VGK 07 / 01 / 03 FIRST PRIZE WINNERS - "ஆப்பிள் கன்னங்களும் .... அபூர்வ எண்ணங்களும் !” இது ’கோபு’வின் [VGKயின்] 500வது பதிவு !

’சிறுகதை விமர்சனப்போட்டி’ முடிவுகள்

கதையின்  தலைப்பு 

VGK 07 - 

” ஆப்பிள் கன்னங்களும் 


அபூர்வ எண்ணங்களும் ”

இணைப்பு:

http://gopu1949.blogspot.in/2014/02/vgk-07.html

மேற்படி 'சிறுகதை விமர்சனப்போட்டி'க்கு,

மிக அதிக எண்ணிக்கையில் பலரும், 

மிகுந்த ஆர்வத்துடன் பங்குகொண்டு, 

வெகு அழகாக விமர்சனங்கள் 

எழுதியனுப்பி சிறப்பித்துள்ளனர். 

அவர்கள் அனைவருக்கும் என் 

மனமார்ந்த இனிய அன்பு நன்றிகள். 

நடுவர் அவர்களால் பரிசுக்குத் 

தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டுள்ள 

விமர்சனங்கள் மொத்தம்:  

ஐந்து

இந்தப் பரிசுகளை வென்றுள்ள  ஐவருக்கும் 

நம் பாராட்டுக்கள் + மனம் நிறைந்த 


இனிய  நல்வாழ்த்துகள். 

  

மற்றவர்களுக்கு: 

    

முதல் பரிசினை 

வென்றுள்ளவர்கள் 


இருவர் : 

அதில் ஒருவர்



திருமதி.


 கீதா மதிவாணன்

அவர்கள்

வலைத்தளம்:

கீதமஞ்சரி 

geethamanjari.blogspot.in

  

முதல் பரிசினை வென்றுள்ள 

திருமதி.


 கீதா மதிவாணன்

 அவர்களின் மிகவும் 


ஸ்வீட்டோ ஸ்வீட்டான

விமர்சனம் இதோ:

மாமீ….

வசுவா? வாடிம்மா வா… என்னடி எங்காத்துப் பக்கம் திடீர்விஜயம்?

தையக்கடையில் ஜாக்கெட் கொடுத்திருந்தேன் மாமி… வாங்கிண்டுபோக வந்தேன்.

எத்தனை ஜன்னல் வச்சிருக்கே?

எங்காத்துக்கா மாமீ?

உங்காத்துக்கில்லடீ.. உன் ஜாக்கெட்டுக்கு?

என்ன மாமி வெளையாடறேள்?

அதில்லடீ… கோபு சாரோட ’ஆப்பிள் கன்னங்களும் அபூர்வ எண்ணங்களும்’ கதையை வாசிட்டிருந்தேனா? அதில் வர ஜிகினாஸ்ரீ மாதிரி நீயும் தச்சிருக்கியோனு கேட்டேன்.

நானும் அந்தக் கதையை படிச்சேன் மாமி. நன்னா ஜில்லுனு ஒரு தலைப்பு. ஆனா பாருங்கோ… ஜெயஸ்ரீனு அழகான பேர் இருக்கிறச்சே… ஜிகினாஸ்ரீனு அந்த சீமாச்சு பேர் வச்சிருக்கறது மாத்திரம் நன்னாவே இல்ல.

அவ மாத்திரம் ஸ்ரீனிவாசன்ற அழகான பேரைச் சுருக்கி சீமாச்சூன்னு சொல்லலாமா? அதுவுமில்லாமே ஜிகினாஸ்ரீனு சொல்றதுக்கு காரணமும் சொல்லியிருக்கானே!

ஆமாம் மாமி. வாசிக்குபோதே சிரிப்புதான் எனக்கு. கூடவே ஒரு சிந்தனையும் வந்தது. இந்த பெண்குழந்தைகள் வயசுக்கு வர சமயத்திலே சடங்கு சம்பிரதாயம்னு கொண்டாடும்போது ஒத்த வயசுள்ள ஆண்குழந்தைகள் எதுவுமே புரியாமே தவிக்கிற தவிப்பிருக்கே… ஒருவகையிலே அதுகள் பாவம் மாமி. எனக்கென்ன தோண்றதுன்னா… அந்தந்த வயசுக்கேத்தாப்போல நம்மாத்து ஆண்குழந்தைகளுக்கு நாம கொஞ்சமாச்சும் எடுத்துச் சொல்லணும். அப்போதான் மத்தவாகிட்ட போய் கேட்டு அவமானப்படுறதையும், தெரியாதவாகிட்ட கேட்டு தப்பு தப்பா புரிஞ்சிக்கறதையும் தவிர்க்கமுடியும். அதையுங்கூட கோபு சார் சாமர்த்தியமா கதையில் நுழைச்சி நம்மளை யோசிக்கவச்சிருக்கார் பாருங்கோ…. அவரை அதுக்காகப் பாராட்டியே ஆவணும்.

