தா யு மா ன வ ள் [இறுதிப்பகுதி 3 of 3 ]

தாயுமானவள்

சிறுகதை
[இறுதிப்பகுதி 3 of 3 ]

By வை. கோபாலகிருஷ்ணன்

-oOo-

[மேலே கொடுத்துள்ள படங்கள் இரண்டும், சிறுகதை வெளியான 
பத்திரிகை அலுவலக ஓவியரால் வரையப்பட்டவை.]

முன்கதை முடிந்த இடம்:

குழந்தை கண் அசந்து தூங்கத்தொடங்கியது. ஆனால் அதன் பிஞ்சு விரல்கள் மட்டும் முனியாண்டியின் சட்டையை இறுக்கமாகப் பற்றியிருந்தது.  அதன் மற்றொரு கையில் வைத்திருந்த மிகப்பெரிய பலூன் கைநழுவி அந்த மிகப்பெரிய கோயில் மண்டபத்தினுள் அடித்த காற்றில், இங்குமங்கும் பறந்து தனக்குத்தானே விளையாடிக் கொண்டிருந்தது. முனியாண்டியும் உட்கார்ந்திருந்த நிலையிலேயே கண்ணை மூடிக்கொண்டு தூங்க ஆரம்பித்திருந்தான். 

அடுத்த நிறைவுப்பகுதி தொடர்கிறது ...................

குழந்தையின் அருகே உட்கார்ந்த நிலையிலேயே தூங்கிக்கொண்டிருந்த முனியாண்டியை, ஐந்து மணி சுமாருக்கு பக்தர் ஒருவர் உடைத்த சதிர் தேங்காய்த்துண்டு ஒன்று தட்டி எழுப்பியது. அங்கிருந்த குழாய் நீரில் தன் முகத்தைக்கழுவிய முனியாண்டி, குழந்தையுடன் படிவாசல் பிள்ளையாராகிய மாணிக்க விநாயகரை வணங்கி விட்டு, தெப்பக்குளத்தையும் வலமாகச் சுற்றி வந்து, அப்போது தான் தேரில் நிலைக்கு வந்து சேர்ந்துள்ள வாணப்பட்டரை மாரியம்மனை மிக அருகில் சென்று வணங்கி விட்டு, தன் வீடு நோக்கிப்புறப்பட்டான்.

தெப்பக்குள ரோட்டு ஓரக்கடை ஒன்றில், பேரம் பேசி குழந்தைக்கு மாற்று உடையாக கவுன் ஒன்று வாங்கிக்கொண்டு, தன் அரண்மனையாகிய குடிசைக்குள், குழந்தையுடன் நுழைந்தான்.

சூடாக தோசை சுட்டுக்கொண்டிருந்த மரகதம், குழந்தை ஒன்றுடன் வந்துள்ளத் தன் கணவனை, தன் இரு புருவங்களையும் உயர்த்தி ஒரு பார்வை பார்க்கும் போதே, குழந்தை விஜியோ “அ..ய்..ய்..யா.....தோசை ! மம்மி .... மம்மி ....  ஸாரி ... ஸாரி ... ஆண்ட்டீ ... ஆண்ட்டீ ... எனக்கு ஒரு தோசை வேணும் .... தருவீங்களா?”  எனச்சொல்லி வெட்கம் கலந்த ஆசையுடன், தன் பிஞ்சு விரல்களைக் குவித்தபடி தன்கையை நீட்டியது.    

குழந்தையை ஒருவித வாஞ்சையுடன் தன் மடியில் அமர்த்திக்கொண்ட மரகதம், தோசையை அதற்கு ஊட்டிக்கொண்டே, அதன் கதை முழுவதையும் முனியாண்டி சொல்லச்சொல்ல கவனத்துடன் கேட்டுக்கொண்டாள்.

