நல்ல நல்லப் பிள்ளைகளை நம்பி ..... இந்த நாடே இருக்குது தம்பி !

நல்ல நல்லப் பிள்ளைகளை நம்பி ..... 

இந்த நாடே இருக்குது தம்பி !

நன்கு படித்த இளைஞர் ஒருவர், ஒரு மிகப் பெரிய நிறுவனத்தின் உயர்மட்ட அதிகாரியாக நியமிக்கப்படுவதற்கு மனுச்செய்கிறார்.

முதலில் நடந்த நேர்காணலில் [Personal Interview] தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட அவரை, அந்த நிறுவனத்தின் இயக்குனரிடம், இறுதித் தேர்வுக்கும், இறுதி முடிவு செய்யப்படவும் அனுப்பி வைக்கிறார்கள்.

உயர்நிலைப் பள்ளியிலிருந்து ஆரம்பித்து முதுநிலைப்பட்டம் பெற்றுள்ளதுவரை, மிகச்சிறந்த மதிப்பெண்கள் பெற்றுள்ளார்; தொடர்ந்து பல சாதனைகளையும் வெற்றிகளையும் அடைந்துள்ளவரே என்பதை இயக்குனர் அவர்களுக்கு, அவரைப்பற்றிய சான்றிதழ்களும், மதிப்பெண் பட்டியல்களுமே, அறிவித்து விட்டன.

“பள்ளியில் படிக்கும்போது ஏதாவது ஸ்காலர்ஷிப் கிடைத்து படித்தவரா நீங்கள்?” இயக்குனர் வினவுகிறார்.

”இல்லை. அதுபோல ஏதும் இல்லை, ஐயா”

“அப்படியென்றால் உங்கள் தந்தைதான் முழு படிப்புச்செலவுகளையும் பார்த்துக்கொண்டாரா?”.

”நான், ஒரு வயதுக் குழந்தையாய இருந்த போதே என் தந்தை காலமாகி விட்டாராம். என் படிப்புச்செலவுக்கு பணம் கொடுத்ததெல்லாம் என் தாயார் தான், ஐயா”

”உங்கள் தாயார் எந்த அலுவலகத்தில் என்னவாக வேலை பார்த்தார்கள்?”

”என் தாயார் ’துணிகளை கைகளால் சலவை செய்யும் சலவைத் தொழிலாளியாக வேலை பார்ப்பவர்’,  ஐயா”

“உங்கள் உள்ளங்கைகள் இரண்டையும் விரித்துக் காட்டுங்கள்”

இளைஞர் காட்டினார். இயக்குனர் பார்த்தார்கள். அவை மிகவும் மிருதுவாகவும் சுத்தமாகவுமே இருப்பதை பார்த்துத் தெரிந்துகொண்டார், இயக்குனர்.

”இதுவரை தாங்கள், தங்கள் தாய்க்கு, துணிகளை சலவை செய்யும் அவர்களின் தொழிலில் ஏதாவது உதவிகள் செய்திருக்கிறீர்களா?”

“இல்லை ஐயா. அவர்கள் என்னை அது போன்ற வேலைகளில் உதவிகள் ஏதும் செய்யச்சொல்லி இதுவரை அழைத்தது இல்லை. 


ஒருபோதும் இதைச்செய்ய அவர்கள் என்னை அனுமதிக்க மாட்டார்கள்.  


’நிறைய புத்தகங்கள் வாங்கி எப்போதும் நிறைய படித்துக்கொண்டே இருக்க வேண்டும் நீ’ என்று தான் சொல்லியிருக்கிறார்கள். 


மேலும் என் தாயால் தான், என்னைவிட வெகு வேகமாகவும் படுசுத்தமாகவும், துணிகளை சலவை செய்திட முடியும்” என்றார் அந்த இளைஞர்.

”உங்களுக்கு ஒரு சின்ன வேண்டுகோள்! இன்று வீட்டுக்குப்போனதும் உங்கள் தாயாரின் கைகள் இரண்டையும் தாங்கள் முதலில் தண்ணீரால் சுத்தமாகக் கழுவி,  சோப்பு போட்டு தேய்த்து விட்டு, பிறகு ஈரம் போகத் துடைத்து விட்டு, நாளை இதே நேரம் இங்கு வந்து என்னை சந்திக்க வேண்டும்; இப்போது நீங்கள் புறப்படலாம்” என்றார் இயக்குனர் அவர்கள்.