சரிதான்டியம்மா நீ சொல்றது. தெரியாத்தனமா அதை அந்த ஜிகினாஸ்ரீ கிட்டயே கேட்டு மூக்குடைபட்டுப்போறானே பாவம்டி குழந்தே. இந்த புள்ளையாண்டான் என்னமா மனசிலே காதலை வளர்த்துண்டு அவளுக்காக நித்தமும் உருகுறான். அவள் என்னடான்னா தன் காரியங்களுக்கு அவனை நன்னா உபயோகப்படுத்திண்டு கடேசில கறிவேப்பிலையாட்டமான்னா அவனைத் தூக்கியெறிஞ்சிட்டா…

அவள் எங்கயுமே அவன்கிட்ட தன் காதலைக் காட்டவே இல்லையே மாமி. அவள் என்னமோ இவனண்டை ஈஷி ஈஷி காதல் பண்ணிண்டு கடேசில கைவிட்டாமாதிரியில்லே சொல்றேள்?                   

ஈஷிண்டாதானா? அவன் மனசில ஆசையைத் தூண்டிவிடறாப்போல நடந்துண்டிருக்காளே போறாதா? இந்த சீமாச்சூவும் சரியான அம்மாஞ்சி… அந்த ஜிகினாஸ்ரீ சொல்ற எடுபிடி வேலையெல்லாம் செஞ்சுண்டு அவள் சொல்றதுக்கெல்லாம் பூம்பூம் மாடு கணக்கா தலையை ஆட்டிண்டு… 

நேக்கு கதையை வாசிக்கிறச்சயே அவன் மேல கோவம் கோவமா வந்தது. 

நல்லவேளை புள்ளையாண்டானுக்கு கடைசியிலயாவது புத்திவந்ததோ பொழைச்சான். விட்டதடீ ஆசை விளாம்பழத்து ஓட்டோடங்கறாப்போல விட்டுட்டு வந்தான். இல்லையானா… கடேசிவரைக்கும் அவளுக்கு சேவகம் செஞ்சே அவன் வாழ்க்கை அழிஞ்சிபோயிருக்கும்.

எனக்கென்னவோ ஜெயஸ்ரீ மேல எந்த தப்புமில்லேன்னு தோணறது மாமி. அவள் விகல்பமில்லாம ஸ்ரீனிவாசனோட ஒரு உடம்பொறந்தானாட்டம் பழகியிருக்கா… அதை அந்த அசமஞ்சம் தப்பா புரிஞ்சிண்டு அவள் மேலே காதலையும் மனசிலே கற்பனைகளையும் வளர்த்துண்டு திரிஞ்சிருக்கறதுன்னு நினைக்கறேன் மாமி.

அதெப்படிடீ… எந்த பொண்ணு உடம்பொறந்தானாட்டம் நெனைக்கிறவனாண்ட உள்பாவாடைக்கு நாடா கோக்கச் சொல்லுவா? அப்படியே அவ சொன்னாலும் இந்த பித்துக்குளிக்கு எங்க போச்சுது புத்தி?  

ஏன் மாமீ… மனசுக்குப் பிடிச்சவளுக்கு அதெல்லாம் செய்யறதிலே என்ன தப்பு? எங்காத்துக்காரர் கூடத்தான் நேக்கு அவசரத்துக்கு பாவாடைக்கு நாடா கோத்துத் தருவார்.

டீ… அது உரிமையுள்ளவா பண்ற வேலைடீ… 

ஆத்துக்காரிக்கு ஆம்படையான் பண்றதுக்கும், வயசுப் பொண்ணுக்கு அடுத்தாத்து புள்ளையாண்டான் பண்றதுக்கும் வித்யாசமில்லையோ? 

அந்த ஜிகினாஸ்ரீ அவனை ஒரு ஆண்பிள்ளையாவே மதிக்கலயே… வேலையாள் மாதிரி நடத்தறான்னு அவன் வாயாலயே அதை ஒப்புத்துக்கறதா கோபு சார் எழுதியிருக்காரே.

