’பொன் வீதி’ - நூல் மதிப்புரை - பகுதி-2 of 8

இந்தத்தொடரின் பகுதி-1 க்கான இணைப்பு:

http://gopu1949.blogspot.in/2017/06/1-of-8.html

நூலாசிரியர் திரு. மோகன் ஜி அவர்கள்
http://vanavilmanithan.blogspot.in/

1) பொன் வீதி

ஏழைப்பெண்ணொருத்தியின் மிகவும் அழகான, சின்னதொரு காதல் கதை. காதல் முழுவதுமாக நிறைவேறி கடைசியில் கல்யாணத்தில் முடியாமல் கதை முடிந்துவிட்ட போதிலும் .... காதல் உணர்வுகளும், உரையாடல்களும், சின்னச்சின்ன சேஷ்டைகளும், சுகானுபாவங்களாக என்னை எங்கேயோ என் இளமை காலத்திற்கே இட்டுச் சென்றுவிட்டது என்பதில் எனக்கும் மகிழ்ச்சியோ மகிழ்ச்சிகள் மட்டுமே. 

அவன் திடீரென்று தன்னிடம்கூட சொல்லாமல் கொள்ளாமல் எங்குபோனானோ என்ற ஏக்கத்தில் அவனின் அக்காவிடமும், மாமாவிடமும் அவள் அவனைப்பற்றி, தூண்டித்துருவி கேட்பது .... அவர்களிடம் சரியான பதில் வராததால் கவலைப்பட்டு அவன் படிக்கும் பள்ளிக்கே இவள் இன்லண்ட் லெட்டர் எழுதிப் போட்டது .... இவற்றால் ஏற்பட்ட சில பிரச்சனைகள் என .... எதைச் சொல்வது, எதை விடுவது?

oooooOooooo

மாவுத்தூக்கின் மூடியை மெதுவாக மூடினாள். காசை வாங்கிக்கொண்டு தூக்கைக் கொடுத்தாள். அவள் விரலில் ஒட்டியிருந்த மாவை குறும்புப்பார்வையுடன் சிவாவின் புறங்கையில் பூசினாள்.

“வரட்டுமா”

“சரி, சட்டைக்கையை மடிச்சு விட்டுக்க வாண்டாம். ரெளடி மாதிரி இருக்கு”

“நான் ரெளடிதான்”

“போறும் ... ஒரு கடுதாசிக்கே ஜுரம் வந்துடுச்சு உனக்கு. ரெளடியாம் ரெளடி!” 

oooooOooooo

மிக எளிமையான எழுத்து நடையும், அந்தப்பெண்ணின் ஏக்கமான சில உணர்வுகளை கோர்வையாக நேரேட் செய்துள்ள விதமும் என்னை மிகவும் கவர்ந்தன. 

சபாஷ் மோகன் ஜி !

2) நாட்டி கார்னர்

இந்தக்கதை சமீபத்தில் அவரின் வலைத்தளத்தினில் வெளியிடப்பட்டதுதான். அங்கேயே உங்களில் பலரும் படித்திருப்பீர்கள் என நம்புகிறேன். http://vanavilmanithan.blogspot.in/2017/03/blog-post_28.html

-=-=-=-=-

கதையில் வரும் ஒருசில உரையாடல்கள்: 

“இவங்க செல்லம் இருக்கிற மிதப்புலதான் குட்டிபிசாசு ஆடுறா. இந்த ஒண்ணை 
பார்த்துக்கவே எனக்கு விட்டுப்போகுது. ஒரு டீச்சராக, முப்பது நாப்பது 
பிள்ளைகளை எப்படித்தான் மேய்க்கறியோ?”

ஜெகாவின் சிரிப்பில் பெருமிதம் இருந்தது.

“அது ஈஸி மதி. ஸ்கூல்னா புள்ளைங்களுக்கு ஒரு பயம் இருக்கும். 
இப்போ புது டெக்னிக் ஒண்ணு 

சேர்த்திருக்கோம். சொல்ற பேச்சு கேக்காம விஷமம் செய்யிற 
புள்ளைங்களை தனியா ஒருமூலையில் நிக்கவைச்சிடுவோம். 
அந்தமூலைக்கு ‘நாட்டிகார்னர்’னு பேரு. 
அடி,திட்டு எதுவும் கிடையாது. 

