தேன் கூடும் .. தேன் துளிகளும் - பகுதி-5

ஓர் சிறுகதைத் 

தொகுப்பு நூலுக்கான மதிப்புரை

நூல் வெளியீடு:

சிவப்பு பட்டுக் கயிறு 

(சிறுகதைகள்)

நூல் ஆசிரியர்: 

திருமதி. தேனம்மை லெக்ஷ்மணன் அவர்கள்

PUBLISHER:

DISCOVERY BOOK PALACE

# 6, MAHAVEER COMPLEX

MUNUSAMY SALAI

K.K.NAGAR WEST

CHENNAI-600 078

PHONE: +91 - 44-6515 7525

MOBILE: +91 87545 07070

E-mail: discoverybookpalace@gmail.com

Website: www.discoverybookpalace.com 

First Edition: May 2016

Total No. of Pages: 104 

(Excluding wrappers)

Price Rs. 80/- only

 

10) ரக்‌ஷா பந்தன்

கல்யாணம் ஆன புதுசு. தமிழ்நாட்டுப்பெண் வடக்கே எங்கோ வாழ்க்கைப்பட்டு புது இடத்தில் வாழ நேர்கிறது. கணவன் பண்ணும் அட்டகாசம், புது வீடு, புது நண்பர்கள், புதிய ஊர், தனிச் சூழ்நிலையில் மாட்டிக்கொண்டு ரொம்ப அவஸ்தைப்படுகிறாள். 

முதல் ஒரு வாரம் தினமும் இரு வேளைகளும் தன் அப்பாவுடன் தொலைபேசியில் நீண்ட நேரம் அரட்டை அடித்துப் பேசி மகிழ்கிறாள். தாயார் குறுக்கே புகுந்து, உன் வீட்டுக்காரரை கவனி. சும்மா ஃபோனில் பேசிக்கொண்டே இருந்தால் மாப்பிள்ளை கோபப்படப்போகிறார் என்கிறாள். தன் அம்மாவை நினைத்து இவளுக்குச் சிரிப்புத்தான் வருகிறது. பிறகு போகப்போக 2-3 நாட்களுக்கு ஒருமுறை என தன் தொலைபேசிப் பேச்சுக்களை குறைத்துக் கொள்கிறாள்.  

அந்த ஊரிலுள்ள அக்கம்பக்கத்தார் வழக்கப்படி, தன் கணவருடன் அடிக்கடி தன் வீட்டுக்கு வரும் ஒரு நண்பனுக்கு, அவன் கையில் தான் வாங்கி வைத்திருக்கும் ரக்‌ஷா பந்தன் கயிற்றைக் கட்டி விட்டு சகோதரனாக ஆக்கிக்கொண்டு அவன் வாயில் தன் கையால் இனிப்பினை ஊட்டி விடுகிறாள். அவன் கொடுக்கும் தங்க மோதிரத்தைத் தயங்கியபடி பரிசாகப் பெற்றுக்கொள்கிறாள். இதைப்பார்த்த இவளின் கணவனே வியந்து போகிறான்.

கொஞ்ச நாளிலேயே தன் கணவன் போதைப்பொருட்களுக்கு அடிமையானவன் என்பதைத் தெரிந்துகொண்ட அவள் புழுவாய்த் துடிக்கிறாள்.  தன் பெற்றோர்களுக்கு மட்டும் இந்த விஷயம் தெரியவே கூடாது .... தெரிந்தால் அவர்களால் அதனைத் தாங்கிக்கொள்ளவே முடியாது .... என்பதால் இதில் மிகுந்த கவனமாகவே இருக்கிறாள்.

இதற்கிடையில் கர்ப்பவதியான அவள் பிறந்த வீட்டுக்கு பிரஸவத்திற்காகச் செல்ல நேரிடுகிறது. அந்த சகோதரன் போன்ற நண்பனின் உதவியால் மட்டுமே தன் கணவனை அந்தக் கொடிய பழக்கத்திலிருந்து மிகவும் போராடி மீட்கிறாள். 

இந்தக் கதை நல்ல விதமாக எழுதப்பட்டு, பாஸிடிவ் முடிவாகவும் கொடுக்கப்பட்டுள்ளது கேட்க மிகவும் சந்தோஷமாக உள்ளது.