மாமி, சின்னக்குழந்தையிலிருந்தே ரெண்டும் ஒண்ணா வெளையாடி ஒண்ணா பழகி இருக்கிறதுகள். ஒருத்தரை ஒருத்தர் நன்னா புரிஞ்சி வச்சிருக்கையிலே பிரியத்தோட வாடா போடான்னு பேசறதிலே என்ன தப்பு?

நல்ல பிரியம்! ஆனா.. ஒண்ணு கவனிச்சயா? அந்த ஜிகினாஸ்ரீதான் இவனை நிமிஷத்துக்கொரு டா போடறாளே தவிர இவன் என்னவோ அவளை மரியாதையாத்தான் பேசறான்.

வெளியிலே மரியாதை காட்டினா போறுமா? மனசிலே வேணாமா? இல்லையானா… அவ படத்தை வரைஞ்சதோட நிறுத்தாமே… ஆப்பிளை வெட்டி அவ கன்னத்தோட கன்னமா வச்சி ஆசையா திங்கறானே… அதை என்னன்னு சொல்றது?

அது அந்த வயசுக்கான ஈர்ப்புடீ… முந்தின நாள் வரைக்கும் அவ மேலே அவ்வளவு ஈர்ப்பிலே இருந்தவன், அவ வேறொருத்தனுக்கு ஆம்படையாளாவப் போறாள்னு தெரிஞ்ச க்ஷணமே மனசைக் கட்டுப்படுத்திண்டு வலியை மறைச்சிண்டு அவமேலே வச்சிருந்த ஆசையை மனசிலிருந்து நீக்கிடறானே… அந்த இடம் போறுமே… சீமாச்சூவோட மனமுதிர்ச்சியைக் காட்டுறதுக்கு. 

ஆனாலும் அப்பகூட தன் கல்யாண வேலையைப் பார்க்க அவனை அழைக்கிறாளே… அந்த ஜிகினாஸ்ரீ…. 

அவளை நெனைச்சாத்தான் பத்திண்டுவரது எனக்கு.

அவன் எங்கே மாமி, அவமேலே வச்சிருந்த ஆசையை மனசிலிருந்து நீக்கறான்? 

அதைப் பத்தி கோபு சார் எதுவுமே சொல்லலையே?

அடி மக்கு.. நோக்கு இதுகூடத் தெரியலையா? கடேசில என்ன எழுதியிருக்கார், அவன் கைகழுவிட்டானாம். எதை? கையில ஒட்டிண்ட பலகாரத்தை மாத்திரமில்லே… மனசிலே ஒட்டிண்ட விவகாரத்தையும் சேத்துதான். 

அழகா ஹைலைட் பண்ணியிருக்காரே… புரிஞ்சிக்க வேணாமா?

ஓ… நேக்கு இது தோணவே இல்ல மாமி. நான் என்ன நினைச்சேனா… இவனும் தேவதாஸ் மாதிரி தாடி வளர்த்துண்டு பாரு பாருன்னு பாட்டு பாடிண்டு திரிவானோன்னு.

மாட்டான்டீ… 

கதையை நன்னா உள்வாங்கிப் படிச்சயானா அதை உன்னால் புரிஞ்சிக்கமுடியும். 

சீனிவாசனுக்கு அவள் மேலே ஒரு இனக்கவர்ச்சிதான் இருக்கு. அந்த ஜிகினாஸ்ரீ அவனை விடவும் அழகு, அவனை விடவும் நெறைய படிச்சிருக்காங்கிற தாழ்வு மனப்பான்மையும் கூடவே இருக்கு. அவா ரெண்டுபேரும் கல்யாணம் பண்ணிட்டிருந்தா வாழ்க்கை சுபிட்சமா இருந்திருக்குமா? கல்யாணத்துக்கப்புறம் இவனுடைய தன்மானம் எந்த சமயத்திலயாவது தலைதூக்கிட்டா… அப்புறம் எல்லாமே பாழாப்போயிடும். இதுமாதிரி ஒருதலைக்காதல் நிறைவேறாமல் முடியற கதையில் எல்லாம் அடப்பாவமேன்னு மனசு கெடந்து தவிக்கும். எப்படியாவது ரெண்டுபேரையும் சேர்த்து வச்சிட மாட்டாரா கதாசிரியர்னு உள்ளுக்குள்ள ஏங்கும். 

ஆனா… இந்தக் கதையை கோபு சார் முடிச்சிருக்கிற விதம் அப்பாடான்னு இருக்கு. 

