உணவு உண்ணும் முன் ஒரு நிமிஷம் ....

//மனோ, வாக், காயம் என்கிறபடி மனஸால் பகவத் ஸ்மரணம், வாக்கினால் மந்த்ரம், காயத்தால் (தேகத்தால்) கார்யம் மூன்றையும் சேர்த்துத்தான் ஆசாரங்கள் ஏற்பட்டிருக்கின்றன. மந்த்ரம் அல்லது பகவத் நாமம் இல்லாமல் காரியத்தைப் பண்ணுவதில் பிரயோஜனம் இல்லை. 

மநுஷ்யன் செய்கின்ற காரியத்தை, அநேகமாக எல்லா ஜீவ ஜந்துக்களும் தான் செய்கின்றன. ஒரு கிருமியிலிருந்து ஆரம்பித்து எல்லா ஜீவராசிகளும் சாப்பிடத்தான் செய்கின்றன. அப்படியே மநுஷ்யனும் செய்தால் மநுஷ்ய ஜன்மா எடுத்து என்ன பிரயோஜனம்? 

அதனால் தான் இவன் பிராணாஹூதி செய்து பகவன் நாமாவைச் சொன்னபடிச் சாப்பிட வேண்டுமென்று சாஸ்திரத்தில் சொல்லியிருக்கிறது.  //

[இந்த மேற்படிப்பகுதி ஸ்ரீ பரமாச்சார்யாளின் 
அருள் உரையில் நான் படித்தது]




ooooooooooooooooo

காசியில் 

விசாலாஷியாகவும்

அன்ன பூர்ணியாகவும். 

உணவு உண்ணும் முன் 
தெய்வ நினைவோடு
சொல்ல வேண்டிய ஸ்லோகம்

அன்னபூர்ணே 

ஸதா பூர்ணே 

சங்கர ப்ராண வல்லபே !

ஞான வைராக்ய ஸித்யர்த்தம் 

பிக்ஷாம் தேஹி ச பார்வதி !!

[ சிவனின் ப்ராணன் போன்ற 

ஓ அன்னபூர்ணா தேவியே!

ஞானமும் வைராக்யமும் 

கொடுக்கும்படியான 

அன்னத்தை அளிப்பாயாக! ]

சிவனுக்கு அன்னமிட்ட 
காசி அன்னபூரணி

-oOo-

முன்பெல்லாம் வயிற்றுப் பசிக்கு சாப்பாடு கேட்டு பிச்சைக்காரர்கள், நம் வீடு தேடி வருவதுண்டு. இப்போது அது போல பசிக்கு சாப்பாடு கேட்டு வருபவர்கள் மிகவும் குறைந்து போய் விட்டனர்.  அதற்கு பல்வேறு காரணங்கள் உள்ளன. அவற்றிற்குள் நாம் இப்போது போக வேண்டாம்.

சமையல் முடிந்ததும், பச்சரிசியில் செய்த சாதத்தின் மேல் கொஞ்சம் நெய் ஊற்றி, பூஜை அறைக்கு எடுத்துச்சென்று, அங்கு கொஞ்சம் தரையில் தண்ணீர் தெளித்து விட்டு, அந்த நெய் கலந்த சாதத்தை வைக்க வேண்டும். அதன் அருகில் ஒரு பாத்திரத்தில் சுத்தமான குடிநீர் வைக்க வேண்டும். வேறு ஏதாவது பாயஸம் வடை போன்ற ஸ்பெஷல் அயிட்டம்ஸ் செய்திருந்தாலும் அவற்றையும் இறைவனுக்குப் படைத்து விட்டு, அதன் பிறகு நாம் இன்பமாக ருசிக்கலாம். தேங்காய் உடைத்து, பழம், வெற்றிலை+ பாக்கு போன்றவைகளையும் கூட வைத்து நைவேத்யம் செய்யலாம். 

கோலமிட்டு, ஸ்வாமி விளக்கேற்றி விட்டு, சாதம்+நெய்+குடிநீர் மூன்றையும், புஷ்பம், மஞ்சள் கலந்த அக்ஷதை, கொஞ்சம் தண்ணீருடன் சுற்றி ஸ்வாமி படங்கள் மேல் அவற்றைப் போட்டுவிட்டு, மணி அடித்து, ஊதுபத்தி சூடம் முதலியன காட்டி விட்டு, பிறகு கடவுளை வேண்டிக்கொண்டு, நமஸ்கரித்து விட்டு, அதன் பிறகே நாம் சாப்பிடத் தயாராக வேண்டும். 

