பிரார்த்தனை

பிரார்த்தனை

[அனுபவம்]

By வை. கோபாலகிருஷ்ணன்

-oOo-

சிறுவயது முதலே நான் மிகவும் பயந்த சுபாவம் உள்ளவன். அப்போது ஆறாம் வகுப்பு படித்து வந்தேன். வீட்டிலிருந்து பள்ளிக்கூடம் செல்லும் அந்த ஒரு கிலோ மீட்டர் பாதையில் அரை கிலோமீட்டருக்கு மேல் ரோட்டின் இருபுறமும் மட்டன் ஸ்டால்கள் அதிகம் இருக்கும்.  அவற்றைப் பார்க்காமல் யாரும் ரோட்டைக்கடந்து செல்ல முடியாது. 


கழுத்தறுபட்ட ஆட்டின் தலைகள் வரிசையாக அடுக்கப்பட்டிருக்கும். தோலிரிக்கப்பட்ட உடல் பகுதி முழுவதும் ஆங்காங்கே தொங்க விடப்பட்டிருக்கும். 


சுமார் நாலடி உயரமும் இரண்டடி விட்டமும் உள்ள மிகப்பெரிய மரத்தின் பகுதியொன்று ஒவ்வொரு கடையின் நடுவேயும், பலிபீடம் போல நட்டு வைக்கப்பட்டிருக்கும். 


சாணை பிடிக்கப்பட்ட நீண்ட அரிவாள், கத்திகள் என ஆங்காங்கே ரத்தக்கரைகளுடன் காணப்படும். சுருட்டை முடியும், முரட்டு மீசையும், சிவந்த கண்களுமாக, கொலை வெறிப்பார்வையுடன் அங்குள்ள ஆட்களைக் கண்டாலே எனக்கு மிகவும் பயமாக இருக்கும். 


பக்கவாட்டில் எங்கும் திரும்பாமல் சற்று வேகமாக நடந்து, மிகுந்த திகிலுடன் பள்ளிக்கோ அல்லது வீட்டுக்கோ ஓடிச்சென்று விடுவேன்.


ஒருசில சமயங்களில் கழுத்தறுபட்ட ஆட்டுத் தலைகளை நான் பார்க்க நேர்ந்து விட்டால், அவை தங்களின் கண்கள் மூலம் என்னிடம் ஏதோ  புலம்புவது போலத் தோன்றும். எனக்கு அவற்றின் நிலைமையைப் பார்க்க மிகவும் பரிதாபமாக இருக்கும்.


நல்ல வேளையாக இந்த ஜன்மாவில் ஆடாகப் பிறக்காமல், மனிதனாகப் பிறந்தோமே என நினைப்பதைத் தவிர வேறு எதுவும் என்னால் செய்ய முடியாது. சிறு வயதில் ஏற்பட்ட இந்த பயம் இன்றும் என்னைத் தொடர்ந்தே வருகிறது.


பக்குவமான வயதில் எனக்குத் திருமணம் ஆனது. மனைவி வீடு எங்கள் ஊரின் அருகேயுள்ள ஒரு கிராமம். திருமணம் ஆன புதிதில் அவர்கள் ஊரில் உள்ள கிராம தேவதையான சக்திவாய்ந்த அம்மனுக்குத் திருவிழா என்று அழைத்திருந்தனர். நானும் என் மனைவியை மட்டும் அங்கு விட்டுவிட்டு வந்துவிடலாம் என்று தான் புறப்பட்டுப்போனேன்.


பல்வேறு இடையூறுகளால் கடைசியாகத் திருநாள் நடந்து ஐந்து ஆண்டுகள் ஆகிவிட்டதாகவும், வருடாவருடம் மிகச்சிறப்பாக நடைபெற்று வந்த இந்தத் திருநாள், இந்த ஆண்டுதான் வழக்கப்படி மீண்டும் சிறப்பாக நடக்க இருப்பதாகவும் கூறினர். 


நான் போய்ச்சேர்ந்த அன்று அந்த ஊர்க்கோயிலில் காப்புக்கட்டாம். திருநாளுக்கு ஓரிரு நாட்களே இருப்பதால், அந்த ஊருக்குள் நுழைந்தவர்கள் யாரும், காப்புக்கட்டுக்குப் பிறகு ஊரை விட்டு வெளியேறக் கூடாதாம். 