ஆசையுடன் தோசை சாப்பிட்டு முடித்த குழந்தையை பாய் ஒன்றைத் தட்டிப்போட்டு படுக்க வைத்தபின், மேற்கொண்டு இந்தக்குழந்தையை நாம் என்ன செய்வது என இருவரும் நெடுநேரம் யோசித்து, தங்களுக்குள் விவாதித்துப் பேசிக்கொண்டிருந்ததில், நள்ளிரவு வெகுநேரம் ஆகிவிட்டது.

காலையில் எழுந்த குழந்தைக்கு உடல் அனலாகக் கொதித்தது. பயத்தில் கை கால்கள் நடுங்கின. அழ ஆரம்பித்தது. முனியாண்டியும், மரகதமும் என்னவெல்லாமோ சொல்லி சமாதானம் செய்ய முயன்றனர்.

“காஃபி, டீ ... ஏதாவது வாங்கி வரட்டா? உனக்கு என்னடாக் கண்ணு வேணும்? ஏன் அழுவறே? என்று பரிவுடன் பரிதவித்துப்போய்க் கேட்டனர். 

”எனக்கு ஒண்ணும் வேணாம். என்னயத்தான் போலீஸ் ஸ்டேஷன்லே கொண்டுபோய் விடப்போறீங்களே! நேத்து ராத்திரி நீங்க பேசிட்டு இருந்தீங்களே! நான் உங்க கூடவே இருக்கேனே .... ப்ளீஸ் ... என்னய நீங்க எங்கேயும் கொண்டுபோய் விட்டுடாதீங்க .... ப்ளீஸ் ... ப்ளீஸ்” எனக்கெஞ்ச ஆரம்பித்தக் குழந்தையின் மேனியும் நடுங்கிக்கொண்டிருந்தது.

குழந்தையை கட்டிப்பிடித்துத் தூக்கிக்கொண்ட மரகதம், “சரி, சரி, நீ எங்களோடேயே இருக்கலாம்டா கண்ணு, உன்னய எங்கேயும் கொண்டுபோய் விடமாட்டோம்டா, நீ சமத்துப்பாப்பா இல்லையா? அழக்கூடாது” என்று சொல்லி தன் புடவைத்தலைப்பால் குழந்தையின் கண்களைத் துடைத்து விட்டு, அள்ளி அணைத்து முத்தமிட்டாள், மரகதம்.

திருவிழாவில் பலூன் விற்ற பணத்தை எண்ணி முடித்த முனியாண்டி, ”செயற்கை முறையில் கருத்தரிப்பு செய்ய, அந்த டாக்டரம்மா நம்மிடம் கேட்டிருந்த மூவாயிரம் ரூபாயும் சேர்ந்து விட்டது தாயீ!” என மரகதத்திடம் சொல்லிவிட்டு, எப்போது நாம் டாக்டர் அம்மாவைப் பார்க்கப்போகலாம்?” என வினவினான்.

”இதோ பாருய்யா, மச்சான்! அந்த வாணப்பட்டரை மகமாயீ, மாரியாத்தாளே இந்தப்பச்சப்புள்ளைய, நமக்கே நமக்குத்தான் சொந்தம்னு இந்தத் தேர் திருவிழாவிலே கொடுத்திருக்கும் போது, நமக்கு இப்போ இன்னொரு குழந்தை எதுக்குய்யா வேணும்?; 


இந்தப்புள்ளைய நல்லபடியா வளர்த்து ஆளாக்கினா அதுவே போதுமய்யா! அந்தப்பணத்தை அப்படியே எடுத்துட்டுப் போயீ, பக்கத்துல உள்ள இஸ்கூலிலே, இதை சேர்த்துப்பாங்களான்னு, விசாரித்துட்டு வாய்யா” என்றாள் மரகதம்.

திருச்சி மலைக்கோட்டைத் ”தாயுமானவர்” அருளால், ஒரே நாளில் “தாயுமானவள்” (தாயும்+ஆனவள்) ஆன தன் மனைவியை அள்ளி அணைக்கச் சென்ற முனியாண்டியைப் பார்த்து, வெட்கத்துடன் சிரித்தது, குழந்தை விஜி.  