வெறும் இனக்கவர்ச்சியால் ஈர்க்கப்பட்டு காதல் வயப்பட்டு கல்யாணமும் கட்டிண்ட பிற்பாடு நித்தமும் பிக்கல் பிடுங்கல்னு இருந்தா ரெண்டு பேர் வாழ்க்கையுமோன்னோ பாதிக்கப்படும்? ஸ்ரீனிவாசனுக்கு கொஞ்ச நாளைக்கு கஷ்டமா இருந்தாலும் கூடிய சீக்கிரமே மனசு ஏத்துக்கும் என்கிறதைத்தான் சொல்லாமல் சொல்லியிருக்கார்.

நன்னா சொன்னேள். இந்தக் கதையில் பொருந்தாக் காதல் பத்தி அற்புதமா எழுதியிருக்கார். இது ஒருவகையில் ஒருதலைக் காதலா இருந்தாலும் அதொண்ணும் மனசின்பால் உள்ள ஈர்ப்பால் வரல. ஒரு பையனோட பார்வையில் ஒரு பொண்ணோடான சிநேகம் படிப்படியா இனக்கவர்ச்சி, உடற்கவர்ச்சி, காதல்னு உருமாறி கடேசியில் இன்னதுதான் வாழ்க்கைன்னு புரிஞ்சிக்கறாமாதிரி அழகா கதையை நகர்த்தி அதுக்கொரு நல்ல முடிவையும் வழங்கியிருக்கார் கோபு சார். சரி மாமி, நான் கெளம்பறேன். நேரமாயிடுத்து.

போய்ட்டுவாடிம்மா… 

 

மனம் நிறைந்த பாராட்டுக்கள் + 

இனிய நல்வாழ்த்துகள்.



அன்புக்கும் மரியாதைக்கும் உரிய 


திருமதி. கீதா மதிவாணன் அவர்களே !


வணக்கம்.


நான் இந்தக்கதையை  முதன் முதலாக எழுதிய போதும், 


அது ஒரு தமிழ் வாரஇதழில் அச்சாகி வெளிவந்தபோதும்,

  
என் வலைப்பதிவினில் இந்தக்கதையை  முன்பே வெளியிட்ட போதும்,


சிறுகதை விமர்சனப்போட்டிக்காக இந்தக்கதையினை 

மீண்டும் இப்போது வெளியிட்டபோதும்



எனக்குள் எவ்வளவு ஒரு ‘கிக்’ ஏற்பட்டதோ



அதே அளவு ‘கிக்’ தங்களின் மாறுபட்ட, 


வித்யாசமான, மிகச்சிறந்த 


இந்த விமர்சனத்தைப் படித்து மகிழ்ந்தபோதும் 


எனக்கு ஏற்பட்டது.



தங்களின் இந்த அழகான  கற்பனைக்கும், 


நகைச்சுவையான எழுத்துக்களுக்கும் 


அடியேன் தலை வணங்குகிறேன்.




இதை எழுதிய தங்கள் விரல்களுக்கு இதோ:

 

ஒன்று தங்களுக்கு !

மற்றவை தங்களின் 

கற்பனை கதாபாத்திரங்களான 

மாமிக்கும், வசுவுக்கும் !!

தங்களுக்கு என் ஸ்பெஷல் 


பாராட்டுக்கள், வாழ்த்துகள் + நன்றிகள். 


அன்புடன் கோபு [VGK]




 

     

முதல் பரிசினை 


வென்றுள்ள 


மற்றொருவர் யார் ?




 மிகச்சிறிய 

இடைவேளைக்குப்பின்


அறிவிக்கப்படும்.

 

’பகவத் கீதா’ போல


இரண்டு '' கீதா ''களுக்கும்


இடையே  அகப்பட்டுள்ள


இந்த அடியேன்


கோபாலகிருஷ்ணனின்


இன்றைய இந்தப்பதிவு

 

 

என்பதை மகிழ்ச்சியுடன்


தெரிவித்துக்கொள்கிறேன்.


02.01.2011 அன்று முதன் முதலாக என் 


வலைத்தளத்தினில் நான்


எழுதத் துவங்கி இன்றுடன் 


167 வாரங்கள் ஆகின்றன. 




சராசரியாக வாரம் 


மூன்று பதிவுகள் வீதம் 


கொடுத்து இன்று 


ஐநூறாவது 


பதிவினை எட்ட முடிந்துள்ளது. 



என் எழுத்துக்களுக்கு அவ்வப்போது 

பின்னூட்டங்கள் என்ற 

உற்சாக பானம் அளித்து வந்துள்ள

அனைத்து நட்புள்ளங்களுக்கும் 

என் மனம் நிறைந்த இனிய அன்பு நன்றிகள்.