ஏதேதோ ஐதீகம் சொல்லி என்னையும் அந்தக் குக்கிராமத்தில் இரண்டு நாட்கள் தங்க வைத்து விட்டனர். மிகவும் போர் அடிப்பதாக இருந்தும், புது மனைவி அருகில் இருந்ததால் ஏதோ ஒருவாறு சமாளித்து விட்டேன்.


திருநாளுக்கு முதல்நாள் இரவு கோயிலில் ஒரே கூட்டம். சுற்றுவட்டார கிராம ஜனங்கள் எல்லோரும் கூடிவிட்டனர். என்னையும் தூங்கவிடாமல் கோயிலுக்குக் கூட்டிச்சென்றனர். நாலு புறமும் வயல்களால் சூழ்ந்த வெட்ட வெளியின் நடுவே, அந்த அம்மன் கோயில் அழகாக அமைந்திருந்தது.


”நள்ளிரவில் ஏன் இப்படி எல்லோருமாகச் சேர்ந்து கோயிலுக்குப்போக வேண்டும்? அங்கு என்ன அப்படி விசேஷம்? என்றேன் நான். 


அம்மன் குட்டி குடிக்கப் போவதாகச் சொன்னார்கள். எனக்கு ஒன்றுமே புரியாமல் ஆட்டு மந்தைகளில் செல்லும் ஆடு போல நானும் அவர்களைப் பின்தொடர்ந்து சென்றேன்.


தாரை தம்பட்டையுடன் மேள தாளங்கள், வாண வேடிக்கைகள், இரவா பகலா என்று தெரியாதபடி மின் விளக்குகள் என கோயில் ஜகத்ஜோதியாக காட்சியளித்தது. அமைதியே உருவான அழகான அந்த அம்மனைக் கண் குளிர தரிஸித்தேன்.


என் மனைவியிடன் “அம்பாளை நன்கு தரிஸனம் செய்து விட்டோம், இப்போ வீட்டுக்குப் புறப்பட்டுப் போகலாமா?” என்றேன்.


”என்ன அவசரம்! சரியாக பன்னிரெண்டு மணிக்கு மேல் ஒரு மணிக்குள் தான் மருளாளி [பூசாரி] உடம்பில் அம்மன் ஏறிடுவாள். பிறகு தான் குட்டிகுடித்தல் நடைபெறும். அதுதான் இங்கே மிகவும் முக்கியமான நிகழ்ச்சி” என்றாள் என்னவள்.


எனக்கு அப்போதும் கூட குட்டிகுடித்தல் என்றால் என்னவென்றே ஒன்றும் சரியாக விளங்கவில்லை.


நேரம் ஆக ஆக மேளதாளங்களுடன் ஒரு சில ஆடுகளும், ஆட்டுக்குட்டிகளும், சந்தனம் மஞ்சள் குங்குமம் பூசப்பட்டு, கழுத்தில் மாலையிடப்பட்ட நிலையில் அங்கிருந்த, கோயில் தூண்களில் கட்டப்பட்டன.


மருளாளி என்று சொல்லப்படும் ஒருவர் கரும் பட்டு வேட்டி கட்டி, மாலை அணிந்து, உடல் பூராவும் சந்தனம் பூசப்பட்டு, தலையில் ஜரிகைத் தலைப்பாகைக் கட்டி அதிக சரக்கு ஏற்றியது போல ஒரு வித ஆட்டம் ஆடிய வண்ணம் வந்து சேர்ந்தார். 


மிகப்பெரிய வெள்ளிக்கிண்ணமும்,  சாணை பிடிக்கப்பட்ட மிக நீண்ட அரிவாளும் அம்மன் சன்னதிக்கெதிரில் பய பக்தியுடன் வைக்கப்பட்டன.


மருளாளியின் ஆட்டமும் ஓட்டமும் நிமிடத்திற்கு நிமிடம் அதிகரித்து வர, மேள தாளங்கள் அதற்கு ஏற்றார்போல முழங்கிட, கூட்டத்தினரிடம் ஒரு வித பரபரப்பு ஏற்பட்டு வரலானது.


அம்மன் மருளாளியின் உடம்பில் ஏறியதும் ஒரே துள்ளாகத் துள்ளிக் குதிப்பார். பிறகு ஆடுகளின் கழுத்துக்கள் இங்குள்ள புது அரிவாள்களால் ஒரே வெட்டாக வெட்டப்படும். சூடான பச்சை ரத்தம் இந்த வெள்ளிக்கிண்ணத்தில் ஏந்தப்படும். அப்படியே அதை அந்த அம்மன் மருளாளி மூலம் குடித்து விடுவாள். அந்த அரியக் காட்சியைக் காண கண் கோடி வேண்டும் என்று பேசிக்கொண்டார்கள், அங்கிருந்த பெரியவர்கள்.


