு போகும். எவரையும் தொங்கிக்கொண்டிருக்கவேண்டிய அவசியமில்லாமல் கொடுத்த கடனும் தானாகவே வசூலாகிவிடும் என்று அவர் மனக்கணக்கு போட்டிருக்கலாம். வங்கி ஊழியர் அல்லவா?

வங்கியிலிருந்து அழைப்பு என்றதுமே பவ்யமாய் வந்து கைகட்டி நிற்காமல் வியாபாரத்துக்கும் வாடிக்கையாளர்களுக்கும் முன்னுரிமை கொடுக்கும்போதே பஜ்ஜிக்கடை முதலாளியான பெரியவரின் மனோபாவம் பிடிபட்டுவிடுகிறது. அவர் கையோடு வரமறுப்பதன் மூலம் தன் தொழிலுக்கு தரும் மரியாதையும், அழைக்க வந்த அட்டெண்டரிடம் நான்கு பஜ்ஜிகளைக் கொடுத்தனுப்பியதன் மூலம் வாடிக்கையாளரைப் பகைத்துக்கொள்ள விரும்பாத சாமர்த்தியமும் இந்த இடத்தில் அழகாக காண்பிக்கப்படுகிறது. அவரது முன்னேற்றத்துக்கான காரணிகள் என்னென்ன என்பதை கதாசிரியர் குறிப்பிடாமலேயே வாசகர்களாகிய நம்மால் புரிந்துகொள்ள முடிகிறது.

போதுமென்ற மனத்துடன் கிடைப்பதைக் கொண்டு திருப்தியான வாழ்க்கையை வாழ்வது ஒரு வரம். அந்த வரம் அந்தப் பெரியவருக்கு இனிதே வாய்த்திருக்கிறது.

எவ்வளவு கிடைத்தாலும் மேலும் மேலும் எதற்காவது ஆசைப்பட்டுக்கொண்டு எதிலும் திருப்தியுறாத வாழ்க்கை ஒரு போராட்டம். அப்போராட்ட வாழ்க்கையை வாழ்ந்து பார்த்து திருந்தாத, திருந்த முடியாத ஜென்மம் கதைசொல்லி. அதையும் அவர் வாயாலேயே சொல்கிறார்.

கடன் வாங்குவதை அவமானமாக எண்ணுபவர்கள் பற்றியும் கடன் வாங்குவதை பெருமையாக எண்ணுபவர்கள் பற்றியும் அடுத்தடுத்தப் பத்திகளில் நமக்கு விலாவாரியாய் விளக்கி, நமக்கெழும் சிந்தனைகளையும் இணைத்தெழுதி நாம் எழுதவேண்டிய சிரமத்தைக் குறைத்துவிட்டார் கதாசிரியர்.

சரி, பெரியவரின் சூழலுக்கு கடன் வாங்கி வியாபாரத்தை விரிவுபடுத்தவேண்டிய தேவை இல்லை. ஓரளவுக்கு பணம் சேர்த்துவிட்டார், குடியிருக்க வீடும் வாங்கிவிட்டார். இந்த வியாபாரத்தை நம்பிதான் அவர் வாழ்க்கை வண்டியை ஓட்டவேண்டிய அவசியம் இல்லை. அதனால் கடனை மறுத்துவிடுகிறார். நியாயம்தான். ஆனால் அந்த அஷ்டாவதானி? அவரைப் பற்றி பெரியவர் ஏன் யோசிக்கவே இல்லை? இத்தனைத் திறமைகளை வைத்துக்கொண்டு அந்த தொழிலாளி ஏன் இன்னும் அனலில் கிடந்து வேகவேண்டும்? கூட இரண்டு பேர்களை உதவியாளர்களாய் வைத்துக்கொண்டு சிரமத்தைக் குறைத்துக் கொள்ளலாமே! அதற்காகவாவது அவர் கடன் வாங்கி வியாபாரத்தை விருத்தியாக்கியிருக்கலாம் என்று எண்ணத் தோன்றுகிறது.

