ஜீவி - புதிய நூல் - அறிமுகம் - பகுதி 17

’ஜீவி’ என்று நண்பர்களால் அன்புடன் அழைக்கப்படும் ’பூ வனம்’ http://jeeveesblog.blogspot.in/ வலைப்பதிவர் திரு. G. வெங்கடராமன் அவர்களின் நூலினை சமீபத்தில் சென்னை சந்தியா பதிப்பகம் வெளியிட்டுள்ளது.  

ஏற்கனவே இவரின் படைப்பினில் நான்கு சிறுகதை தொகுப்பு நூல்கள் வெளிவந்திருக்கின்றன. தமிழில் வெளிவரும் உயரிய படைப்புகளை கடந்த 50 ஆண்டுகளாக தொடர்ந்து வாசித்துவரும் 73 வயதான இவர் சென்னையில் வசித்து வருகிறார்.

தன் வாசிப்பு அனுபவம் மூலம் கண்டடைந்த 37 தமிழ் எழுத்தாளர்களின் படைப்புகள் அவருக்கு ஏற்படுத்திய தாக்கத்தின் விளைவே இந்த நூல் வெளியிட காரணமாக அமைந்துள்ளது. உன்னதமான தனது உணர்வெழுச்சிகளையும் விமர்சனங்களையும் எவ்வித ஆர்பாட்டமுமின்றி ஓர் எளிய நடையில் தன் சக வாசகர்களுடன் ஜீவி பகிர்ந்துகொள்கிறார்.

நூல் தலைப்பு:

ந. பிச்சமூர்த்தியிலிருந்து 

எஸ்.ரா. வரை

மறக்க முடியாத தமிழ் எழுத்துலகம்

By ஜீவி

முதற்பதிப்பு: 2016

வெளியீடு:

சந்தியா பதிப்பகம்

புதிய எண் 77, 53வது தெரு, 9வது அவென்யூ

அசோக் நகர், சென்னை-600 083

தொலைபேசி: 044-24896979

sandhyapathippagam@gmail.com

sandhyapublications@yahoo.com

www.sandhyapublications.com

அட்டைகள் நீங்கலாக 264 பக்கங்கள்

விலை: ரூபாய் 225 

ஒவ்வொரு பிரபல எழுத்தாளர்கள் பற்றியும் அவரின் பிறந்த ஊர், அவர்களின் சமகால எழுத்தாள நண்பர்கள், செய்துவந்த தொழில், உத்யோகம், எழுத்து நடை, எழுத்துலகில் அவரின் தனித்தன்மைகள், எந்தெந்த பத்திரிகைகளில் தொடர்ந்து எழுதி வந்தார், எந்தெந்த பத்திரிகை அலுவலகங்களில் ஊழியராகவோ அல்லது ஆசிரியராக பணியாற்றி வந்தார் போன்ற பல்வேறு செய்திகளுடன், அந்த எழுத்தாளர் எழுதியுள்ள பிரபல ஆக்கங்கள், அவற்றில் இவர் மிகவும் லயித்துப்போன பகுதிகள், அவர்கள் பெற்றுள்ள பரிசுகள் + விருதுகள், பிற மொழிகளில் மொழியாக்கம் செய்யப்பட்டவைகள் என மிகவும் விஸ்தாரமாக ஒவ்வொன்றையும் பற்றி தான் அறிந்த வகையில் எடுத்துச் சொல்லியுள்ளார் நம் ஜீவி. 

இந்த நூல் அறிமுகத்தில் நாம் தொடர்ந்து இவர் சிலாகித்துச்சொல்லும் 37 எழுத்தாளர்களையும் பற்றி அவ்வப்போது கொஞ்சம் கொஞ்சமாகப் பார்ப்போம்.  