இதை என் காதால் கேட்டதும் என் உடல் நடுங்கியது. உள்ளம் பதறியது. பள்ளிப்பருவ நாட்கள் நினைவுக்கு வந்து வாட்டியது.


அம்மனிடம் மீண்டும் சென்றேன். வாயில்லாப் பிராணிகளான இந்த ஆடுகளை, அம்மன் பெயரைச் சொல்லி கொல்வது மிகவும் அபத்தம் என்று முறையிட்டேன். அம்மனிடம் அவைகளை காப்பாற்றிடுமாறு மனமுருக வேண்டினேன். என் பிரார்த்தனைகளைப் புரிந்து கொண்ட அம்மன் என்னைப் பார்த்து புன்னகை புரிவதை உணர்ந்து கொண்டேன்.


வாடிய புல்லைக்கண்டு மனம் வாடிய வள்ளலார் வாழ்ந்த இதே பூமியில் உயிர்க் கொலைகளை எதிர் நோக்கி ஆவலுடன் இங்கு ஒரு கூட்டம்.


நேரம் ஆக ஆக மருளாளியின் ஆட்டமும் பாட்டமும் துள்ளலும் குறையத் தொடங்கியது. அவரிடம் இப்போது ஒரு வேகமோ ஆவேசமோ எதுவும் இல்லை. மணி அதிகாலை 3 ஆக, பொழுதும் விடியத் தொடங்கி விட்டது. மருளாளி சோர்ந்து போய் அம்மன் எதிரில் வந்து அமர்ந்து விட்டார். 


இந்த வருடமும் திருநாள் நிகழ்ச்சிகளை மிகச்சிறப்பாக ஏற்பாடு செய்திருந்தும், ’குட்டிகுடித்தல்’ நிகழ்ச்சி நடைபெறாமல் போனதில், ஏதோ குடிமுழுகிப்போனது போல அங்குள்ள ஜனங்கள் மிகவும் வருத்தத்துடன் தங்களுக்குள் பேசிக்கொண்டனர்.


“அம்மனுக்கு ஏதோ கோபம். அபசாரம் ஏதோ நடந்துள்ளது. ஆத்தா மன்னித்தருள வேண்டும்” எனக்கூறி ஜனங்கள் விழுந்து கும்பிட்டு விட்டுக் கலைந்து செல்ல ஆரம்பித்தனர்.


அப்பாவிகளான அந்த ஆடுகளும், குட்டிகளும் அவிழ்த்து விடப்பட்டன. நள்ளிரவு, தங்களுக்கு நடக்கவிருந்த பேராபத்து பற்றி ஏதும் அறியாமல் துள்ளிச்சென்ற அவற்றின் பார்வையில், என்னால் மட்டும் அம்மனின் கருணையைக் காண முடிந்தது.


மொத்தத்தில் அந்த அம்மனிடம் நான் வைத்த பிரார்த்தனை, அந்த சக்தி வாய்ந்த அம்மன் அருளால் நிறைவேற்றப் பட்டதில் எனக்கு ஒரே மகிழ்ச்சி. அந்த அம்மனுக்கு மானஸீகமாக நன்றி கூறிவிட்டு நானும் நகர்ந்தேன்.

-o-o-o-o-o-o-o-

முற்றும்

-o-o-o-o-o-o-o-

13. "ஹஸ்தம்" நக்ஷத்திரத்தில் பிறந்தவர்கள் 

சென்று வழிபட வேண்டிய கோயில்:- 

அருள்மிகு கிருபா கூபாரேச்வரர் 
திருக்கோயில் 
[அன்ன பூரணி அம்மன்] 

இருப்பிடம்: கும்பகோணத்திலிருந்து 

மயிலாடுதுறை செல்லும் வழியில் 

உள்ள குத்தாலத்திலிருந்து பிரியும் 

ரோட்டில் 8 கி.மீ. தூரத்தில் 

கோமல் என்னும் ஊரில் உள்ளது. 

குத்தாலத்திலிருந்து பஸ், 

ஆட்டோ வசதி உள்ளது.

13/27