தேடி வந்த தேவதை !

தேடி வந்த தேவதை

[சிறுகதை பகுதி 1 of  5]

By வை. கோபாலகிருஷ்ணன்

-oOo-

"மணமகள் தேவை” என்ற பகுதியில் பத்திரிகையில் வந்த அந்த விளம்பரத்தைப் படித்த சுமதிக்கு ஒருவித வியப்பாகவும், விசித்திரமாகவும் தோன்றியது. அதே சமயம் தானே ஏன் தன்னை அந்த விளம்பரதாரருக்கு அர்ப்பணிக்கக்கூடாது என்ற எண்ணமும் ஏற்பட்டது.

24 வயதான சுமதி, நன்கு படித்தவள். ஓரளவு சராசரிக்கு மேலேயே நல்ல அழகானவளும் கூட. மிகப்பெரிய பிரபலமான தனியார் மருத்துவ மனையில், நர்ஸ் ஆக வேலையும் பார்த்து வருபவள்.

நடுத்தர வர்க்கத்தைச் சார்ந்த குடும்பம். தனக்குக்கீழ் அடுத்தடுத்து வயதிற்கு வந்த நான்கு தங்கைகள். சொற்பமான ஓய்வூதியத்தில் தந்தை. நேர்மையின் மறு உருவம் என்று சிலராலும், பிழைக்கத்தெரியாத அப்பாவி மனிதன் என்று பலராலும் பட்டம் பெற்றவர். ஊசி மருந்து மாத்திரைகள் என நித்யகண்டம் பூர்ண ஆயுசாக உள்ள தாயார்.

தான் இந்த விஷப்பரீட்சையில் இறங்கினால், ஒருவேளை, தன் தங்கைகளையாவது நல்லபடியாகக் கரைசேர்க்க,ஏதாவது ஒரு வகையில், உதவியாகயிருக்குமோ என சிந்தித்தாள். விளம்பரத்தை மீண்டும் மீண்டும் பலமுறை படிக்கலானாள்.

“எயிட்ஸ் நோயால் பாதிக்கப்பட்டுள்ள, படித்த, அன்பான, அழகான, வசதியுள்ள 27 வயது சாஃப்டுவேர் இஞ்சினியருக்குப் பொருத்தமான பெண் துணை தேவை. எம்மதமும் சம்மதம். மற்ற விபரங்கள் நேரில். முழுமனதுடன் விருப்பம் உள்ள பெண் தொடர்பு கொள்ள வேண்டிய விலாசம் ...............................  தொலைபேசி எண்: ...........................

சிறிது நேரம் யோசித்தவள் ஒரு முடிவுக்கு வந்து, அந்தத் தொலைபேசி எண்ணுடன் தொடர்பு கொண்டாள்.

“ஹலோ யார் பேசறது?” எதிர் முனையில் ஒரு பெண் குரல்.

“மேடம், வணக்கம்; என் பெயர் சுமதி. வடபழநியிலிருந்து பேசுகிறேன். விளம்பரம் சம்பந்தமாகப் பேச நேரில் வரணும். எப்போது வந்தால் உங்களுக்கு செளகர்யப்படும்?”

“விளம்பரம் கொடுத்தவன் வெளியே போய் இருக்கிறான். சாயங்காலம் ஐந்து மணிக்கு வந்து பாரு. அவன் வந்தால் நான் சொல்லி வைக்கிறேன்.”

 ”நீங்கள் யார் பேசுவது என நான் தெரிந்து கொள்ளலாமா, மேடம்” சுமதி மிகவும் பணிவாகக் கேட்டாள்.

எதிர்முனையில் பேசுபவருக்கு ஆத்திரமாக வந்தாலும், மிகவும் இனிமையான, கனிவான, குயிலின் குரல்போல இருந்ததால், பொறுமையுடன் “நான் அவனுடைய அம்மா ..... மரகதம்” என்று சொல்லி விட்டு போனைத் துண்டித்து விட்டாள்.

“சுமதி .... சுந்தர்” பெயர் என்னவோ பொருத்தமாகத்தான் தெரிகிறது. நேரில் வரட்டும், பேய் ஓட்டுவதுபோல ஓட்டிவிடலாம் எனக் கறுவிக் கொண்டாள், மரகதம்.

மாலை மணி 5.15 க்கு ஆட்டோவிலிருந்து இறங்கிய சுமதி, வாசலில் உள்ள இரும்புக்கதவைத் தள்ளியபடி, இருபுறமும் பூத்துக்குலுங்கிய புஷ்பச்செடிகளை ரஸித்த வண்ணம், அழைப்பு மணியை அழுத்த முயற்சிக்கவும், கதவு திறக்கப்படவும் சரியாக இருந்தது.

”ஹலோ ..... ஐ ஆம் சுமதி ..... மே ஐ கம் இன்?”

தேன் போன்ற இனிமையான குரல், நல்ல உயரம். சிவப்பழகு. ஒடிசலான தேகம். பவுடர் அப்பாமலேயே, இயற்கையிலேயே முகத்தில் ஒரு வசீகரம்.

அழகு தேவதையாக ஒரு உருவம் வீட்டு வாசலில் வந்து நின்றுகொண்டு, “உள்ளே வரலாமா?” என்று கேட்டதும் கதவைத்திறந்த வாலிபன் சற்றும் யோசிக்கவில்லை. 


“வாங்க உள்ளே” என்று அன்பொழுக அழைத்தான். அவள் உள்ளே வந்ததும், “ஐ ஆம் சுந்தர்; வெரி க்ளாட் டு மீட் யூ” என்று சொல்லிக் கைகூப்பி விட்டு, அங்குள்ள சோபாவில் அமரச்சொன்னான்.   

  

”அம்மா, அவங்க வந்திருக்காங்க” என உள் கதவைத்திறந்து குரல் கொடுத்தான். 

அந்த அறையின் குளுகுளு வசதி சுமதியை உச்சி முதல் உள்ளங்கால் வரை குளிர்வித்தது.

“காஃபி, டீ, பூஸ்டு, போர்ன்விட்டா, ஹார்லிக்ஸ்,  க்ரேப் ஜூஸ், ஆப்பிள் ஜூஸ் ...... என்ன சாப்பிடுகிறீர்கள்?” தூத்பேடாக்கள், வறுத்த முந்திரிகள், ஸ்பெஷல் மிக்சர், ஆரஞ்ச் க்ரீம் பிஸ்கட்டுகள் முதலியன நிறைந்த தட்டொன்றை டீப்பாயுடன் சுமதி அருகில் நகர்த்தியவாறு கேட்டான், சுந்தர்.

“நோ ... தாங்க்ஸ் .... குடிக்க தண்ணீர் மட்டும் போதும்”

ப்ரிட்ஜிலிருந்து ஐஸ் வாட்டர் பாட்டில் எடுத்து சுமதியிடம் சுந்தர் நீட்ட இருவர் மனதிலும் ஏதோ ஜில்லென்ற ஓர் உணர்வு ஏற்பட்டது.

தொடரும்

[இந்தச் சிறுகதையின் அடுத்த பகுதி வரும் ஞாயிறு 18.12.2011 அன்று வெளியிடப்படும்.]