31) பெண்ணியப் போராளி 

அம்பை 

[பக்கம் 188 முதல் 198 வரை]

அம்பை 'கண்ணன்' என்ற சிறுவர்கள் பத்திரிகையில் 'நந்திமலைச் சாரலிலே' என்று தொடர் எழுதத் தொடங்கியவராம்.  பின் 'கலைமகள்' பத்திரிகையில் ஆத்மார்த்தமான காதலைச் சொல்லும் 'அந்திமாலை' நாவலை எழுதி நாராயணசாமி ஐயர் விருது பெற்றிருக்கிறார். அம்பையின் பேசப்பட்ட கதையான ‘காட்டில் ஒரு மான்’; ‘சிறகுகள் முறியும்’; ‘ஒரு கட்டுக்கதை’ என்ற அர்த்தபூர்வமான கதைகள் பலவும் பற்றி ஜீவி குறிப்பிடுகிறார்.  

அம்பையின் 'வெளிபாடு' கதையில் இரு பெண்களும் வாழ்க்கையைப் பார்க்கும் பார்வையில் வித்தியாசமிருப்பதை அடிக்கோடிட்டுக் காட்டுகிறார்.

இவரது 'வீட்டின் மூலையில் ஒரு சமையலறை' கதையும் விவாதத்திற்குள்ளாகிறது.  

ஆணைச் சார்ந்து பெண், பெண்ணைச் சார்ந்து ஆண் என்பது  அற்புத நிலை என்கிற தன் கருத்தையும் ஜீவி அம்பையின் கட்டுரையில் பதிகிறார். 

அம்பை  பெண்ணியப் போராளி.  அவரது ''அம்மா ஒரு கொலை செய்தாள்' கதையை எடுத்துக் கொண்டு விஸ்தாரமாக விவாதிக்கிறார் ஜீவி. அம்பையே இந்தக் கதையை மீண்டும் எழுதினால் மாற்றி எழுதுவார் என்கிறார். அது என்னவோ உண்மைதான் என நானும் சொல்வேன். 

‘அம்மா ஒரு கொலை செய்தாள்’ என்ற கதையை ஜீவி வாயிலாக விரிவாக அறியும்போதே என் மனதில் பல்வேறு தாக்கங்களை இது ஏற்படுத்தி விட்டது. முழுக் கதையையும் அம்பை அவர்களின் எழுத்துக்களில் படிக்கணும்போல என் மனசு துடிக்கிறது இப்போது. அந்த அளவுக்கு அழகாக அதன் முக்கியப்பகுதிகளைக் [கொலை செய்த அந்த அம்மாவின் சுமார் 13 வயதுப்பெண் தன் மனதில் நினைப்பவைகளை] கோடிட்டுக் காட்டியுள்ளார் ஜீவி. 

-oOo-

நான் மிகவும் ரஸித்த வரிகள்: 

’வார்த்தைகளைச் சொன்னவர்கள் மறந்துவிடலாம். ஆனால் கேட்டவர்கள் மறப்பதற்கில்லை; எதுவும் சொன்னவர்களுக்கு மறந்துவிடும். ஆனால் தன்னைக்குறித்துச் சொன்னதைக் கேட்டவர்களுக்கு அது மறக்கவே மறக்காது. கேட்டவர்களின் உணர்வு சொன்னவர்களைவிடக் கூர்மையானது என்று கொள்வதைப்போல, இந்த மாதிரிக் கதைகளை எழுதுபவர்கள்கூட, தாங்கள் எழுதிய எத்தனையோ கதைகளில் இதையும் ஒன்றாகக்கருதி மறந்துவிடலாம். ஆனால் வாசித்தவர்கள், வாசித்ததை மறப்பதற்கில்லை’

பொதுவான சில கருத்துக்கள்:

ஒரு பெண் குழந்தை ’பூப்பெய்தல்’ என்பது சாதாரணமாக 10 வயதிலிருந்து 16 வயதுக்குள் நடைபெறும் ஆரோக்யமான வரவேற்கப்பட வேண்டியதோர் இயற்கை நிகழ்வுதான். 

இதுபோன்ற எந்தக்குழந்தைக்கும், அதுசமயத்தில் நல்லது கெட்டதைப் பக்குவமாகவும், பாசத்துடன், அன்புடனும், உண்மையான அக்கறையுடனும், மனதில் பதியுமாறு சொல்லித்தர, பொதுவாக அந்தப் பெண் குழந்தையின் தாயைப்போன்ற, ஒரு நல்ல தோழியோ, குருவோ, வழிகாட்டியோ இருக்கவே முடியாது. 