நம் சிந்தனைக்காக .... கதையில் வரும் ஒருசில வரிகள்:

மாமரத்தில் இருந்த அணில் குட்டியொன்று ஜன்னல் வழியாகத்தாவி, உள்ளே வந்து கழுத்தை ஒயிலாகத் திருப்பி, இங்குமங்கும் விழித்துப் பார்த்துவிட்டு, இவள் கேக்குக்குப் போட எடுத்த முந்திரிப் பருப்பைச் சுத்தம் செய்யும்போது நல்லாயில்லை என்று போட்டு வைத்திருந்த சில துண்டு முந்திரிப்பருப்புகளில், இரண்டைக் கையிலெடுத்துச் சுவைத்துக் கொண்டிருந்தது.

மறுநாள் மாலை மயங்கிய நிலையில் பிதற்றிக்கொண்டிருந்த கெளசிக்கை இரண்டு முரட்டு ஆசாமிகள் பொட்ட்டலமாக மடித்துப் போட்டுவிட்டுப் போனார்கள். நடு ரோட்டில் கிடந்தானாம்.  இவள் பதறிப்போனாள்.

டாக்ஸியில் தூக்கிப் போட்டுக் கொண்டு டாக்டர் வீட்டுக்கு ஓடினால், அவர் ஆற அமர வந்து செக்கப் செய்துவிட்டு “ஹெரோயின் சாப்பிட்டு இருக்கிறான். அது இவனைச் சாப்பிட்டுக்கிட்டு இருக்குதுன்னு தெரியாம” என்கிறார். 

இவள் உடனே “ஹெராயின்னா என்ன?” என்று கேட்க, “போதைப் பொருள்” என்று கூறிவிட்டு பேடை எடுத்து மருந்துகளை வரிசையாக எழுதத் தொடங்கினார்.

[ இது 02.03.2014 தினமலர் வாரமலரில் வெளியான கதையாகும் ]

 

11) பிள்ளைக் கறி

தன் அம்மாவைப் பெற்ற பாட்டியிடம் வளர நேரும் பெண் குழந்தை. அந்தக்குழந்தையின் அம்மா அவசரப்பட்டு மேல் லோகம் போய்ச் சேர்ந்து விட்டாள். 

பாட்டி யாரையெல்லாம் அந்த ஊரில் மிகவும் நல்லவர்களாக நினைத்திருந்தாலோ, அவர்கள் எல்லோருமே நல்லவர்கள் இல்லை .... அயோக்கியர்கள் மட்டுமே என்பது பேத்திக்கு மட்டுமே, அதுவும் அவள் பூத்துக்குலுங்கி புஷ்பவதியானபின் தெரிய வருகிறது.

அடிக்கடி கோயிலுக்குச் செல்லும் தன் பாட்டி வீட்டில் இல்லாதபோதும்கூட, மற்றவர்களிடமிருந்து தன்னைத் தனிமைப் படுத்திக்கொண்டு, வீட்டை உள்பக்கம் பூட்டிக்கொண்டு, மிகவும் பாதுகாப்புடன் இருந்த பேத்தி நன்கு படித்து வாழ்க்கையில் முன்னேறுகிறாள். 

அவளின் நடை, உடை, பாவனை, ஹேர் ஸ்டைல் என எல்லாமே மாறிப்போய் ஆணா பெண்ணா என்று தெரியாதபடி வீரமும் விவேகமும் மிக்கவளாக மாறிப்போய் இருக்கிறாள். கல்யாணமாகி வாழ்க்கைப்பட்டு கிராமத்துப் பாட்டியை விட்டு டெல்லிக்கும் சென்று விடுகிறாள். 

அங்கு தான் படித்த படிப்புக்குப் பொருத்தமானதோர் வேலையையும் தேடிக்கொள்கிறாள். வெளிநாட்டு வேலைகளுக்குத் தனக்கு வாய்ப்புகள் நிறையவே கிடைத்தும்கூட, தான் அப்போது உண்டாகி மாஸமாக இருந்ததால், அவற்றையெல்லாம் ஏற்க மறுத்துவிட்டு, தான் அப்போது பார்த்து வந்த வேலையையும் கூட தன் வீட்டிலிருந்தே பார்க்க நிர்வாகத்திடம் ஸ்பெஷல் அனுமதி பெற்று விடுகிறாள். 