அப்படி நிக்கறதுங்களிடம் மத்த பிள்ளைங்க பேசக்கூடாது. 
பார்க்கக்கூடாது. நாட்டி கார்னர்ல நிக்கிறது 

அவமானம்னு, பிள்ளைகள் செய்யிற விஷமம் ரொம்ப குறைஞ்சு போச்சு”

“இது நல்லா இருக்கே!” மதிக்கு நாட்டிகார்னர் வைத்தியம் ரொம்பவே 
பிடித்து விட்டது. 

மேலும் மேலும் ஜெகாவிடம் அதைப் பற்றியே கேட்டபடி இருந்தாள்.

“இதுக்கு, வலிக்காம இரண்டு அடியை முதுகில் போட்டுவிடலாமே? 
குழந்தைகள் கூனிக்குறுகிப் போகாதோ?” 

கண்ணம்மா எதிர்வாதம் வைத்தாள். அவள் கவலையெல்லாம், 
மதி நாட்டிகார்னரில் அம்புலுவை 

நிற்க வைத்துவிடப்போகிறாளே என்பது தான். 
அம்புலு வேறு ரொம்ப ரோஷக்காரி ஆயிற்றே?!

“அப்படி இல்லை ஆன்ட்டி! சின்னதாக ஒரு சோசியல் பாய்காட் 
அதுங்களுக்கு ஒரு தயக்கத்தைத் தரும்.

பண்ணக்கூடாதுங்கறதை செய்ய யோசிப்பாங்க. 
இதுல ஒரு சைக்காலஜி இருக்கு”

’என்ன டீச்சர் இவள்? சைக்காலஜி இருக்காமே? 
நாசமாப் போன சைக்காலஜி?! குழந்தைகளை ’அதுங்களுக்கு’
என்று விளிப்பவள் என்ன கற்றுத் தரப் போகிறாள்? 
நல்ல காலமாக என் அம்புலு, இந்த பிடாரி ஸ்கூலில் 
படிக்கவில்லை’ என்று கண்ணம்மா தனக்குள் பொருமினாள்.

-=-=-=-=-

இந்த முழுக்கதையைவிட இதில் இவர் எழுதியுள்ள கடைசி பத்தியான (Paragraph) இதனை நான் மிகவும் ரஸித்தேன். 

"நாட்டிகார்னர் சதுரத்தை மூடியபடி அதன்மேலாக அந்த மேஜை 

நகர்ந்தது. மேஜை மீன்தொட்டியை மீண்டும் சுமந்தது. புதுஇடம் 

கண்ட மீன்கள், நாட்டிகார்னருக்குத் தள்ளப்பட்டது தெரியாமல், 

சந்தோஷமாய் நீந்தித் திளைத்தன"

3) பச்ச மொழகா

உணவு மெஸ் வைத்துள்ள ஓர் ஏழை உழைப்பாளி  பற்றிய கண்களைக் கலங்க வைக்கும் கதை இது. ஏழ்மையுடன் கோபமும் சேரும்போது ஒரு மனிதனுக்குத் தான் என்ன செய்கிறோம் என்பதே தெரிவது இல்லை. 

கட்டிய மனைவியும் ஓர் உயிர் தானே .... அவளுக்கும் தேகத்திலும் மனதிலும் வலி இருக்கத்தானே இருக்கும் என்பதே மறந்துபோய் விடுகிறது அவனுக்கு. 

உழைப்பு மட்டும் இருந்தால் போதுமா? கொஞ்சமாவது, பொறுமையும் அதிர்ஷ்டமும் கூடி வரவேண்டுமே. 

உணர்வு பூர்வமான உன்னதமான எழுத்துக்கள் ..... இருப்பினும் சோகமான முடிவு படிக்கும் நம்மையும் கலங்கத்தான் வைக்கிறது. 