குறிப்பாக அந்தக்காலத்தில், தன் சொந்தத் தாயிடம் மட்டுமே, பல பெண் குழந்தைகள் தங்கள் மனதில் உள்ளதைப்  பகிர்ந்துகொண்டு, தங்களின் சந்தேகங்களைக் கேட்டுத் தெரி(ளி)ந்துகொள்வார்கள். 

ஏழையோ, பணக்காரரோ, வரிசையாகப் பல பெண்களைப்பெற்ற சம்சாரியோ, ஒரேயொரு பெண் குழந்தையை மட்டும் பெற்றவரோ, இதை அவரவர்கள் சக்திக்கு ஏற்ப அந்தக்குழந்தைக்கு புதுத்துணிகள் எடுத்துக்கொடுத்து, மாலைபோட்டு, பூக்களாலும் நகைகளாலும் பல்வேறு அலங்காரங்கள் செய்து ஓர் சடங்காகவே கொண்டாடி வந்துள்ளனர் .... குறிப்பாக அந்தக்காலத்தில்.

பெண் குழந்தைக்கு படிப்பு, அறிவு, புத்திசாலித்தனம், சம்பாதிக்கும் திறன் போன்ற இன்றைய மிக முக்கியக் காரணிகள் அன்று பின்னுக்குத்தள்ளப்பட்டு,  பெண் குழந்தையின் நிறமும், அழகும், லக்ஷணமான தோற்றமும் மட்டுமே கல்யாண சந்தையில் அவளை சுலபமாக ஒருவன் ஏற்றுக்கொள்ள பயன்பட்டுள்ளன .... அந்தக்காலத்தில்.

மனித உள்ளத்தின் உணர்வுகளை எழுத்தில் வடிப்பது என்பது எல்லோராலும் செய்ய முடியுமா என்ன? இந்த ஜாலத்தினை செய்பவர்களே திறமையான எழுத்தாளர். அவர்களில் ஒருவரே 1944 இல் பிறந்துள்ள 'அம்பை' என்னும் திருமதி. C.S. லக்ஷ்மி என்ற எழுத்தாளர் அவர்கள்.  

அம்பையின் ‘அம்மா ஒரு கொலை செய்தாள்’ என்ற இந்தக் கதையில் வரும் ஒருசில உரையாடல்களை சற்றே உற்று கவனியுங்கள்.  

சூழ்நிலை (SITUATION):

அடிக்கடி வீட்டில் ‘ஸ்வாஹா” எனச்சொல்லியபடி அக்னியில் நெய்யினை ஊற்றி, ஹோமங்கள் நடைபெறும் மிகவும் ஆச்சாரமான குடும்பம். 

பணக்காரியாகவே இருப்பினும், நிறம் கம்மியான பெண்ணைப்பெற்ற ஒரு தாயின் தவிப்பு ஒருபுறம். 

தன் தாயிடமிருந்து அந்த மகள், அந்த க்ஷணத்தில் எதிர்பார்த்து ஏமாந்த ஓர் ஏக்கத்துடன் கூடிய சோகமான சம்பவம் மறுபுறம் .... 

என உரையாடல்கள் படிக்கும்போதே என்னை மிகவும் கலங்கச் செய்தன.

அவற்றில் ஒருசில இதோ:

[அந்தப்பெண் பெரிய மனுஷியாவதற்காக முன்பாகவே ஒருநாள். எண்ணெய் தேய்த்துக் குளிப்பாட்டுகிறாள் அம்மா. புடவையைத் தூக்கி சொருகியிருக்கிறாள். வெளுப்பாய் வழவழவென்று தொடை தெரிகிறது. அம்மா குனிந்து நிமிரும்போது அதில் பச்சை நரம்பு ஓடுகிறது]

“அம்மா, நீ மாத்திரம் ஏம்மா இவ்வளவு வெளுப்பு? நான் ஏம்மா கருப்பு?”

சிரிப்புடன் “போடி உன் அழகு யாருக்குடி வரும்?”

அப்போது அவளுக்குப் பதிமூன்று வயது இருக்கலாம். பாவாடைகள் குட்டையாகப் போக ஆரம்பித்து விட்டன. அம்மா எல்லாவற்றையும் நீளமாக்குகிறாள். 