இங்கு கிராமத்தில் உள்ள அவளின் பாட்டிக்கும் பெருமையோ பெருமைதான். அடிக்கடி பாட்டியும் பேத்தியும் கடிதம் எழுதி பேசி மகிழ்ந்து வருகிறார்கள்.

சென்ற ஆண்டு கூட அவள் தனக்குப் பிறந்திருந்த பெண்ணோடு ஸ்கூல் லீவு நேரம் கிராமத்திற்கு வந்து பாட்டியைப் பார்த்து விட்டுச் சென்றாள். ஏதோ ஒரு சாம்ராஜ்யத்தின் ராணியும் இளவரசியும் வந்து போனதுபோல பாட்டிக்கு மகிழ்ச்சியாக இருந்தது. 

”இந்த ஆண்டு குலதெய்வ படையல் நேர்த்திக்கடன் நாம் செய்ய வேண்டும் என முடிவாகியுள்ளது. நீயும் வந்து போ” எனத் தன் பேத்தியை பாட்டி அன்புடன் அழைக்கிறாள். 

பேத்திக்கு வந்துபோக மனதில் ஆசை இருப்பினும் அவள் வர மறுக்கிறாள். அதற்காக அவள் கூறும் காரணங்கள் நம்மையும் கலங்க அடிப்பதாக உள்ளது. மிகவும் அருமையான கதை இது. கதையின் தலைப்புத் தேர்வும் மிகவும் பொருத்தம். 

இன்றைய இளம் பெண்களுக்கு ஏற்படும் பாலியல் தொல்லைகளை மிக நன்றாக உணர்ந்து, மிகப்பிரமாதமாக எழுதி, ஒருசில ஆபத்துக்களை இலை மறை காய் மறையாகச் சொல்லி, பெண்களுக்கு எச்சரிக்கையும், சமூகத்திற்குச் சாட்டையடியும் கொடுத்திருக்கும் கதாசிரியை திருமதி. தேனம்மை லெக்ஷ்மணன் அவர்களை இந்த ஒரு கதைக்காக மட்டுமே நாம் எவ்வளவு பாராட்டினாலும் தகும். தங்களுக்கு என் ஸ்பெஷல் பாராட்டுகள், ஹனி மேடம்.

நம் சிந்தனைக்காக .... கதையில் வரும் ஒருசில வரிகள்:

”பாட்டி, உனக்கு ஞாபகம் இருக்கலாம். நீ கோயிலுக்கோ வெளியிலயோ போயிட்டு வரும்போதெல்லாம் நான் மூஞ்சியைத் தூக்கி வைச்சுக்கிட்டு உன்கிட்ட சரியாப் பேசவே மாட்டேன்” 

”நீ பக்கத்துல இருக்கிற அழகேசன் கடையில் என்னை விட்டுட்டுப் போவாய். அவர் மடியில் உட்கார வெச்சுக்கிறேன்னு சொல்லி எல்லா இடத்திலும் தொடுவார். நான் கோபமா கையைத் தட்டினா, என்னைக் கண்ட இடத்தில் நல்லா கிள்ளி வைப்பார். தேள் கொட்டுனா மாதிரி எனக்கு அந்த இடம் எரியும்.”

”ஒருநாள் நான் கோபமா வீட்டுக்கு ஓடி வந்துட்டேன். அப்போவெல்லாம் செல்வம் அண்ணே, நம் வீட்டுக்கே வந்து எனக்குத் துணை இருக்கும். ஒருநாள் அதுவும் நானும் ஆளுக்கொரு லைப்ரரி புக் படிச்சிட்டு இருந்தோம். திடீர்னு பக்கத்துல வந்து கட்டிப் பிரிச்சு முத்தம் கொடுக்கறேன்னு கன்னத்துல கடிச்சு வச்சிருச்சு. கோபத்தோட பிடிச்சுத் தள்ளுனா நகர விடாம அடுப்பாங்கரைப் பரண்கிட்ட சுவத்தோரமா சாய்ச்சு உடம்புமேல உடம்பை வைச்சு அழுத்துச்சு. பெரிய சைஸ் மரவட்டை உடம்புல ஊர்றமாதிரி இருந்திச்சு. திருவிழாவுக்கு நீ காய் அரிய வைச்சிருக்கிற இரும்பு அருவாமணை அதுல தலைகீழா சொருகி இருந்துச்சு. 