இதுபோல பக்தி சிரத்தையுடன் கடவுளுக்குப் படைக்கப்பட்ட உணவுகளுக்கு தனி ருசி ஏற்படும். அதில் கலந்துள்ள ரசாயன விஷங்களும், அனைத்து தோஷங்களும் இறை அருளால் மறைந்து போகும். உடல் ஆரோக்கியத்திற்கு நிச்சயமான உத்தரவாதம் தருவதான நம்பிக்கையை நமக்கு அளிக்கும்.  

தினமும் சமையல் முடிந்து இறைவனுக்கு நைவேத்யம் செய்த பிறகு, சிறிதளவு சாதத்தில் நெய் ஒரு சொட்டும் பருப்பு கொஞ்சமும் போட்டு, காக்கை வரும் இடமாகப்பார்த்து வைத்து விட்டு, பிறகே நாம் சாப்பிட வேண்டும். இது போல தினமும் காக்கைக்கு அன்னமளிப்பதால் நம் முன்னோர்கள் [பித்ருக்கள்] திருப்தியடைவதாக சொல்லப்படுகிறது.

யாராவது பசிக்குச் சோறு கேட்டு வந்தால், நம்மிடம் உள்ளதை, இல்லையென்று சொல்லாமல், கொஞ்சம் பகிர்ந்தளிப்பதால் ‘அன்ன தானம்’ செய்த புண்ணியம் நமக்குச் சுலபமாகக் கிடைக்கிறது. 

சாப்பாடு ஒன்றை மட்டுமே நம்மால் பிறருக்கு, அவர் வயிறு முட்டப்போட்டு, அவர் வாயாலேயே மனம் திறந்து ”போதும் போதும்” என்று சொல்லும் அளவுக்கு அளிக்க முடியும். 


வேறு எந்த தான தர்மங்கள் செய்தாலும் “போதும்” என்ற வார்த்தையை, நாம், தானம் பெற்றுக் கொள்பவரிடமிருந்து மனப்பூர்வமாகச் சொல்ல வைக்க முடியாது. 

இது போன்று தினமும், ஸ்வாமிக்கு நைவேத்யம் செய்வதற்கும், காக்கைக்கு அன்னமிடவும், பசியுடன் வருவோர்க்கு அன்னதானம் செய்வதற்கும், மனமிருந்தும், நடைமுறையில் அதற்கான வசதி வாய்ப்புகள் இல்லாதவர்கள், சுலபமாக வேறொன்றும் செய்யலாம். 

நடமாடும் தெய்வமாக விளங்கிய நம் மஹா ஸ்வாமிகள் அவர்களால், மிகச்சுலபமான வழியாக நமக்குச் சொல்லிக்கொடுத்த ”பிடியரிசித்திட்டம்” என்பது தான் அது.

அதாவது, தினமும் நாம் சமைக்க அரிசி எடுத்துக்கொள்வோம் தானே. அந்த அரிசியில் ஒரு கைப்பிடி அரிசியும், அத்துடன் ஒரு மிகச்சிறிய தொகையும் [அவர்கள் இந்தத்திட்டத்தை அறிவித்த போது, தினமும் ஒரு பைசா மட்டும் என்றார்கள் - இப்போது தான் ஒரு பைசா என்பதே கிடையாதே!]  எடுத்து தனியாக பூஜை அறையில் ஒரு பானையில் போட்டு மூடி வைத்து விடவேண்டும்.  இப்போது அந்த ஒரு பைசாவுக்கு பதிலாக 50 பைசாவோ அல்லது தினம் ஒரு ரூபாயோ அவரவர்கள் செளகர்யப்படி வைத்துக்கொள்ளலாம். 