இன்றைய முதல் பரிசினை 

வென்றுள்ள சாதனையாளர்கள்


இருவர் பெயர்களும் “கீதா” என்று 


அமைந்துள்ளது ஓரே ஆச்சர்யமாகத்தான் உள்ளது.

திருமதி. கீதா மதிவாணன்  அவர்கள்                                        

  

                                                                                                              

திருமதி. கீதா சாம்பசிவம் அவர்கள்

பெயர்களைத்தவிர மேலும் இவர்களுக்குள் 

ஒருசில ஒற்றுமைகள் உள்ளன.

இவர்கள் இருவருமே 

VGK-03, VGK-04 and VGK-07 

ஆகிய மூன்று கதைகளுக்கான 

விமர்சனங்களிலும் பரிசு பெற்றவர்கள். 

இருவருமே தலா ஒரு இரண்டாவது பரிசும், 

தலா இரண்டு  முதல் பரிசும் பெற்றுள்ளவர்கள் 

என்பதும் குறிப்பிடத்தக்கது.

 

முதல் பரிசினை 


வென்றுள்ள 


மற்றொருவர் 

திருமதி. 


கீதா சாம்பசிவம் 


அவர்கள்.

வலைத்தளம்:

sivamgss.blogspot.in



" எண்ணங்கள் “

 

முதல் பரிசினை வென்றுள்ள 


திருமதி. 


கீதா சாம்பசிவம்


அவர்களின் விமர்சனம் இதோ : 

இதுவும் உளவியல் ரீதியான கதையே. பதின்ம வயதுப் பெண்ணின் மனமும், ஆணின் மனமும் இயங்கும் விதம் குறித்து எழுதப் பட்டுள்ளது. பெண் சகஜமாய்ப்பழகுவதாலேயே அவள் மனம் இப்படித் தான் என நிர்ணயிப்பது கடினம். அதையே இந்தக் கதையும் சுட்டிக் காட்டுகிறது. தேனை அருந்த வண்டு மலரை மொய்க்கிறது.  அருந்தவும் ஆரம்பிக்கிறது. ஆனால் ஆதவனைக் கண்டதும் மலர்ந்த மலரோ, ஆதவன் மறைந்ததும் கூம்பி விடுகிறது.  இதை அறியாத வண்டோ பூவுக்குள் மாட்டிக் கொள்கிறது. அது நினைப்பதோ தான் மலரின் மனதில் இடம் பெற்றிருப்பதாகவே.  ஆனால் அதுவோ மலரின் மனதுக்கு அருகே கூடச் செல்லவில்லை. மலரின் கைக்குள் சிக்கிக் கொண்டு அதன் தாங்க முடியா காதல் வெள்ளத்திற்கு ஒரு தடுப்புச் சுவராகவே பயன்படுகிறது  இதை அறியா வண்டோ மலரின் மணம் புவியெங்கும் பரவுவதை உணராமல் தனக்காகவே மணம் வீசுவதாக நினைக்கிறது.

சிறு வயதில் இருந்தே ஒன்றாகப் பழகியவர்கள் ஸ்ரீநிவாசனும் ஜெயஸ்ரீயும். குழந்தை முதல் ஒன்றாகவே பழகியதால் ஜெயஸ்ரீ ஸ்ரீநிவாசனை ஒரு ஆணாகவே நினைக்கவில்லை, அல்லது நினைத்தாலும், புரிந்தாலும் அவள் மனம் பளிங்கு போல் இருப்பதால் கல்மிஷம் இல்லாமல் பழகி வருகிறாள்.  இங்கே ஜெயஸ்ரீ பழகுவது ரகசியமாகவே இல்லை,  இரு தரப்புப் பெற்றோருக்கும் தெரிந்தே என்பதில் இருந்து பெற்றோரும் தவறாகவே நினைக்கவில்லை எனப் புரிகிறது.   ஜெயஸ்ரீ தன் வழக்கப்படி டெய்லரிடம் தன் ரவிக்கையின் சின்ன சின்ன மாறுதல் செய்யக் கூட ஸ்ரீநிவாசனிடம் கொடுத்து அனுப்புகிறாள். 

முதலில் எல்லாம் அவள் கொழு மொழு கன்னங்களின் அழகில் மயங்கிய ஸ்ரீநிவாசனுக்கு நாளாக, ஆக, அவள் உடலின் மாற்றங்கள் கண்களை மட்டுமில்லாமல் மனதையும் ஈர்க்கிறது.  அவள் வயதுக்கு வந்திருக்கும் விஷயமே புரியாத அளவுக்கு வெகுளியான ஸ்ரீநிவாசனுக்கு அவள் உடலின் மாற்றங்கள் விளைவிக்கும் விபரம் தெரியா உணர்ச்சிகள் புரியாத புதிராகவே இருக்கிறது.