இப்போது மட்டும் என்ன? உண்மையிலேயே உதவி தேவைப்படும் யாராவது ஒருவருக்கு கடனுதவி வழங்கக் கோரியிருக்கிறாரே.. வங்கி ஊழியரின் கவனம் அந்த அஷ்டாவதானி மேல் திரும்பாமலா போய்விடும்? அந்தக் கடையின் பஜ்ஜிப்பிரியராயிற்றே… பஜ்ஜிக்கடையை ஜாம் ஜாம் என்று விஸ்தரிக்கும்வரை ஓயமாட்டார் என்று நம்புவோம். 

பஜ்ஜிக்குள் பொதுவாய் என்ன இருக்கும்? கதாசிரியர் சொல்வது போல் உருளைக்கிழங்கு, வாழைக்காய், கத்தரிக்காய், பெரிய வெங்காயம், குண்டு குடமிளகாய் போன்ற காய்கறிகள் இருக்கலாம். ஆனால் திருப்திகரமான வாழ்க்கையை வாழும் வழியை உள்ளே வைத்து சுவாரசியமாய்ப் பரிமாறப்பட்ட இந்த கதை பஜ்ஜியின் சுவையும் தனித்துவமான சுவைதான் அல்லவா?

-oooOooo-

Thanks a Lot 

Mrs. Geetha Mathivanan, Madam ! 

- Gopu

  

இந்த விமர்சனத்தை எழுதி அனுப்பியுள்ளவர்: 

திருமதி. 

கீதா மதிவாணன் 

அவர்கள்

வலைத்தளம்: கீதமஞ்சரி
geethamanjari.blogspot.in 

மனம் நிறைந்த பாராட்டுகள் +

அன்பான இனிய நல்வாழ்த்துகள்.

     

 

முதல் பரிசினை முத்தாக வென்றதுடன் 

நான்காம்  ஹாட்-ட்ரிக் வெற்றியினை 


இறுதிச்சுற்றான  ஆறாம் சுற்றுவரை  


தக்க வைத்துக்கொண்டு 


சாதனை புரிந்துள்ளார்கள்

திருமதி 

 கீதா மதிவாணன்  

அவர்கள்  

VGK-29 TO VGK-34

 

  

 

  

  

திருமதி 

 கீதா மதிவாணன்  

அவர்களின்  

ஒரு சில சிறப்புச் சாதனைகள்:

1. இது இவர்கள் அடித்துள்ள நான்காவது ஹாட்-ட்ரிக் வெற்றியாகும்.

2. இது HIGHEST HAT-TRICK பரிசுடன் கூடிய 

இவர்களின் மூன்றாவது HAT-TRICK வெற்றியாகும்.

3. மிகப்பெரிய  முரட்டு ’ஹாட்-ட்ரிக்’கிலேயே  

ஒரு ஹாட்-ட்ரிக் அடித்துள்ளது தனிச்சிறப்பல்லவா !  :))))))

4. இவர்களின் மற்ற மூன்று ஹாட்-ட்ரிக் பரிசு வெற்றிகளிலும் இல்லாத 

ஒரு விசேஷமும் இதில் உள்ளது. இந்த VGK-29 To VGK-34 ஆகிய  

ஆறு கதைகளுக்கும் இவர்கள் எழுதி அனுப்பியுள்ள

விமர்சனங்கள் அனைத்துமே தொடர்ச்சியாக 

இவர்களுக்கு ‘FIRST PRIZE' ஐ மட்டுமே ஈட்டிக்கொடுத்துள்ளன. 

5. இதுவரை நடைபெற்றுள்ள 34 [THIRTY FOUR]

விமர்சனப்போட்டிகளின் முடிவுகளின்படி

’முதல் பரிசு’ வென்றவர்களின் / பகிர்ந்து கொண்டவர்களின்

மொத்தம் 64 பெயர்கள் கொண்ட மிக நீண்ட பட்டியலில்,  

இவரே அதிகமுறைகள் முதல் பரிசினை 

வென்றுள்ளதாக / பகிர்ந்துகொண்டுள்ளதாக 

புள்ளிவிபரங்கள் அறிவிக்கின்றன. 