மாதம் ஏதாவது ஒரு நாள், அதாவது அமாவாசை / பெளர்ணமி / பிரதோஷம் / சங்கடஹர சதுர்த்தி / ஏகாதஸி போன்ற ஏதோ ஒரு விசேஷ நாளில், அதில் சேர்ந்துள்ள அரிசியையும், காசுகளையும், யாராவது ஓர் ஏழையைத்தேடி நாமே வலியச்சென்று சந்தோஷத்துடன் கொடுத்து விட்டு வரவேண்டும்.  


யாரும் அது போன்ற ஏழையொருவர் நம் கண்களுக்குப் புலப்படவில்லையா? அதனால் பரவாயில்லை; நேராக ஏதாவது ஒரு கோயிலில் கொண்டுபோய் சேர்த்துவிட வேண்டியது. 

எவ்வளவு சுலபமானதொரு தர்மத்திற்கு வழிகாட்டியுள்ளார்கள்! என சற்றே நினைத்துப் பாருங்கள். இன்றும்கூட எனக்குத்தெரிந்து எவ்வளவோ பேர்கள் அந்தப்பெரியவரின் வழிகாட்டுதலின்படி இதை மிகவும் சிரத்தையாகச் செய்து, போகும் வழிக்குப் புண்ணியத்தைச் சேர்த்து வருகின்றனர். 

இதைப்படிக்கும் யாராவது ஒருவர் இதன்படி நாளை முதல் செய்ய ஆரம்பித்தாலே போதும், அவர்களை அந்த ”தர்மம் தலை காக்கும்” என்ற நம்பிக்கை எனக்கு உள்ளது.

-=-=-=-=-=-=-=-=-=-

சுத்தமான சுகாதாரமான இடத்தில், சுத்தமாக சுகாதாரமாகத் தயாரிக்கப்பட்ட, ஸாத்வீகமான உணவுகளை மட்டும் சாப்பிடுங்கள். 


நமக்கு நல்ல எண்ணங்கள் மட்டுமே ஏற்படவும், நாம் நல்ல செயல்களை மட்டுமே செய்யவும், நாம் உண்ணும் உணவும், அதைத் தயாரித்தவரின் மனநிலையும் பெரும் பங்கு வகிக்கின்றன என்பதை தயவுசெய்து உணருங்கள். 


எனவே கூடுமான வரை நமக்குத் தேவையான உணவுகளை, நம் வீட்டிலேயே, நம் மீது நலம் விரும்பிகளாக இருப்பவர்கள் மூலமாகவோ அல்லது நமக்கு நாமேவோ[சுயம்பாகம்] தயாரித்து உண்பதே சாலச்சிறந்தது.

நின்று கொண்டோ, நடந்து கொண்டோ, பேசிக்கொண்டோ, தொலைகாட்சிகள், கணினி போன்றவற்றில் கவனம் செலுத்திக்கொண்டோ, காலில் காலணி அணிந்து கொண்டோ உணவு சாப்பிடுவதை தயவுசெய்து தவிர்த்து விடுங்கள்.  


நம் வலது கை FREE ஆக இருக்கும் போது, எக்காரணம் கொண்டும் தண்ணீர் அருந்தவோ, காஃபி,  டீ, பால் முதலிய பானங்கள் அருந்தவோ இடது கையைப் பயன்படுத்தாதீர்கள். 


அதே போல பிறருக்கு ஏதாவது கொடுக்கும்போதோ, பிறரிடமிருந்து ஏதாவது நாம் வாங்கும் போதோ நம் வலது கையையே பயன் படுத்த வேண்டும். இடது கையைப் பயன் படுத்துவதைத் தவிர்க்க வேண்டும். 


நம் குழந்தைகளுக்கும் இதை பழக்கப்படுத்த வேண்டும். 

உணவு உட்கொள்ளும் முன்பு அந்த உணவை நோக்கிக் கும்பிட்டவாறே சொல்ல வேண்டிய 

   

அன்னபூர்ணே, ஸதா பூர்ணே, சங்கர ப்ராண வல்லபே !

ஞான வைராக்ய ஸித்யர்த்தம், பிக்ஷாம் தேஹி ச பார்வதி !!

என்பதைச் சொல்ல தயவுசெய்து மறந்து விடாதீர்கள்.

-oooooOooooo-

[மீண்டும் மற்றொரு வித்யாசமான 
பதிவில் நாளை சந்திப்போம்]