ஸ்ரீநிவாசன் அளவுக்கு ஜெயஸ்ரீ வெகுளியே அல்ல என்பது டெய்லரைக் குறித்த அவள் விமரிசனத்திலும், ஸ்ரீநிவாசனை விபரம் தெரியாத முட்டாள் என்பதிலும் தெரிந்தாலும், அவள் மனதில் ஸ்ரீநிவாசன் இடம் பெறவே இல்லை என்பதும், அவள் ஒரு சகோதரன் போலவோ, அல்லது நல்லதொரு நண்பனாகவோ தான் கருதி  வருகிறாள் என்பதும் தெரிகிறது.  ஸ்ரீநிவாசனின் மனதில் தான் சலனத்தைக் கிளப்பி விட்டிருக்கிறோம் என்பதை அவள் சற்றும் உணரவே இல்லை.  அப்படி உணர்ந்திருந்தால் அவனைத் துணைக்கு அழைத்துக் கொண்டு  எங்கும் சென்றிருக்க மாட்டாளே.

ஒரு தோழியாக, சிநேகிதியாக, எல்லாவற்றுக்கும் மேல் சகோதரியாக, தாயாக என ஜெயஸ்ரீ அவனிடம் நடந்து கொள்கிறாள்.  அது தான் அவள் அவன் பசி பார்த்து வயிறு முட்ட உணவு வாங்கிக் கொடுக்கும்படி நடந்து கொள்வது காட்டுகிறது. இதில் காதல் என்னும் பேச்சுக்கே இடம் இல்லை.   ஆனால் ஸ்ரீநிவாசனுக்கு வயது காரணமாகவும் இயல்பாகவே ஆண், பெண் மாற்றுப் பாலினத்திடம் உள்ள ஈர்ப்புக் காரணமாகவும் அவளிடம் இனம் தெரியா உணர்வு பூர்வமான பாசம் தோன்றுகிறது. இது தான் காதலோ என்றெல்லாம் யோசிக்கிறான்  ஸ்ரீநிவாசன்.  படிப்பில் சுமார் ரகமான அவன் அவள் படிப்பிற்கும், அழகுக்கும் தான் தகுதியா என்றெல்லாம் யோசித்து அவளை எவ்விதத்திலேனும் கவர எண்ணுகிறான்.

சிறு வயதிலிருந்தே ஓவியம் வரைவதில் தேர்ச்சி பெற்றிருந்த ஸ்ரீநிவாசன், ஜெயஸ்ரீக்குப் படங்கள் வரைந்து உதவி செய்த ஸ்ரீநிவாசன், இப்போது ஜெயஸ்ரீயைக் கவர்வதற்காகவும் தன் முழுத் திறமையும் காட்டி அவன் மிகவும் ரசிக்கும் ஜெயஸ்ரீயின் ஆப்பிள் கன்னங்களை நன்றாகத் தெரியும்படி அவள் படத்தை மிக அழகாக வரைந்து ரசிப்பதோடு அல்லாமல் அவள் மேல் கொண்டிருக்கும் காதல் வெளிப்படும் வண்ணம் கடையில் இருந்து வாங்கி வந்த ஆப்பிள் பழத்தோடு அவள் கன்னங்களை ஒப்பிட்டு ரசிக்கிறான்.  இது அவள் மேல் அவன் கொண்டிருக்கும் காதலின் வெளிப்பாடு என நினைப்பு வந்தாலும், அடுத்து அவன் செய்யும் காரியம் ஒருவேளை இது வாலிப வயதில் அனைத்துப் பதின்ம வயது விடலை வாலிபருக்கும் பெண்ணின் கவர்ச்சியான உடல் மீது தோன்றும்  ஈர்ப்போ என்னும் எண்ணமும் வருகிறது.

அந்த ஆப்பிளைக் காதலின் சின்னமான இதய வடிவில் வெட்டித் தான் வரைந்த ஓவியத்தின் கன்னங்களின் மீது வைத்து அதைக் கடித்து ருசி பார்க்கிறான். இங்கே தான் கொஞ்சம் சந்தேகம் வருகிறது இது வெறும் உடல் ஈர்ப்புத் தானோ என. பொதுவாக இந்த வயதிலேயே எல்லா ஆண், பெண்ணிற்கும் ஒருவர் மீது ஒருவருக்குத் தோன்றும் ஈர்ப்புத் தான் என உறுதியாகவும் ஆகிறது.