இதைக்கேட்ட அந்த இளைஞருக்கு, தனக்கு இதே அலுவலகத்தில் உத்யோகம் கிடைப்பதற்கான வாய்ப்புகள் அதிகம் இருப்பதாகவே உணர முடிந்தது.

வீட்டுக்குச் சென்றவர் தன் தாயிடம் விஷயங்களைக்கூறி விட்டு, அவர்களுடைய கைகள் இரண்டையும் மகிழ்ச்சியுடன் தன் கைகளால் பிடித்து,  தண்ணீராலும், சோப்பினாலும் அவற்றைக் கழுவிவிட, தன்னை அனுமதிக்க வேண்டும் எனக் கேட்டுக்கொள்கிறார்.

மிகப்பெரிய வியப்பு ஒருபுறமும், சந்தோஷம் ஒருபுறமுமாக அந்தத்தாய் பலவித உணர்ச்சிகளுடன் தன் பிள்ளையிடம் தன் இரு கைகளையும் நீட்டுகிறாள்.

தன் தாயின் கரங்களை முதன்முதலாகத் தொட்டுப்பார்த்து, மிகவும் மென்மையாக அதைக் தண்ணீரால் கழுவிய மகனுக்கு, அவரை அறியாமலேயே கண்களில் கண்ணீர் பெருக்கெடுத்து வந்தது. 


தன் தாயின் கரங்கள் சுருங்கிப்போயும், தளர்ந்து போயும், ஆங்காங்கே காய்ச்சுப்போய் புண்ணாகியும், பித்துவெடி போல பாளம் பாளமாக வெடித்திருப்பதையும், அப்போது தான் அந்தப்பிள்ளை முதன் முதலாக கவனிக்கிறார். 


அவைகளில் தண்ணீர் பட்டு கழுவிவிடும் போதே அவரின் தாய்க்கு ஏற்படும் வலியையும், ரணத்தையும் அறிகிறார். அந்தத்தாய் வலியைப் பொறுத்துக் கொண்டு கைகளைக் காட்டிக்கொண்டிருந்தாலும் அவர்கள் உடம்பு வலியால் நடுங்கத் தொடங்கியதை மகனும் கவனிக்கலானார்.

இந்தத் தன்தாயின், இந்தக்கரங்களே, துணிகளை வெளுத்ததோடு மட்டுமல்லாமல், தன் படிப்புச்செலவுகளையும் இதுவரை கவனித்து வந்துள்ளன.

தன்னுடைய பள்ளிப்படிப்புக்கு தொகையைக்கொடுத்த இந்தத் தன் தாயின் விரல்கள், இந்தப் புண்கள் என்ற மிகப்பெரிய ரணங்களை விலையேதும் கொடுக்காமல் இலவசமாகவே வாங்கி அனுபவித்து வந்துள்ளன என்பதை முதன்முதலாக தன் வாழ்க்கையில் ஒரு பாடமாகவே கற்றுக்கொள்ள முடிந்தது அந்த இளைஞரால், அன்று.

தன் முதுநிலைப்பட்டப்படிப்புக்கும், தான் இன்று பெற்றுள்ள கல்வி அறிவுக்கும், தன் எதிர்காலத்திற்கும்,   தான் கொடுத்துள்ள மிகப்பெரிய விலை, தன் தாயின் புண்பட்ட கரங்களே, என்பதை உணர்ந்து கொண்டார், அந்த இளைஞர்.

தன் தாயின் கரங்களை ஓரளவு நன்கு கழுவிவிட்டு, சுத்தப்படுத்தி, துடைத்து விட்ட பிறகு, தன் தாய் அன்று சலவை செய்ய வேண்டி வைத்திருக்கும் மீதித்துணிகளை தானே சலவை செய்து உதவினார் அந்த இளைஞர். அன்று இரவு முழுவதும் அந்தத் தாயும் மகனும் தூக்கம் வராமல், ஏதேதோ மிகுந்த மகிழ்ச்சியுடன் பேசிக்கொண்டே இருந்தார்கள். 

மறுநாள் அந்த இளைஞர் அந்த அலுவலகத்தில் அந்த இயக்குனரை அவர் ஒதுக்கிக்கொடுத்திருந்த மிகச் சரியான நேரத்தில் போய் சந்திக்கிறார்.