-o-o-o-o-o-o-o-

முற்றும்

-o-o-o-o-o-o-o-

[இந்தச் சிறுகதை சுனாமிக்குப்பிறகு 2005 ஆம் ஆண்டு எழுதப்பட்டது]

இது தான் என் வாழ்க்கையில் நான் எழுதிய முதல் சிறுகதை.

தினமலர் நிறுவனர் அமரர் டி.வி.ஆர் நினைவுச்சிறுகதைப் 

போட்டியில் கலந்து கொண்டு பரிசினை வென்ற கதையும் ஆகும்.

தினமலர்-வாரமலரில் 6.11.2005 அன்று என் புகைப்படம் மற்றும் சுயவிபரக்குறிப்புகளுடன் வெளியிடப்பட்ட கதை.

 இந்தச்சிறுகதை வெளியான 

6.11.2005 தினமலர் வாரமலர் அட்டைப்படம்.

[கதாசிரியர் பற்றி வெளியிடப்பட்ட சிறுகுறிப்பு]

போட்டியில் பங்குகொண்ட மொத்த கதைகள்: 2981 

இறுதிக்கட்டத் தேர்வில் வடிகட்டி தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டு 
பரிசளிக்கப்பட்ட கதைகள் வெறும் 13 மட்டுமே.
அதற்கான ஆதாரம் இதோ இங்கே:

அந்தப் பதிமூன்றில் இதுவும் ஒன்று என்பதும்
நான் முதன்முதலாக எழுதிய கதை என்பதும் 
இதற்குக் கிடைத்த பரிசு + பாராட்டுக்களால் 
என்னை மேலும் மேலும் எழுத 
உற்சாகப்படுத்திய கதை என்பதும் 
இதன் தனிச்சிறப்பாகும்.

முதல் சந்திப்பு, முதல் பார்வை, முதல் நட்பு, முதல் உரையாடல்,  முதல் காதல், முதல் முத்தம், முதல் இரவு, முதல் உறவு, முதல் குழந்தை போன்றவற்றில் தானே ஒரு Thrilling ஆன அனுபவமும், சுகமும், பேரானந்தமும் இருக்க முடியும்?

அதுபோலவேதான் இந்த என் முதல் கதையும்; அது முதன் முதலாக ஒரு பத்திரிகையில் அச்சேறி, பிரசுரம் ஆனபோது, எனக்கு மட்டில்லா மகிழ்ச்சியையும், பரிசுத்தொகையையும், என்னுடன் அன்று மிகப்பெரிய தொழிற்சாலையில் பணியாற்றிய ஆயிரக்கணக்கான ஊழியர்களின் ஆத்மார்த்தமான பாராட்டுக்களையும், புதிய எழுத்துலக நண்பர்களையும் பெற்றுத்தந்தது என்பதே, இந்த என் சிறுகதையின் மூலம் நான் பெற்ற மிகச்சிறப்பான, மகிழ்ச்சிகரமானதோர் அனுபவம்.  

அந்த என் முதல் அனுபவம் மிகவும் 

THRILLING ! THRILLING !! THRILLING !!!  

தான்!  

நான் சொல்லும் இதனை, என்னைப்போலவே நன்கு அனுபவித்து, அதை மனதில் அப்படியே என்றும் நிலைநிறுத்தி, அவ்வப்போது நினைத்துப்பார்த்து, மனதால் மகிழ்வுடன் அசைபோடத் தெரிந்தவர்களால் மட்டுமே, இந்த சுகானுபவத்தை முற்றிலுமாகப் புரிந்து கொள்ள முடியும்.