வெடுக்குன்னு அதை உருவி ’என்னை விட்டுடு செல்வண்ணே’ன்னு சொல்லித் தள்ளிவுட்டேன். லேசா அதுங்கையில கீறி ரத்தம் வர ஆரம்மிச்சுருச்சு. கீழே விழுந்த அது பயந்து ஏந்திருச்சு வீட்டுக்குப் போயிருச்சு. அதுக்கப்புறம் நீ வெளிய போனா நான் கதவைத் தாப்பா போட்டுக்கிட்டு தனியா இருக்கக் கத்துக்கிட்டேன்”.  

[இந்தக்கதை அக்டோபர் 2015 பெண்கள் ராஜ்ஜியத்தில் வெளியாகியுள்ளது]

 

12) எருமுட்டை

இது ஒரு வித்யாசமான, சற்றே புரட்சிகரமான மிகவும் விறுவிறுப்பான கதை. ஊர் உலகத்தில் இதுவரை நடக்காத சம்பவம் ஒன்றும் இந்தக் கதையில் இல்லைதான் என்றாலும், இதுபோல எழுத மிகவும் துணிச்சல் வேண்டும். அது நம் காதாசிரியருக்கு நிறையவே உள்ளதில் நமக்கும் மகிழ்ச்சியே. :)

கன்று ஈனாத பசுஞ்சாண உருண்டைகளோடு, அருகம்புல் போட்டுப் பிசைந்து காய வைத்த எருமுட்டைகளை தணலில் நன்கு புடம் போட்டு, சாம்பலாக்கி,  பாரம்பர்யமான முறையில் விபூதி தயாரித்து விற்பனை செய்யும் தொழில் அவனுக்கு. அழகான மனைவி உண்டு. இதுவரை குழந்தை பாக்யம் ஏதும் இல்லை.

விபூதியில் கூட அதனை வெள்ளை நிறமாக பளிச்சென்று சாஃப்ட் ஆக ஆக்கிட எவ்வளவோ கலப்படப் பொருட்கள் உள்ளன. அதுபோல விபூதியில் எதைஎதையோ கலந்து வாசனையாகவும் ஆக்க முடியும். இருப்பினும் பாரம்பர்ய முறையில் தன் முன்னோர்கள் எப்படி பக்தி சிரத்தையுடன் செய்தார்களோ அப்படியே செய்ய வேண்டும்; எதிலும் கலப்படமே கூடாது என நினைப்பவன் அவன். 

இப்படிப்பட்ட சுத்தபத்தமான ஆசாமிக்கு மனைவியாக வாய்த்தவள், வேறொருவனுடன் கலப்படமாகிக்கொண்டு இருக்கிறாள். அவர்களின் சிரிப்பொலியையும், வளையல் சப்தத்தையும், மல்லிகைப்பூ வாசத்தையும், இவனால் ஒருநாள் நேரிலேயே உணர முடிகிறது. எவ்வளவு தட்டியும் கதவைத் திறக்காத அவன் மனைவி, தான் பாத் ரூமில் குளித்துக் கொண்டிருப்பதாகச் சொல்லி கதவைத்திறக்க மிகவும் தாமதிக்கிறாள். 

கொல்லைப்புறமாகச் சென்று பார்த்தவனுக்கு அங்கு ஒரு மிகவும் பரிச்சயமான சைக்கிளையும், ஒரு ஜோடி, ஆண் செருப்புக்களையும் காணமுடிகிறது. உள்ளே தற்சமயம் தன் மனைவியுடன் சல்லாபித்துக் கொண்டிருப்பவன் யார் என்றும் புரிந்துகொள்ள முடிகிறது. 

அதன்பின் இதுவே அவ்வப்போது தொடர்கதையாவதையும், அரசல் புரசலாக அக்கம்பக்கத்தார் மூலம் கேள்விப்பட்டு நொந்துபோகிறான்.  