கண்கலங்கியபடி வந்திருந்த இளைஞரைப் பார்த்த அந்த இயக்குனர் “நேற்று நீங்கள் உங்கள் வீட்டில் என்ன செய்தீர்கள்? என்ன கற்றுக்கொண்டீர்கள்?” என்று கேட்டார். 

”என் தாயாரின் கரங்களை கழுவி சுத்தப்படுத்தினேன்; அவர்கள் பாதியில் வைத்திருந்த அழுக்குத் துணிகளை நானே சலவை செய்து கொடுத்தேன்” என்றார் இளைஞர்.

”தாங்கள் செய்தவற்றை இப்போது கூறினீர்கள். அது சரி. இதிலிருந்து தாங்கள் என்ன உணர்ந்து கொண்டீர்கள்?”

”No. 1 
புகழ்ச்சி, பாராட்டுக்கள் என்றால் என்னவென்று அறிந்து கொண்டேன். என் தாய் என்பவளின் பாசமும் கடும் உழைப்பும் மட்டும் இல்லையென்றால் இன்றைக்கு நான் படித்து வெற்றிபெற்றுள்ளது என்பதே நடந்திருக்காதுஎன்பதை நன்கு தெரிந்து கொண்டேன்.

No. 2 
சேர்ந்து வேலை செய்தல், வேலைகளைப் பகிர்ந்து கொண்டு செய்தல் முதலியவற்றைப்பற்றி என் தாய்க்கு நான் இன்று உதவப்போனதால் மட்டுமே தெரிந்து கொண்டேன். அந்த வேலைகள் எவ்வளவு கடினமானவை என்பதையும், அதை செய்வதில் எவ்வளவு கஷ்டங்களை அனுபவிக்க வேண்டியது உள்ளன என்பதையும்,   பொதுவாக எந்த ஒரு வேலையானாலும் அதை அழகாகச் செய்து முடிப்பது என்பது சாதாரணதொரு விஷயம் அல்ல என்பதையும், ஒவ்வொன்றுக்கும் ஒவ்வொரு அனுபவமும் தொழில்நுட்பமும், தனித்திறமைகளும் தேவைப்படுகிறது என்பதை மிக நன்றாகவே உணர்ந்து கொண்டேன்.  

No. 3 
எல்லாவற்றிற்கும் மேலாக குடும்ப உறவுகளின் முக்கியத்துவம், அதன் மதிப்பு வாய்ந்த சக்தி முதலியன வெகுவாக ரஸித்து மகிழ வேண்டியவை என்பதையும் நன்கு தெரிந்து கொண்டேன், ஐயா” என்றார் அந்த இளைஞர். 

”இதை ... இதை ... இதைத்தான் நான் இங்கு பணியில் அமர்த்தப்போகும் அதிகாரிகளிடம் மிகவும் எதிர்பார்க்கிறேன். 

இங்கு மேலாளராகப்பணியில் அமர்பவர் 

(1) பிறர் செய்யும் சிறந்த பணிகளையும், உபகாரங்களையும் மனதார பாராட்டி உற்சாகப் படுத்தத் தெரிந்தவராக இருக்க வேண்டும். 

(2) ஒரு வேலையை கீழேயுள்ள ஒருவரிடம் ஒப்படைத்து, அந்த வேலையை அவரைவிட்டுச் செய்யச்சொல்லி, செய்து முடித்த அந்த வேலையை பெற்றிடும் போது, அதற்காக அவர் எவ்வளவு உழைத்துள்ளார், எவ்வளவு கஷ்டப்பட்டுள்ளார் என்பதை நன்கு அறியக்கூடிய சக்தியுள்ளவராக இருக்க வேண்டும்.

(3) பணம் ஈட்டுவது ஒன்றையே வாழ்க்கையின் குறிக்கோளாகக் கொள்ளாதவராக இருக்க வேண்டும் 

  

இவை எல்லாமே தங்களிடம் இருப்பதைத் தெரிந்து கொண்டு விட்டதால் உங்களை இந்தப்பணிக்கு இப்போதே நான் நியமித்து உத்தரவு பிறப்பிக்கிறேன்” என்று சொல்லி இளைஞரின் கரத்தைப் பிடித்துக் குலுக்கி வாழ்த்தினார், அந்த நிறுவனத்தின் இயக்குனர்.