விபரம் புரியா வயது. பெண்ணின் உடல் காட்டும் கோணங்கள், சுண்டி இழுக்கும் பார்வை, சகஜமான பேச்சு எல்லாம் சேர்ந்து அவன் மனதில் புதியதோர் உலகமே சிருஷ்டி ஆகிறது.  அந்த ஓவியத்தைத் தன் தாயிடம் மறைக்காமல் காட்டி விடுகிறான்.  

இங்கே அவன் போடும் கணக்கு, தாய்க்குத் தெரியட்டும் என்பதாகவும் இருக்கலாம். தாயின் மூலம் அவளிடம் தான் கொண்டிருக்கும் காதலைத் தெரிவிக்கலாம்.  இரு தரப்புப் பெற்றோரும் நெருங்கிய நண்பர்கள் ஆதலால் சுலபமாகத் தன் ஆசை நிறைவேறும் என்ற மனக்கோட்டையாகவும் இருக்கலாம். இத்தனைக்கும் பின்னரே அவள் தன் ரவிக்கையை ஆல்டர் செய்ய அவனிடம் கொடுத்து அனுப்புகிறாள்.  

அவனைப்பொறுத்தவரை அவள் காலால் இட்ட வேலையைத் தலையால் செய்யும் நிலைமையில் இருந்தான். அதோடு அவள் ரவிக்கையைத் தொடுவதும் அவனுக்கு அவளையே தொடுவது போன்ற உணர்வையும் தந்திருக்கலாம். 

ஆனால் டெய்லர் தூக்கிப் போடும் குண்டில் அவனுக்கு அதிர்ச்சி ஏற்படுகிறது.  அவன் கண்ணுக்கு இனிய காதலி யாருடனோ சுத்துவதாக டெய்லர் சொல்லக் கேட்ட அவனுக்கு ஒரே திகைப்பு.  அவளிடம் காதலைத் தெரிவித்துவிட வேண்டும் என முடிவு செய்தும் ஏனோ தயங்குகிறான். அவளே ஏதேனும் சொல்லுவாளோ என்னும் எண்ணம். ஆனால் அவளோ இவனைக் குறித்தோ இவன் எண்ணங்களைக் குறித்தோ நினைக்கவே இல்லை.  அவனும் மழுப்பலாகப் பேசி விட்டு வீடு திரும்பிப் படத்தைப் பூர்த்தி செய்து தன் தாயிடம் காட்டி ஒப்புதலும் வாங்கி விட்டான். அவள் பிறந்த நாள் பரிசாகக் கொடுக்க வேண்டும் எனத் தாய் சொல்ல அவனும்  காத்திருந்து அவள் பிறந்த நாளுக்குத் தன் தாயோடு அந்தப் படத்தையும் அழகாகப் பரிசுப் பாக் செய்து எடுத்துச் சென்றால்!

சென்றவனுக்கு ஒரே அதிர்ச்சி காத்திருக்கிறது. அவள் அத்தை பிள்ளை, முறை மாப்பிள்ளை வந்திருக்கிறான். காதலுக்கு அவன் வில்லனோ என்று பார்த்தால் கடவுளே, அவன் தான் கதாநாயகன்,  நம் ஸ்ரீநிவாசன் வெறும் தோழனே. ஜெயஸ்ரீ சுற்றியதெல்லாம் அந்த அத்தை பிள்ளையோடு தான் என்பதும், இருவருக்கும் திருமணம் ஏற்கெனவே நிச்சயம் செய்யப்பட்டு விட்டது எனவும் தெரிந்து கொள்கிறான். ஜெயஸ்ரீயின் அத்தை பிள்ளையின் கம்பீரத்தையும், அழகையும், படிப்பையும், வேலையையும் பார்த்துவிட்டு ஜெயஸ்ரீயின் அழகுக்கும், படிப்புக்கும்  இவனே ஈடு கொடுக்கக் கூடியவன் என்ற சத்தியமான உண்மை ஸ்ரீநிவாசனுக்குப் புரிகிறது.  தான் கொண்டு வந்த பரிசைக் கூடக் கொடுக்காமல் பிரமையுடன் இருக்கும் அவனிடம் இருந்து அதை வாங்கிப் பார்த்த ஜெயஸ்ரீ ஆச்சரியம் அடைவதோடு வருங்காலக் கணவனிடமும் காட்டி மகிழ்கிறாள்.  அவள் தன்னைப் பற்றி அவனிடம் கூறி இருப்பதை அந்த மாப்பிள்ளை மூலமே அறிந்து கொண்ட ஸ்ரீநிவாசன் இப்போது அவள் துளியும் கல்மிஷமில்லாமல் தான் வரைந்து வந்த படத்தைக் கூட வருங்காலக் கணவனிடம் மறைக்காமல் காட்டி மகிழ்வதைக் கண்டதும் அவள் மனதில் தான் இருக்கும் இடம் என்னவென்று புரிந்து கொள்கிறான். ஸ்ரீநிவாசன் மனதில் இத்தனை நாட்கள் மறைந்திருந்த அன்பெனும் சூரியன் இப்போது ஆசை என்னும் மேகத்திலிருந்து வெளி வந்து பளிச்செனப் பிரகாசிக்க அவன் மனதிலும் தெளிவு பிறக்கிறது.  ஆனாலும் படத்தை மாட்ட அடிக்கும் சுத்தியலில் இருந்து பறந்து வந்த ஆணி அவன் நெற்றியில் மோதியதை எவருமே கவனிக்காத மாதிரி அவன் மனதிலும் சிறு வலி ஒன்று ஏற்படுகிறது. இதையும் எவரும் அறியவே முடியாது.  கோடையில் தெரியும் மேற்கு வானின் மின்னல் போல் ஸ்ரீநிவாசன் மட்டுமே அறிவான். நாளாக ஆக அந்த வலி மறையும், ஸ்ரீநிவாசனுக்கு என ஒருத்தி வருகையில்.  அது வரை அவன் காத்திருக்கத் தான் வேண்டும் என்றாலும் இந்த முதல் காதல் அவனால் மறக்க முடியாத ஒன்றாகி விட்டது.