எரு முட்டைகளை விபூதிக்காக புடம் போடும் போது அக்னி ஜுவாலைகளில் கொழுந்துவிட்டு எரியும் நெருப்பாகவும், அதனில் சாம்பலாகும் எரு முட்டைகளாகவும் இவன் மனமும் கொதித்துக் கொண்டே இருந்து வருகிறது. இவனுக்கு என்னசெய்வது என்றே புரியாமல் குழப்பமாகவும் கோபமாகவும் வருகிறது.

இதற்கிடையில் வெளியூர் பஸ் ஸ்டாண்டில் தன் வேறொரு நண்பனுடன் பேசிக்கொண்டே செல்லும்போது, வேகமாக வந்த ஒரு சரக்கு வேன் இவன் நண்பன் மேல் மோதிவிட, ரத்தக்காயங்களுடன் தவிக்கும் தன் அந்த நண்பனை  ஓர் ஆட்டோவில் ஏற்றி மருத்துமனையொன்றுக்குக் கொண்டு செல்ல நேரிடுகிறது. அங்கு காத்திருக்கும் நேரத்தில், தனக்கு ஏன் வாரிசு இதுவரை உருவாகவில்லை என்பதையும் டாக்டரிடம் பரிசோதித்துக்கொள்கிறான். 

டாக்டரும் இவனை இரண்டு மூன்று டெஸ்டுகள் செய்து பார்த்துவிட்டு, ”போதுமான அளவுக்கும், குழந்தை பிறக்க தேவையான அளவுக்கும் வீர்யம் மிக்க விந்தணுக்கள் உனக்கு உன்னிடம் இல்லை” என்று ஓர் இடியைப் போட்டு விடுகிறார். 

அவரே இவனிடம் ”அது உன்னிடம் இல்லாட்டியும் பரவாயில்லை, டோனர்களிடம் வாங்கி கருவோடு செலுத்தி கருவை உண்டாக்கிக்கொள்ளலாம், மிகவும் ஆரோக்யமான குழந்தை பிறக்கும்” என ஓர் இலவச ஆலோசனையையும் வழங்குகிறார். இதிலும்கூட கலப்படம் என்பதைக் கேட்க,  இவனின் கோபம் மேலும் அதிகரிக்கிறது. 

இந்த சோகத்திலும் கோபத்திலும் வீட்டுக்கு வந்தவனிடம், அவன் மனைவி தான் முழுகாமல் இருக்கும் நல்ல செய்தியினைச் சொல்கிறாள். 

அவளை மட்டும் மண்ணெண்ணெயை ஊற்றிக் கொளுத்தி விடலாமா, இல்லை தானும் அவளுமாக சேர்ந்தே எரியூட்டிக்கொள்ளலாமா என சிந்திக்கிறான். ஆனால் இதனை செயல்படுத்துவதில் ஏனோ அவனுக்கு ஓர் தயக்கம் ஏற்படுகிறது. 

குழந்தை பிறந்த உடனே, தன்னுடையதாக இல்லாத அதனை, எங்காவது கொண்டுபோய் கொன்று விடலாமா எனவும் பல்வேறு யோசனைகளில் இருந்து வருகிறான்.

தன் மனைவியையும் அவளின் கள்ளக்காதலனையும் இறுதியில் எப்படி அவனால் தண்டிக்க முடிந்தது என்பதே கதையின் கிளைமாக்ஸில் நாம் சற்றும் எதிர்பார்க்காத விதத்தில், முற்றிலும் வித்யாசமாகச் சொல்லப்பட்டுள்ளது. 

[ இந்தக்கதை 1-15/07/2014 புதிய தரிசனத்தில் வெளியாகியுள்ளது]

நீங்கள் அனைவரும் மிகுந்த ஆவலுடன் எதிர்பார்க்கும்
 இந்த என் குட்டியூண்டு தொடரின் நிறைவுப் பகுதி 
இப்போதிலிருந்து 36 மணி நேர இடைவெளிக்குப்பின்

30.09.2016 வெள்ளிக்கிழமை 
மஹாளய பக்ஷ ’அமாவாசை’ நன்னாளில்
பகல் சுமார் 10 மணிக்கு வெளியிடப்பட உள்ளது.

காணத்தவறாதீர்கள் !
கருத்தளிக்க மறவாதீர்கள்!!

தொடரும்

 

என்றும் அன்புடன் தங்கள்,

[ வை. கோபாலகிருஷ்ணன் ]