பிறகு இதுபோல, ஏன் ...  இதையும்விட இன்னும் மேலாகவே, எவ்வளவோ பரிசுகளும், பாராட்டுக்களும், விருதுகளும் என்னைத் தேடி அவைகளாகவே வந்திருந்த போதிலும், இந்த என் முதல் அனுபவத்தை மட்டும் என்னால் எப்போதுமே மறக்க முடியாமல் உள்ளது என்பதை இங்கு தங்களுடன் பகிர்ந்து கொள்ள விரும்புகிறேன். 

இந்த ”தாயுமானவள்” என்ற தலைப்பிலேயே 
என் முதல் சிறுகதைத் தொகுப்பு நூலும், 
மிகப்பிரபலமான வானதி பதிப்பகம் மூலம் 
2009 ஆண்டு வெளியிடப்பட்டது. 


அந்தச்சிறுகதைத் தொகுப்பு நூலின், முன் அட்டைப்படமே 
தங்கள் பார்வைக்காக மேலே கொடுக்கப்பட்டுள்ளது.

மிகவும் பழமை வாய்ந்ததும், உலகப்புகழ் பெற்றதுமான வானதி பதிப்பகத்தின் மூலம் தன் நூல் ஒன்றை ஒரு எழுத்தாளர் வெளியிடுவது என்பது அவ்வளவு சாதாரணமானதொரு விஷயமல்ல என்பது பிரபல தமிழ் எழுத்தாளர்களுக்கு மட்டுமே தெரிந்ததொரு இரகசியம். 

இந்த தேவ இரகசியம் ஏதும் தெரியாமலேயே, புது எழுத்தாளனாகிய நான், முதன்முதாலாக என் சிறுகதைகளை ஒரு தொகுப்பு நூலாக வெளியிட வேண்டி கோரிக்கை வைத்து,அவர்களுக்கு அனுப்பப்போய், முதலில் நான் சந்தித்த சோதனைகளும், வேதனைகளும், மிகவும் அதிகம். ஆனாலும் அடுத்த 24 மணி நேரத்திற்குள் நடந்த அதிசயமான ஆச்சர்யமான சம்பவங்களும் [MIRACLE] அனுபவங்களும் பற்றி, ஒரு தனிப்பதிவாகவே நான் பிறகு ஒரு நாள் எழுதி வெளியிட நினைக்கிறேன்.

இறுதியாக தெய்வானுக்கிரஹத்தினால் மட்டுமே, என் முதல் சிறுகதைத்தொகுப்பு நூலான இந்தத் “தாயுமானவள்” பிரபல வானதி பதிப்பகம் மூலம் வெளியிடப்பட்டதும் எனக்கு மிகவும் பெருமை சேர்த்த விஷயமே என்பதையும் பெருமையுடன், இங்குத் தங்களுடன் பகிர்ந்து கொள்வதில்,  பெரு மகிழ்ச்சி அடைகின்றேன். 

-o-o-o-o-o-

மேற்படி முதல் சிறுகதைத்தொகுப்பு நூலில் 
இடம்பெற்றுள்ள மொத்தக்கதைகள்: 13

01. தாயுமானவள் 
http://gopu1949.blogspot.com/2011/12/1-of-3.html

02. என் உயிர்த்தோழி

03. உடம்பெல்லாம் உப்புச்சீடை 
http://gopu1949.blogspot.com/2011/11/blog-post_2406.html

04. பொடி விஷயம் 
[வந்துவிட்டார் வ.வ.ஸ்ரீ - புதிய கட்சி ”மூ.பொ.போ.மு.க” உதயம்]

http://gopu1949.blogspot.com/2011/03/blog-post_11.html


05. அஞ்சலை

http://gopu1949.blogspot.com/2011/04/1-1-of-6.html


06. தேடி வந்த தேவதை

07. சூழ்நிலை 
http://gopu1949.blogspot.com/2011/11/blog-post_5686.html

08. ’எலி’ஸபத் டவர்ஸ்
http://gopu1949.blogspot.com/2011/02/1-8.html

09. ஏமாறாதே, ஏமாற்றாதே!
http://gopu1949.blogspot.com/2011/09/blog-post_22.html

10. நன்றே செய், அதையும் இன்றே செய் !
http://gopu1949.blogspot.com/2011/11/blog-post_9317.html