6. இதுவரை கிடைத்துள்ள VGK-01 to VGK-34 பரிசு முடிவுகளின் 

புள்ளிவிபரங்கள்  அடிப்படையில் இதுவரை ஒட்டுமொத்தமாக 

மிக அதிகமான பரிசுத் தொகையினைப் பெற்றுள்ளவர் இவரே 

என்றும் அறியப்படுகிறது. 


[இருப்பினும் இந்த ஓட்டப்பந்தயத்தில் இவரை அடுத்து சிலரும் 

ஸ்பீடாகவே ஓடி வருவதால், போட்டியின்  இறுதியில்

இந்தப்புள்ளிவிபரங்கள் சற்றே மாறக்கூடிய 

வாய்ப்புகளையும் நாம் எதிர்பார்க்கலாம்.]

7. இந்தப்போட்டியில் மேலும் உள்ள ஐந்து-ஆறு வாய்ப்புகளில் 

மீண்டும் இவர்கள் ஓர் ஹாட்-ட்ரிக் அடித்தாலும் ஆச்சர்யம் 

ஏதும் இல்லைதான். :)

 

 

    

எங்கள் ஊராம் திருச்சியில் பிறந்துள்ள

இந்தப்பொண்ணுக்கு 

 திருஷ்டி ஏதும் ஏற்படாமல் இருக்க 

ஹாரத்தி சுற்றப்படுகிறது.

 

மனம் நிறைந்த பாராட்டுக்கள்

அன்பான இனிய நல்வாழ்த்துகள்.



பிரியமுள்ள  

கோபு 

    

 

மிகக்கடினமான இந்த வேலையை 

சிரத்தையுடன் பரிசீலனை செய்து 

நியாயமான தீர்ப்புகள் வழங்கியுள்ள  

நடுவர் அவர்களுக்கு என் நன்றிகள்.


நடுவர் அவர்களின் வழிகாட்டுதல்களின்படி 

முதல் பரிசுக்கான தொகை

இவர்கள் இருவருக்கும் 

சரிசமமாக பிரித்து அளிக்கப்பட உள்ளது.

இந்தப் போட்டியில் பரிசு பெற்றுள்ள 

மற்றவர்கள்  பற்றிய விபரங்கள்  

தனித்தனிப் பதிவுகளாக பல மணி நேர  

இடைவெளிகளில் 

வெளியிடப்பட்டுள்ளன.

அதற்கான இணைப்புகள் இதோ:

http://gopu1949.blogspot.in/2014/09/vgk-34-03-03-third-prize-winner.html

http://gopu1949.blogspot.in/2014/09/vgk-34-02-03-second-prize-winners.html

காணத்தவறாதீர்கள் !

  

இந்த VGK-34 போட்டிக்கு வந்திருந்த விமர்சனங்கள் பற்றி 

நடுவர் திரு. ஜீவி அவர்களின் பொதுவான சில கருத்துக்கள் 

23.09.2014 செவ்வாய்க்கிழமையன்று

தனிப்பதிவின் மூலம் வெளியிடப்படும்.

காணத்தவறாதீர்கள் !

    

அனைவரும் தொடர்ந்து ஒவ்வொரு வாரப்போட்டியிலும் 

உற்சாகத்துடன் பங்கு கொண்டு  சிறப்பிக்க வேண்டுமாய் 

அன்புடன் கேட்டுக்கொள்கிறேன்.

oooooOooooo

இந்த வார சிறுகதை 


விமர்சனப் போட்டிக்கான 

இணைப்பு: 

http://gopu1949.blogspot.in/2014/09/vgk-36.html

கதையின் தலைப்பு:

VGK-36  

  ’எலி’ஸபத் டவர்ஸ்  

விமர்சனங்கள் வந்து சேர இறுதி நாள்:

வரும் வியாழக்கிழமை 


25.09.2014  


இந்திய நேரம் 


இரவு 8 மணிக்குள்.

என்றும் அன்புடன் தங்கள்

வை. கோபாலகிருஷ்ணன்