இந்த இளைஞரின் பணி நியமிப்புக்குப் பின், அவர் தானும் கடினமாக உழைத்ததுடன், தன் கீழ் பணிபுரிபவர்களையும் அனுசரித்துப்போய், அரவணைத்து, அவர்களின் முழு அன்பினையும் பெற்று மிகச்சிறந்த தங்கமான மனிதர் தங்களுக்கு மேலாளராகக் கிடைத்துள்ளார்கள் என அனைத்து ஊழியர்களின் பாராடடுக்களையும் ஒட்டுமொத்தமாகப் பெற்றார். 

பணிகளை மிகவும் திட்டமிட்டு, ஒரே குடும்பம் போல ஒற்றுமையுடன் செயல்பட்டு, குழுக்களாக [Team Work] ஆர்வத்துடன், அனைவரும் பொறுப்புடன் செயல் பட்டதால்,  அந்த நிறுவனம் மிக நல்லதொரு அபார வளர்ச்சியினை எட்டி வெற்றியடைய முடிந்தது.

-

-o-o-o-o-o-

  நம் சிந்தனைக்கு சில விஷயங்கள்

மிகவும் செல்லம் கொடுத்து வளர்க்கப்படும் நம் குழந்தைகளுக்கு, அவை எந்தப்பொருட்களை ஆசைப்பட்டு கேட்டாலும் உடனடியாக நாம் அவற்றை வாங்கித்தந்து வழக்கப்படுத்தி விட்டோமானால், அவைகளுக்கு குடும்பத்தின் கஷ்ட நஷ்டங்கள் பற்றி ஏதும் அறியாமல் போக நேரிடும். 


பெற்றோர்கள் நமக்காக எவ்வளவு பிரயாசைப்பட்டு ஒவ்வொன்றையும் நம் சந்தோஷத்திற்காக செய்து தருகிறார்கள் என்ற நினைப்பே இல்லாமல் அவை வளரக்கூடும். அது போன்ற குழந்தைகளுக்கு ’மிகுந்த உரிமை எடுத்துக்கொள்ளும் மனோபாவம்’ ஏற்படக்கூடும்.


அந்தக் குழந்தைகள் பெரியவர்களாக ஆகி வேலை பார்க்கச் செல்லும் போது, தான் சொல்லுவதைத்தான் மற்ற எல்லோரும் கவனமாகக் கேட்டுக்கொள்ள வேண்டும் என்று நினைக்கக்கூடும். 


அது போன்ற குழந்தைகள் ஒரு மேலாளர் பதவிக்கு வரும்போது, தனக்குக் கீழ் வேலை பார்ப்பவர்களுக்கு அந்த வேலைகளைச் செய்வதில் எவ்வளவு சிரமங்கள் இருக்கக்கூடும் என்பதைப் பற்றி சிந்திக்கவே தோன்றாது. 


அது போன்று வளர்ந்து விட்ட பிள்ளைகள், பிறரை எப்போதும் எதற்கும் குற்றம் சொல்லி பழி போடுவதிலேயே கவனமாக இருக்கக்கூடும்.


இது போன்றவர்களிடம் ஏட்டுப்படிப்பு மிக நல்ல முறையில் அமைந்திருந்தாலும், ஒரு காலக்கட்டம் வரை வெற்றி அடைவது போலத் தோன்றினாலும், இவர்களால் வாழ்க்கையில் சரியான பலனை அனுபவிக்க இயலாமல் போகக்கூடும். 


இவர்கள் மிகவும் பேராசை கொண்டவர்களாகவும், திருப்தியற்றவர்களாகவும், மேலும் மேலும் சுயநலமாகவே சிந்திப்பவராகவும், அதற்காக மற்றவர்களுடன் ஒத்துப்போகாமல் சண்டை சச்சரவு செய்பவர்களாகவுமே இருப்பார்கள். 


எதற்கெடுத்தாலும் முணுமுணுத்தல், அனாவசியமாகக் கோபப்படுதல், விரோதம் குரோதம் வெறுப்பு முதலியவற்றிற்கு ஆட்படுதல் போன்றவைகள் இவர்களின் சுபாவமாக அமைந்து விடும் ஆபத்தும் உண்டு.


இதுபோன்று குழந்தைகளுக்கு மிகவும் செல்லம் கொடுத்து வளர்க்கும் பெற்றோர்கள், நாம் அவர்கள் மேல் உண்மையிலே அன்பு செலுத்துகிறோமா அல்லது அவர்களுக்கு அழிவைத் தேடித்தருகிறோமா என்பதை ஒரு நிமிடம் சிந்தித்துப் பார்க்க வேண்டும்.