11. சகுனம்
http://gopu1949.blogspot.com/2011/09/1-of-2_26.html

12. சுடிதார் வாங்கப்போறேன்!
http://gopu1949.blogspot.com/2011/04/1-of-3.html

13. நீ முன்னாலே போனா .. நான் பின்னாலே வாரேன்! 
http://gopu1949.blogspot.com/2011/10/15.html

இதில் No. 2 "என் உயிர்த்தோழி” மற்றும் No. 6 "தேடி வந்த தேவதை” ஆகிய இரண்டும் அநேகமாக இந்த மாதமே எனது அடுத்தடுத்த வலைப்பதிவு வெளியீடுகளாக இருக்கும்.   

மீதி 11 கதைகளும் ஏற்கனவே என் வலைப்பதிவில் வெளியிட்டுவிட்டேன் என்பது உங்களில் பலருக்கும் நினைவிருக்கும். இதுவரை படிக்காதவர்கள் விரும்பினால் போய்ப் படிக்க இணைப்புகளும் கொடுத்துள்ளேன்.

-oOo-

மேற்படி வானதி பதிப்பக வெளியீடான “தாயுமானவள்” சிறுகதைத்தொகுப்பு நூலுக்கு நான் எழுதியுள்ள “முன்னுரை” இதோ இங்கே ...... உங்கள் பார்வைக்கு:

முன்னுரை

அடியேன், இளமையில் வறுமையை நன்கு அனுபவித்து வளர்ந்தவன். ஏழை எளிய மக்களின் வாழ்வினில் ஏற்படும் சுகங்களும் சோகங்களும், அன்றாட வாழ்க்கைப் பயணத்திற்கு, அவர்கள் படும் அவஸ்தைகளும், பல்வேறு பொருளாதார கஷ்டங்களிலிருந்து விடுபட அவர்கள் மேற்கொள்ளும் கடின உழைப்பும், சிந்தும் வியர்வைத் துளிகளும், என் இளமைக்காலங்களிலேயே, எனக்கு சமுதாய சிந்தனையை ஏற்படுத்த வழிவகுத்து உதவின.

எப்போதாவது ஒருசில சமயங்களில், ஏழைகளின் சிரிப்பில் நான் இறைவனைக் கண்டதும் உண்டு. இவ்வாறு எனக்கு ஏற்பட்ட பலவித அனுபவங்களையும், ஒருசில சமூக அவலங்களையும், நான் சந்தித்து உறவாடி, உரையாடி பழக நேர்ந்த ஒருசில வேடிக்கை மனிதர்களையும், என் கதைகளில் ஆங்காங்கே இட்டுச்செல்வதால், அவை உயிரூட்டமுள்ளதாக அமைந்து வெற்றி பெறும் வாய்ப்பைப் பெறுவதாக நம்புகிறேன்.

என்னுடைய இந்த முதல் சிறுகதைத்தொகுப்பு நூல் வெளிவர ஆக்கமும் ஊக்கமும் கொடுத்து உதவிய என் அருமை நண்பர்களுக்கும், நலம் விரும்பிகளுக்கும், இதில் உள்ள பல கதைகளை ஏற்கனவே பிரசுரித்து வெளியிட்ட வார, மாத இதழ்களுக்கும், இந்தத் தொகுப்பிதழை பிரசுரித்து வெளியிடும் “வானதி” பதிப்பகத்தாருக்கும் என் நெஞ்சார்ந்த நன்றிகள்.