 

மனம் நிறைந்த பாராட்டுக்கள் + 

இனிய நல்வாழ்த்துகள்.

     

   

மிகக்கடினமான இந்த வேலையை

சிரத்தையுடன் பரிசீலனை செய்து

நியாயமான தீர்ப்புகள் வழங்கியுள்ள 

நடுவர் அவர்களுக்கு என் நன்றிகள்.

நடுவர் அவர்களின் 

வழிகாட்டுதல்களின்படி

முதல்  பரிசுக்கான தொகை 

இவ்விருவருக்கும் 

சரிசமமாக பிரித்து வழங்கப்பட உள்ளது.

இந்தப் போட்டியில் பரிசு பெற்றுள்ள

மற்றவர்கள்  பற்றிய விபரங்கள்  

தனித்தனிப் பதிவுகளாக பல மணி நேர 

இடைவெளிகளில் ஏற்கனவே 

வெளியிடப்பட்டுள்ளன.

இணைப்புகள் இதோ:

http://gopu1949.blogspot.in/2014/03/vgk-07-03-03-third-prize-winner.html

http://gopu1949.blogspot.in/2014/03/vgk-07-02-03-second-prize-winners.html

காணத்தவறாதீர்கள் !

அனைவரும் தொடர்ந்து

ஒவ்வொரு வாரப்போட்டியிலும் 

உற்சாகத்துடன் பங்கு கொண்டு 

சிறப்பிக்க வேண்டுமாய் 

அன்புடன் கேட்டுக்கொள்கிறேன்.

oooooOooooo



இதுவரை முதல் ஏழு கதைகளுக்கான 

விமர்சனப் போட்டி பரிசு முடிவுகள் 

முற்றிலுமாக வெளியிடப்பட்டுள்ளன.

  

இதுவரை ஹாட்-ட்ரிக் வெற்றியாளர்கள் 

பட்டியலில் உள்ளோர் :




1] திரு. ரமணி அவர்கள் 

[VGK-01 to VGK-04]

மற்றும்


2] திருமதி. இராஜராஜேஸ்வரி அவர்கள் 

[VGK-04 to VGK-06] 


மட்டுமே !





இந்தப்பட்டியலில் அடுத்தது யார் ?


இதைப்படித்துக்கொண்டிருக்கும்


நீங்களாகவும் இருக்கலாம் !



oooooOooooo

இந்த வார சிறுகதை 


விமர்சனப் போட்டிக்கான 

இணைப்பு: 

http://gopu1949.blogspot.in/2014/03/vgk-09.html

கதையின் தலைப்பு:

”அ ஞ் ச லை ”

விமர்சனங்கள் வந்து சேர இறுதி நாள்:

வரும் வியாழக்கிழமை 


20.03.2014  


இந்திய நேரம் 


இரவு 8 மணிக்குள்.


உடனே எழுதி அனுப்புங்கோ !

என்றும் அன்புடன் தங்கள்

வை. கோபாலகிருஷ்ணன்