உங்களுடைய அன்புக்குழந்தைகளை நல்ல பெரிய வீட்டினில் சுகமாக வாழ வையுங்கள். நல்ல மிகச்சிறந்த உணவளியுங்கள். பியானோ கற்றுக்கொடுங்கள். மிகப்பெரிய திரையுள்ள தொலைகாட்சிப்பெட்டியைப் பார்க்கவும் அனுமதியுங்கள், வேண்டாம் என்றே சொல்லவில்லை.


நீங்கள் வயல்களிலோ தோட்டங்களிலோ வேலை செய்யும் போது, அவர்களுக்கும் அந்த வேலைகளைக் கொஞ்சம் கற்றுக்கொடுங்கள்.  அவர்களும் அவற்றைப்பற்றி கொஞ்சமாவது தெரிந்து கொள்ளட்டும்.


தினமும் சாப்பிட்ட பிறகு அவரவர்கள் சாப்பிட்ட தட்டு, கிண்ணங்கள் காஃபி டவரா டம்ளர் கோப்பைகள் முதலியவற்றை அவர்களே, தன் சகோதர சகோதரிகளுடன் சேர்ந்து கொண்டு ஆசையாகக் கழுவி வைக்குமாறு பழக்கப்படுத்துங்கள்.


இதையெல்லாம் கழுவி வைக்க நீங்கள் சுலபமாக ஓர் வேலையாளை நியமித்து விடலாம் தான். அதற்கான பணமும் வசதி வாய்ப்புக்களும் உங்களிடம் அதிகமாகவே உள்ளது தான். ஆனாலும் குழந்தைகளிடம் உங்கள் அன்பை சரியான வழியில் காட்டிட, அது சரியான வழிமுறைகள் ஆகாது என்பதை உணர்ந்து கொள்ளுங்கள். 


நீங்கள் எவ்வளவு பணக்காரர்கள் என்று தங்கள் குழந்தைகளுக்குத் தங்களின் ஆடம்பர வாழ்க்கை மூலம் தெரிவிப்பது முக்கியமல்ல. 


ஒருநாள் இந்தக்கதையில் வரும் இளைஞனின் தாய் போல நம் குழந்தைகளுக்கும் வயதாகலாம்.  தலை முடியும் நரைத்துப் போகலாம். 

மிக முக்கியமான விஷயம், தங்கள் குழந்தைகளுக்கு பிறரின் உழைப்பும், அதில் உள்ள கஷ்டங்களும், அவற்றின் கசப்பான அனுபவங்களும் தெரிந்திருக்க வேண்டும். 


பாராட்டப்பட வேண்டியவர்களை, பாராட்டப்பட வேண்டிய நேரத்தில்,  பாராட்டவும் குழந்தைகளுக்குக் கற்றுக் கொடுக்க வேண்டும். 


மற்றவர்களை அனுசரித்து எப்படி நடந்து கொள்ள வேண்டும், எப்படி அவர்களைத் தட்டிக்கொடுத்து, பாராட்ட வேண்டிய இடத்தில் பாராட்டி, சுலபமாக சுமுகமாக அவர்களிடம் எப்படி வேலை வாங்க வேண்டும் என்பதை அறியும் திறமைகளை அவர்கள் கற்றுக்கொள்ளுமாறு நாம் குழந்தையிலிருந்தே பழக்கி வளர்க்க வேண்டும்.  


மொத்தத்தில், பிறரிடம் அன்பு செலுத்துதல், பிறரைப் பாராட்டுதல், பிறரிடம் இரக்கம் காட்டுதல், மனிதநேயம் போன்ற நல்ல பண்புகளை குழந்தைகளுக்கு,பெற்றோர்கள், அவர்களின் குழந்தைப் பருவத்திலேயே கற்றுத்தந்து விட வேண்டும். 

இதுபோன்ற நல்ல பண்புகளை அவர்கள் கற்றிட, நாமும் நல்ல பண்புள்ளவர்களாகவே திகழ்ந்து, அவர்களுக்கு முன் உதாரணமாக இருக்க வேண்டும். 

-o-o-o-o-o-o-

"STORY OF APPRECIATION" 

என்ற தலைப்பில் நான் ஆங்கிலத்தில் படித்த சிறுகதையின் ’கரு’ இது.

ஆங்காங்கே தேவையான பல மாற்றங்களுடன் 

தமிழாக்கம் மட்டுமே என்னால் செய்யப்பட்டுள்ளது. - vgk