அன்புடன்,

வை. கோபாலகிருஷ்ணன் 

-oOo-

இந்தத் “தாயுமானவள்” என்ற என் முதல் சிறுகதைத்தொகுப்பு நூலுக்கு ”வாழ்த்துரை” வழங்கிச் சிறப்பித்தவர் என் அருமை நண்பரும், பிரபலமான எழுத்தாளரும், எழுத்துலகில் என் மானஸீக குருநாதருமான திரு. ரிஷபன் ஸ்ரீநிவாஸன் அவர்கள். அவர்களின் வாழ்த்துரை தங்கள் பார்வைக்காக இதோ இங்கே :

வாழ்த்துரை

சிறுகதைகள் போல படிப்பு ருசி தருவதற்கு வேறு எதுவும் இருக்கிறதா? குண்டு குண்டாய்ப் புத்தகங்கள், பெரிய பெரிய நாவல்கள் இருக்கும். முதல் அத்யாயம் படித்து விட்டு அடுத்த அத்யாயம் போகும்போது ‘வசந்தி’ யார், இப்போது குறிப்பிடும் ‘சுகந்தி’ யார் என்கிற குழப்பத்தோடு மீண்டும் முதல் அத்யாயம் வாசிக்கும் பலரை நான் அறிவேன்.

சிறுகதைகளின் முதல் சுகமே அது அப்போதே முடிந்துவிடும். அது மட்டுமல்ல, நல்ல சிறுகதை வாசித்து முடித்ததும் கிடைக்கும் சுகம், அந்தக்கதை மூலம் பெறப்படும் படிப்பினை, மிகக் குறைவான கதாபாத்திரங்களில் ரசமான சம்பாஷணைகள், சம்பவங்கள், இப்படி சிறுகதைகளின் பெருமையினை அடுக்கிக்கொண்டே போகலாம். 

“படைப்பிலக்கியங்களில் நான் சிறுகதையாய் இருக்கிறேன்” என்று கீதையில் கிருஷ்ணன் சொல்லியிருப்பார், அர்ஜுனன் கேட்டிருந்தால்!

திரு. வை. கோபாலகிருஷ்ணன் அவர்களிடம் கதை சொல்லும் திறன், நகைச்சுவை மிளிரக் கதை நகர்த்திச் செல்லும் தனித்துவம், சம்பவங்களில் வாசகன் தன்னையே பொருத்திப் பார்க்கத் தூண்டும் அளவு யதார்த்தம், உரையாடல்களில் காணப்படும் நேர்த்தி .... அவர் பேனா அழகாகக் கதை சொல்கிறது ... அழ வைக்கிறது ... சிரிக்க வைக்கிறது ... மொத்தத்தில் எல்லாமே உணர்ச்சிப் பிரவாகம். ஒவ்வொரு கதையும் அழுத்தம் ஆழம் என்று கனமாய் மனதில் இறங்கிவிடுகிறது.

இது அவரின் முதல் தொகுப்பு. அவர் இன்னும் பல தொகுப்புகளுக்குச் சொந்தக்காரராகும் நாள் வெகு தொலைவில் இல்லை என்பதற்குக் கட்டியம் கூறி, வாசிப்பு அனுபவம் வேண்டும் வாசகர்களுக்கு நல்விருந்தாய் அமைந்திருக்கிறது இந்தத்தொகுப்பு.

வாசகர்களுக்கும் படைப்புக்களுக்கும் இடையே இனி நான் எதற்கு?

அன்புடன்

ரிஷபன் 

   

-oOo-


You may also like to go through the pictures in these Links:


http://gopu1949.blogspot.com/2011/07/4.html

http://gopu1949.blogspot.com/2011/07/3.html

http://gopu1949.blogspot.com/2011/07/6.html






என்றும் அன்புடன் தங்கள்

     

  வை. கோபாலகிருஷ்ணன்

-oOo-








ஓர் முக்கிய அறிவிப்பு
என் அடுத்த பதிவான 

“என் உயிர்த்தோழி” 

என்ற சிறுகதை 

வரும் ஞாயிறு 11.12.2011 

அன்று வெளியிடப்படும். 

காணத்தவறாதீர்கள். 

அன்புடன் 

vgk