“அம்மா! பருவம்ன்னா என்னம்மா?”

மெளனம். நீண்ட நேர மெளனம்.

அம்மா திடீரென்று சொல்கிறாள் 

“நீ இப்படியே, இருடீம்மா... பாவாடையை அலைய விட்டுண்டு ஓடி ஆடிண்டு.”

மற்றொரு சூழ்நிலை (SITUATION):

அம்மா மட்டும் இரண்டு வாரங்களுக்கு வெளியூர் செல்ல வேண்டிய நிர்பந்தம் நேரிடுகிறது. தன் தங்கை பெண்ணுக்கு ‘பெண் பார்க்கும் படலம்’ நடக்க இருந்ததால் அவளின் அம்மா அங்கு செல்ல நேரிடுகிறது. அந்த அவள் போய் வந்த காரியமும் அல்ப காரணங்களால் (பெண்ணின் நிறத்தினால் மட்டுமே) வெற்றிகரமாக சுபமாக முடியவில்லை.  அந்த மன வருத்தத்துடன், பட்டுப்புடவை + நகைகள் ஜொலிக்க டாக்ஸியில் வந்து இறங்குகிறாள். (அந்த காலத்திலேயே செல்வச்செழிப்புடன் இருந்தவர்கள்தான் என்பதை, படிக்கும் நாம் அறியவேண்டியே, இந்தக்காட்சி வர்ணனைகள் கொடுக்கப்பட்டுள்ளன.) 

தன் அம்மா, வீட்டுக்குத் திரும்பி வருவதற்கு முன்பாகவே, இந்தப்பெண் குழந்தை பெரிய மனுஷியாகவே ஆகிவிட்டாள். அக்கம்பக்கத்திலிருந்த சில பெண்மணிகளிடமிருந்து ’இது லோகத்தில் இல்லாத புதிய சமாசாரம் ஒன்றுமில்லை’ என்பதுபோன்ற சிலவற்றை மட்டும் அந்த 3-4 நாட்களில், தெரிந்து கொள்கிறாள். இருப்பினும் தன் அம்மா வாயால் ’லோகத்தில் உள்ள சாதாரண சமாசாரமான’ இதனைப் பற்றி மேலும் கொஞ்சம் விபரமாகத் தெரிந்துகொள்ள, குழந்தையான அவள் நியாயமாக ஆசைப்படுகிறாள்.

லோகத்தில் இருக்கிற அந்த சாதாரண விஷயத்தை, அம்மாதான், அனுசரணையாக தன் செல்லத்திற்கு விளக்கி வழிகாட்டுவாள் என்று பெரிய நம்பிக்கையோடு, மொட்டென்று அம்மா முன் போய் அவள் நிற்கிறாள். 

அவளின் அருகாமையை உணர்ந்த அந்த நிமிஷமே, “உனக்கு இந்த இழவுக்கு என்னடீ அவசரம்?... இது வேற. இனிமே ஒரு பாரம்....” சுளீரென்று கேள்வியாய் அம்மா வெடிக்கிறாள்.

’புரியலே. அம்மா சொன்னது திடுக்கிடுதலா இருக்கிறது. யாரைக் குற்றம் சாட்டுகிறாள், அம்மா?’

இதனால் மனதளவில் வாடி வதங்கிப்போன அந்த மொட்டு, தன் அம்மாவைப்பற்றி இதுவரை தன் மனதில் நினைத்திருந்த உயர்வான எண்ணங்களை சற்றே மாற்றிக்கொண்டு, இப்போது அந்த க்ஷணத்தில் நினைப்பவைகளாக அம்பை எழுதியுள்ளவற்றை, ஜீவி சாரின் நூலில் படித்துப்பார்ப்பதே மிகவும் நல்லது.

அக்னியே ஸ்..வா..ஹா.. .....  ’அசுத்தங்கள் மட்டும் எரிக்கப்படவில்லை. மொட்டுக்களும் மலர்களும் கூடக் கருகிப்போயின....’ என அம்பை தனது கதையை முடித்திருப்பார் போலிருக்கிறது..