இந்தக்கதைக்கு நான் ஏற்கனவே, ஆறு ஆண்டுகளுக்கு முன்பு (28.03.2011) அவரின் பதிவினில் எழுதியுள்ளதோர் பின்னூட்டத்தை இந்த நூலின் பத்தாம் பக்கத்தில் அப்படியே எடுத்து என் பெயருடன் ’ஹை-லைட்’ செய்து சிறப்பித்து எழுதியுள்ளார் இந்த நூலாசிரியர் மோகன்ஜி.

http://vanavilmanithan.blogspot.in/2011/03/blog-post_27.html

வை.கோபாலகிருஷ்ணன் சொன்னது…  
மிகவும் அருமையானதொரு கதை. வெகு அழகாகவே கொண்டு சென்றுள்ளீர்கள். கதையில் வரும் ராஜாமணி என்றும் மறக்க முடியாததோர் கதாபாத்திரமாக எப்போதும் வெற்றிலை பாக்குப்புகையிலைக் குதப்பிக்கொண்டு நம் கண்முன் நிற்பவராக காட்சியளிக்க வைத்து விட்டீர்கள்.

//ரெண்டு நாளாத்தான் போட்டகாசு கையைக் கடிக்காம எடுக்குறேன் சார்!’ ராஜாமணியின் குரல் தழுதழுத்து கண்கள் குளம் கட்டின.//

படித்த என் கண்களே குளம் கட்டின. திறமைக்கும் வறுமைக்கும் எப்போதுமே இதுபோலப் போட்டி தான்.

பாராட்டுக்கள். வாழ்த்துக்கள்.

அன்புடன் vgk

28/3/11 ..... 5:04 முற்பகல்

கவிக்கோ அப்துல் ரஹ்மான் அவர்களுடன் 

நூலாசிரியர் மோகன்ஜி அவர்கள்

திரு. இறையன்பு I.A.S., அவர்களின் முதல் கவிதை நூலான 

‘பூபாளத்திற்கொரு புல்லாங்குழல்’ 

வெளியீட்டு விழா கடலூரில் 1993-இல் நடைபெற்றபோது 

எடுக்கப்பட்ட படம் இது.

சிறப்புரையாற்றுபவர்: கவிக்கோ அப்துல் ரஹ்மான் அவர்கள்.

கடலூர் மாவட்ட ஆட்சித்தலைவர் திரு. பிரபாகர ராவ் அவர்களும்

திரு. இறையன்பு I.A.S., அவர்களும் அருகருகே அமர்ந்துள்ளனர்.

’கருப்புச் சட்டைக்காரர் காவலுக்குக் கெட்டிக்காரர்’ 
என்று 'பூட்டு'க்கான விடுகதையாக அந்தக்காலத்தில் சொல்வதுண்டு.

இங்கு இந்தப்படத்தில் கருப்புச்சட்டையுடன் உள்ளவர்: மோகன் ஜி

தொடரும்

 

இந்தத் தொடர் பதிவின், முதல் பகுதிக்கு, முதல் வருகை தந்து, முதல் பின்னூட்டம் அளித்துள்ள எங்கட ’ஸ்வீட் சிக்ஸ்டீன்’ அதிரடி அதிராவுக்கு, அவர்கள் விரும்பிக் கேட்டுக்கொண்டுள்ளபடி  http://gopu1949.blogspot.in/2017/06/1-of-8.html இரு ஜோடி வைர வளையல்கள் பரிசாக அளிக்கப்பட்டுள்ளன. அணிந்து மகிழும் அட்டகாச, அதிரஸ, அல்டி, அழும்புக்கார அதிராவுக்கு நம் அன்பான நல்வாழ்த்துகள். 

     

இரண்டாம் இடத்தினைப்பிடித்துள்ள, ’கோல்ட் ஃபிஷ்’ அஞ்சுவுக்கு அவர்கள் விரும்பிக் கேட்டுக்கொண்டுள்ளபடி http://gopu1949.blogspot.in/2017/06/1-of-8.html சூடான சுவையான நேந்திரங்காய் சிப்ஸ் பரிசாக அளிக்கப்பட்டுள்ளது. சிப்ஸ் சுவைத்து மகிழப்போகும் அஞ்சுவுக்கு நம் அன்பான நல்வாழ்த்துகள்.

 

இருவருக்கும் பொதுவாக இங்கு என்னால்
’அல்வா’ 
கொடுக்கப்பட்டுள்ளது. 

ஆஹ்ஹாஹ்ஹாஹ்ஹாஹ்ஹாஹ்ஹா  :)

 

  

 

 

ஆஹா ! சரியான போட்டி !

என்றும் அன்புடன் தங்கள்,

[வை. கோபாலகிருஷ்ணன்]