எப்பேர்ப்பட்ட எழுத்துக்கள்! 

எப்பேர்ப்பட்ட எழுத்தாளர்கள்!! 

நிச்சயமாக நாம் தலை வணங்கத்தான் வேண்டும். - vgk

32) நெஞ்சில் நிறைந்த
பாலகுமாரன்

[பக்கம் 199 முதல் 206 வரை]

பாலகுமாரன் எழுத்துக்களைப் பற்றி ஜீவி ஆத்மார்த்தமாக எழுதியிருக்கிறார். 

’கிருஷ்ண மந்திரம்’ ஆஸ்ரமம் அல்ல. ஆஸ்ரமம் போன்ற செயல்பாடுகள் கொண்டதாயினும் அதை ஒரு ‘ஓல்டு ஏஜ் ஹோம்’ என்றே நாம் சொல்ல வேண்டும் என ஆரம்பித்து அருமையாகச் சொல்லியுள்ளார், ஜீவி.

மருமகள் ஆடிய ஆட்டத்திற்கு உதாரணமாய் பாலகுமாரனின் 'நிழல் யுத்தம்' கதையை எடுத்துக் கொண்டிருக்கிறார்.  27 வாரங்கள் தொடராக கல்கியில் வெளிவந்ததாம். இந்தத் தொடரின்   27 அத்தியாயங்களும் காவியம் என்று புகழ்கிறார்.

இந்த ’நிழல்யுத்தம்’ நாவலை பாலகுமாரனின் இன்னொரு  நாவலான ’இரண்டாவது சூரியன்' நாவலோடு உரசிப்  பார்க்கிறார்.  முன்னது ஊருக்குத் தெரியாத டைவோர்ஸ்; பின்னது ஊருக்குத்  தெரிந்த டைவோர்ஸ் என்று இரண்டு கதைகளின் போக்குகளையும் அலசுகிறார்.

ஜீவியைப்  பொறுத்த மட்டில் பாலகுமாரனின் 'என்னுயிரும் நீயல்லவோ' தான் அவரின் மாஸ்டர் பீஸாம். ஏலக்காய் எஸ்டேட் பற்றி நிறைய தகவல்கள்; பாலகுமாரனின் இன்னொரு நாவலான விகடனில் வெளிவந்த 'அப்பம் வடை தயிர்சாதம்' பற்றியும் ஜீவி சிலாகித்து எழுதத் தவறவில்லை. 

வெகுஜனப் பத்திரிகைகளில் இவர் எழுதியுள்ள ‘இரும்புக் குதிரைகள்’; ‘மெர்குரிப்பூக்கள்’; ’கரையோர முதலைகள்’; ‘பச்சை வயல் மனது’; ‘தாயுமானவன்’ போன்ற புதினங்கள் + ‘திருப்பந்துருத்தி’; ‘பலாமரம்’ போன்ற படைப்புகள் வாசகர்களின் மனதை மயக்கின என்கிறார், ஜீவி.

தான் படிக்கிற செய்திகளில் இருக்கும் நிறை குறைகளை எப்படியெல்லாம் ஜீவி ஆழ்ந்து அலசுகிறார் என்பதைத் தெரிந்து கொள்ள அவரது இந்த எழுத்தாளர்களைப் பற்றிய நூல் மிகவும் உதவியது என்று தான் சொல்ல வேண்டும். 

இன்றைய வளரும் எழுத்தாளர்களும், பதிவர்களும் அவசியமாக இந்த நூலினை வாங்கிப்படித்துத் தங்களிடம் பொக்கிஷமாக வைத்துப் பாதுகாத்து வர வேண்டும் என்பது என் தனிப்பட்ட விருப்பமாகும். 

என்றும் அன்புடன் தங்கள்,

(வை. கோபாலகிருஷ்ணன்)

தொடரும்

  

இதன் அடுத்த பகுதியில் 

இடம்பெறப்போகும் 

இரு பிரபல எழுத்தாளர்கள்:     

  

   வெளியீடு: 17.04.2016 பிற்பகல் 3 மணிக்கு.

காணத் தவறாதீர்கள் !

கருத்தளிக்க மறவாதீர்கள் !!